eddy DRUPPEL schreef op donderdag 15 maart 2007, 14:17:

Hier worden taalbarrières doorbroken!

Ik herinner mij uit de rijverenigingstijd dat je wanneer de ponymeter kwam, je je hand achter het paardenoog hield omdat hij anders bleef wegdraaien voor de meetstok bij zijn schoft. Kan me dus voorstellen dat het werkt.
Maar waarom wordt bij mennen haast standaard het zicht beperkt door oogkleppen en bij gewoon op straat rijden niet? Zelfde (al dan niet hetige) paard, zelfde omstandigheden, zelfde doel? Of is het iets wat alleen in de aanleerperiode gedaan wordt en later bij bewezen bomproofheid weer weggelaten?

Christel Provaas schreef op donderdag 15 maart 2007, 14:26:

.

Hét probleem bij mennen is, is dat het inherent onveilig is. Onder het zadel kun je bij de schrikreactie van een paard 'loslaten'. Voor de kar kan dit niet.

De oogkleppen zijn een manier om het aantal indrukken van buiten welke een schrikreactie kunnen veroorzaken te verminderen en zo de noodzaak voor het loslaten te omzijlen.
Het heeft derhalve NIETS met het bit van doen en een bit is weer niet hetzelfde als dwang. Idem spoor en/of zweep.

Voor mennen zoú men eígenlijk alleen paarden met een flegmatieke aard moeten gebruiken. Paarden die geen oogkleppen nódig hebben om de initiële schrikreacties te voorkomen. Die oogkleppen echter hebben hoe dan ook niets met dwang van doen.
Hoe men met die paarden wil communiceren en welk hulpmiddel daar wel of niet bij gebruikt wordt zijn twee andere punten.

HC

Christel Provaas schreef op donderdag 15 maart 2007, 14:26:


Bij een paard voor de wagen heb je minder hulpen tot je beschikking.
Kun je als je erop zit vertrouwen op je zit, je been, je handen en je stem, zodra je er achter stapt heb je alleen je stem, je zweep (als vervanging voor het ben) en in beperkte mate je handen (communicatie door de lengte van de leidsels is moeizamer dan teugels).

Een paard ohz staat in directer contact ook met zijn mens, een paard voor de wagen loopt voorop zonder zichtbare steun van zijn mens. Die moet het dus meer op eigen kracht doen en is ook daardoor ook 'zelfstandiger'.

Een aangespannen paard wat opzij springt of er vandoor gaat neemt een hele kar mee, juist dat zorgt vaak voor de ernstige ongelukken.

Met kleppen verminder je het aantal indrukken en prikkels behoorlijk waardoor het paard minder aan zijn hoofd heeft en niet schrikt van dat wat hij niet ziet.
Voor een kijkerig paard betekent dit soms echt het verschil tussen niet hanteerbaar of wel hanteerbaar voor de wagen.

Huertecilla schreef op donderdag 15 maart 2007, 15:03:


We reageerden tegelijk.

Je zegt: alleen flegmatieke paarden gebruiken.

Ben ik het niet mee eens want de ervaring leert (vraag maar eens om je heen bij ervaren menners) dat de meeste ongelukken gebeuren met de braafste en meest ervaren paarden.

jose schreef op donderdag 15 maart 2007, 15:07:


Waarbij het een vraag is of het nu goed paardmanschap is om de schrikreactie te voorkomen door oogkleppen of door met dát paard niet te mennen.
Dit is echter iets anders dan de boel te verwarren met bit of dat weer met dwang.

HC