Piet schreef op maandag 12 maart 2007, 11:03:


Geen gewenning (net zo min als een menselijke suikerpatient aan suiker zal wennen) maar wel is het zo dat (ook bij mensen!) beweging een belangrijke factor is. Hoe meer beweging, hoe minder kans op storingen in de koolhydraatstofwisseling. De behoefte aan insuline neemt af wanneer je vaker en meer beweegt. Het lijkt me aannemelijk dat dit bij paarden precies zo werkt.

Groeten,
Frans

eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 maart 2007, 11:17:


Dat gebeurt precies zo met de dieren in de controlegroep. Niet eens alleen om het "eerlijk" te houden, maar ook omdat je anders nooit kan zeggen dat kanker vaker voorkomt in de ene groep als je niet weet hoevaak dat is in de controlegroep.

Groeten,
Frans

jose schreef op dinsdag 13 maart 2007, 9:56:


Voordat dit weer een serieus topic wordt en sommigen op het idee komen om hun paard meer eiwit te voeren:

Bespiering krijg je niet door welk soort voedsel dan ook. (Steroide anabolen en hormoonpreparaten even uitgezonderd). Als je de tour-de-france wil winnen, kampioen gewichtsheffer, etc. etc. is er geen enkel eiwitrijk dieetje wat je helpt om je doel te bereiken. Er is maar 1 ding: TRAINEN.

Zoals iedere sporter weet moet je tijdens een spieropbouwtraining niet MEER eten, maar gewoon gezond eten. Zo min mogelijk suiker, geen kunstmatige toevoegingen, etc.

Eiwitten krijgt een paard per definitie teveel binnen. Teveel eiwitten zijn belastend voor het lichaam, het kost de nieren en lever veel moeite om het overschot kwijt te raken. Omdat paarden per definitie teveel eiwitten binnenkrijgen hebben ze een paar voorzieningen om het overschot te lozen. Ooit wel eens afgevraagd waarom paardenzweet schuimt? Dat is omdat paarden het zweet gebruiken om tegelijkertijd een deel van het overschot aan eiwit kwijt te raken! Het extra voeren van eiwitten aan een paard is dus sterk af te raden.

Groeten,
Frans

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 10:09:


Je kan evt. wat krachtvoer bijgeven maar dat hoeft zeker niet.
Geef een super kwaliteit kuilgras of een veel betere kwaliteit hooi dan wat je nu geeft.

Frans Veldman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 11:15:


Een reactie op Frans maar:

Hoe je paard eruit ziet is niet alleen een kwestie van training.

Kwalitieit van voeren kun je aflezen aan een paard, dit zijn paarden die niet een geweldige kwaliteit ruwvoer krijgen. Anders zagen ze er beter uit namelijk.
En nee, ik pleit niet voor krachtvoer om dat op te vangen.

Maar het is beslist niet waar dat paarden altijd teveel eiwitten krijgen.

van lennep schreef op woensdag 7 maart 2007, 11:39:


Nou, weer een aantal wandelingen gemaakt. Ten eerste helpt het inderdaad wanneer ik overdreven met haar meekijk, en daarna duidelijk tot rust kom, ik adem uit, en kijk naar mijn voet, of rommel wat aan mijn jas. Sieta lijkt er dan van overtuigd dat ik het ook gezien heb en dat ik heb besloten dat het niets is.
Ook geëxperimenteerd met het negeren of gewoon doorlopen, maar dan blijft ze me aanstoten met haar neus. Dan gaat het wel om iets waar ze écht ongerust over is, als er bijvoorbeeld gewoon een plastic zak ligt naast, of op het pad, loopt ze er wel langs als ik gewoon doorloop. Weliswaar snorkend en met haar hoofd laag richting 'het enge', maar meer dan met een boogje eromheen lopen gebeurt er niet.

Vorige week is mijn oma overleden. Ik had veel behoefte aan afleiding en lekker met Sieta bezig zijn, omdat zij me rustig maakt. Ik besloot om toch een wandeling te gaan maken, ondanks dat ik weet dat ze erg gevoelig is voor mijn stemming. Ze staat dan dus constant stil en wil eigenlijk niet met me mee. Controlevragen zoals conrad dat noemt. Weet je zeker dat je in staat bent om me te leiden? En dat vraagt ze me dan zo'n 20 keer, om de paar meter.

Ik heb ervaren dat ik een erg grote invloed heb op wat zij doet, al is het inderdaad maar iets waar ik aan denk. Dat is natuurlijk niet geheel nieuw voor me, maar het is wel meer dan dat ik dacht
Gisteren was Inge van Equestor bij me om zadels aan te meten. Omdat de bak te zwaar was zijn we een stukje naar buiten gegaan. Langs de weg liep ik er naast, terwijl ik met Inge aan het praten was. Mijn aandacht was dus vooral bij het gesprek, ik liep te praten en zij mocht mee, inderdaad. Gevolg; een paard wat relaxed met haar hoofd laag volgt.
Later op de dag ging ik zelf nog een stukje en was ze weer een stuk drukker.

Wat aan het veranderen is aan haar, is dat ze steeds meer naast en voor me durft te lopen. Ook met een ander paard erbij durft ze nu hele stukken te leiden, terwijl ze er vroeger nog niet eens naast durfde. Dat kreeg ik dan ook echt niet voor elkaar. Om te oefenen laat ik haar wel eens voor me lopen, ze trekt niet en weet ook dat ze mijn 'navelrichting' (zo noemde michiel het geloof ik) niet mag doorkruisen. Wanneer ik nu merk dat ze gespannen raakt stuur ik haar terug achter me. Dan kalmeert ze weer.

Vooruitgang, maar nog steeds loopt ze te gillen in de hoop dat er andere paarden zijn, heeft ze dunne mest, enz enz.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 13 maart 2007, 10:06:


Bedankt Els. Voor zover ik het kan vinden lijkt ons beestje het meeste op de Aphodius distinctus. Het gekke is wel dat op de foto die ik vond er maar eentje stond, terwijl ze bij ons alleen in legioenen optreden. Ik zal proberen of ik de foto ook in de serie kan plaatsen.
Wat ik nu nog wel zou willen weten of de mest, na de verpulvering door deze beestjes, worm- en eivrij zou zijn. Dat scheelt een hoop werk.
De vliegende beestjes zijn trouwens vooral tegen de avond te zien, als de mest helemaal bewerkt is.

Frans Veldman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 11:15:


Het niet gespierd zijn opvangen met krachtvoer zou niet in me opkomen
vandaar dat ik vroeg aan jose hoe zij dit zou aanpakken...
Enige remedie op paardjes ronder gespierder te krijgen, lijkt me spieropbouw door training dus.
We maken nu meer wandelingen en langere wandelingen dus dat komt wel goed.