Hij is een regelrechte poepie, onze gay-hengst met een voorkeur voor roze en fluffy....
<---- Hier links staat-ie.

Omdat mijn trekpaarden nog steeds niet het drassige land in kunnen, heb ik een buitenplaats gemaakt met zand. Ze kunnen nu de grote inloopstal uit om toch buiten te lopen en te kijken en in het zand te rollen. Het is helaas wel te klein om echt te kunnen rennen. Ik hoop dat het land nu snel gaat opdrogen, want ik wil ze weer lekker zijn rennen!

Omdat ze dus nu steeds bij de stal staan, kan ik ze heel veel aandacht geven en borstelen/knuffelen.
Ik heb twee hele lekkere plekjes ontdekt bij mijn merrie; haar "keel" van onder de kaak tot bij haar borst. Ze doet haar hoofd dan helemaal omhoog, ze lijkt dan wel een giraffe en zij vind dit heeerlijk.
Ook vlak achter haar voorpoten, de oksel waar de singel ook loopt vind ze een heeeerlijk plekje. Dan gaat haar hoofd helemaal naar de grond en trekt ze een raar lipje.
Als onze jonge ruin ook wil, snauwd ze hem weg, want dan zijn wij even bezig.
Als ik gebukt sta om lager te krabbelen, gaat ze MIJN rug krauwen. Dit is fantastisch, soms iets te hard, maar ja, ze is ook een groot en lomp trekpaard.
Ik heb de paarden nu bijna een jaar en vind onze band onvoorstelbaar heerlijk.
Ik zet de paarden nooit vast tijdens het borstelen, dan kunnen ze zelf kiezen of ze verder willen gaan. Het wordt ook vaak een triotje.
Weten jullie nog meer heerlijke plekjes?
Iedereen veel knuffel plezier, groetjes Marjan

Michiel schreef op zaterdag 10 maart 2007, 0:30:


Ik brul als een leeuw, sis als een slang, spring op en neer met mijn armen in de lucht; (maar je krijgt er wel keelpijn van en je wordt er moe van als er een hardnekkige tussenzit....) zie je me al springen ?
Het gaat om het verrrassingseffect, je zág Mazir zich bijna op zijn kop krabben, zo van 'wat heb ik nóú weer aan mijn fiets hangen, deze tweebener Durft Zomaar Tegen Mij In Te Gaan' . Helaas moest ik blijven springen totdat hij op zijn minst zijn hoofd afwendde en daarbij was hij zó hardnekkig dat ik er een zwieptouwtje bíj nodig had, en dan nog kon hij staan gapen van verveling. Echt waar....
Zonder touwtje daar wat gaan staan sissen en brullen heeft nul komma nul effect op dit paard en ik ben toch al heel wat gewend.
Als je dit doet wanneer hij los in de balk staat is het regelrechte zelfmoord; hij stort zich gewoon bovenop je.

marjan de Haas schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:28:


Een van mijn shetten vind het heerlijk om op z'n boeg gekrabt te worden, dan hangt zijn kop op mijn rug en die wordt zwaarder en zwaarder en zwaarder... Dat kan hij uren volhouden maar ik niet. Een van mijn haflingers heeft het commando hoofd laag wel erg letterlijk genomen, het is een standaardhouding geworden als ik in de buurt ben. Ze hoopt dan op wat gekrauwel rond haar oorbasis, kan ze ook uuuuren volhouden. Als het haar te lang duurt voordat ze die krauwels krijgt, gaat ze met haar neus zachtjes tegen je kuit aanduwen.

Edith Hartog schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:39:


Jack masseert de paarden altijd en zij gaan dan voor hem staan zo van 'en nu wil ik' en als ie zijn handen op het paard legt manoevreren zij zich dusdanig dat zijn handen naar hun favoriete plekje toegaan.
Dat is overigens zelden de schoft, nek of de rug, wel eens de boeg, maar meestal toch wel via achterhand omlaag naar de achterbenen of de buik (navel is een hééérlijke tuitlippenplek).
BD wil tussen de tieten gefrusteld worden. Ik moet ervoor opletten dat ik niet bij ieder vreemd paard gelijk onder de buik ga aaien, want niet ieder paard is daarvan in eerste instantie gediend. Later wel, als ze het eenmaal ontdekt hebben.
Om te vragen komen ze dan heel stil naast je staan met het hoofd nét niet tegen je aan, of ze komen nét met hun lijf langs je gestreken.

Piet schreef op zaterdag 10 maart 2007, 9:47:


Ik dacht dat Wil het dichtst in mijn buurd was, mag ik een keertje komen kijken Wil? Ik ben wel blij hoor met Josiens haar Hempfling aanpak, want los in de bak ervaar ik de naakte leiderschaps strijd. Zo overduidelijk en helder zoals je dat ook ziet bij paarden onderling. Er is een verschil tussen wegjagen en opjagen (zoals bij verkeerd begrepen longeren) doordat de druk direct wegvalt bij een pasje op zij. Het grappige is, dat er sinds 2 dagen een andere merrie bij Jur staat. Die nogal een doorzetter is in het binnen dringen van Jur zijn ruimte, hij is al dagen bezig met correcties daarop. Zij wijkt wel snel maar komt telkens weer te dicht bij naar Jur zijn zin.

Ik kan nu Jur wel veel beter lezen en voel heel duidelijk zijn subtiele pogingen van opdringerigheid, net even dat hoofd te dicht bij, net even te snel toestappen naar me, op een wandeling net iets van mijn lijn afwijken ( gevoelsmatig snijden) dat ga ik nu zeker allemaal corigeren. Mijn eigen gevoel volgen van opgedrongen voelen door hem en dat corigeren, en dat op alle momenten dat ik samen met hem ben. Ook tijdens het hooi brengen en mest schuiven, altijd. En dat zal wel veel lijken op Conrads aanpak.

Subtiel trainen is al een betere naam dan die jullie eerst hadden, maar hij kan nog beter denk ik. Het nadeel van zo'n naam kan zijn dat je jezelf beperkt. Alhoewel subtiel trainen in alle omstandigheden kan en nodig is. Ik heb gisteren zeker geleerd het lichtste gevoel van opdringerigheid van Jur te herkennen en te beantwoorden met een tegendruk tot wijken. En dat zou ik Conrad wel eens willen zien doen ja.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:54:


alweer herkenbaar allemaal, zucht, ik noem het resetten, maar het komt dus op hetzelfde neer. goofy met zijn opeenvolgende blessures, er is geen jaar zonder voorbijgegaan. nu ben ik dus weer begonnen, hij bijt, lees sneppen, schrikt van alles, loopt te stuiteren buiten, durf er buiten ook nog niet op te zitten. zo gek als een matje is ie, volgens mij is ie al van heel wat afvalstoffen af door die (nog niet eens afgemaakte) leemkuur. hij voelt zich erruuuug fit. ik ben nu ook bezig met van alles om m op zijn plaats te zetten. de laatste 2x dat we in de bak aan het "spelen" zijn, komt ie ook op me af galoperen en wijkt ie op het laatste moment uit. Sinds ik ze allebei wel s tegelijk laat rennen in de bak en dan weer bij me roep, click beloning, vinden ze dat helemaal te gek. daarna zeg ik GO, en draaien ze als een gek om en rennen weg. de merrie blijft bij me weg, maar met goofy hoef ik alleen maar oogcontact te hebben en hij staat weer voor me. Ik moet wel echt lachen met m hoor, hij moet altijd wat in zijn mond hebben, gister zat zijn tong vast aan de karabijnhaak van zijn touwhalster(terwijl we aan t wandelen waren), jaja je maakt van alles mee, gelukkig kwam ie los. Niet onder de indruk hiervan, liep ie later weer aan zijn touw te happen. ik kijk het s aan, anders ga ik ook s hulp inschakelen. Ik heb Conrad hier bezig gezien in een clinic van o.a. trailerladen, zeer indrukwekkend. Hij laadde een paard dat absoluut niet normaal te laden was, hij kreeg het voorelkaar! En niet een keer, de eigenaren schreven dit succesje nl. toe aan toeval, maar 2 keer! Jammer genoeg hadden de eigenaren zelf niet het geduld om ook zo verder te gaan, even later werd het paard door hun weer op de oude manier de trailer ingeladen. Het is toch niet te geloven.

Michiel schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:54:

Ik heb gisteren zeker

Het corrigeren is een negatieve term en eigenlijk niet aan de orde. Het is op een positieve manier ander, nieuw gedrag, vragen.


Ja, inderdaad nodig onder alle omstandigheden....
Ik zie niet zo goed hoe je je daarmee dan kunt beperken als het altijd nodig is en je het altijd kunt gebruiken. Of bedoel je dat anders?
Het woord houdt voor mij automatisch al in dat het afgewogen en geweldloos is.

Gezien Conrad een professioneel trainer is die voor een groot deel van het trainen van mensen en paarden leeft, zou het goed zijn om ook aan hem te vragen of hij er bezwaar tegen heeft dat je, of jullie, komen kijken.
Ik weet dat hij dat eigenlijk minder prettig vindt, omdat zijn aandacht voor Wil en haar paard daardoor vermindert.en dat hij daardoor tijdens de les niet correct bezig is.
Ik wil hiermee absoluut niet onaardig overkomen, want Conrad is een super aardige vent. Maar ik zou dus even een mailtje sturen.

Piet
.

ingrid van der post schreef op zaterdag 10 maart 2007, 11:15:


Even hierop inhakend voor de mensen die Conrad aan het werk willen zien en zelf willen leren:
Er komen hier bij ons in Vroenhoven twee tweedaagse workshops (met overnachting) aan met Conrad: 16 en 17 juni (die is al zo goed als vol) en 25-8 en 26-8. Bij meer belangstelling kunnen we ook nog een derde workshop organiseren.

We zijn nu de workshops aan het uitwerken, prijs inclusief overnachting, eten en drinken zal ongeveer uitkomen op zo'n 185 euro.
Eigen paarden meebrengen is ook mogelijk en voor de mensen zonder eigen paard stellen wij onze eigen paarden beschikbaar.
Komende maandag zullen we het programma op onze website en hier presenteren.
Mocht je al info willen dan kun je mij een mailtje sturen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 10 maart 2007, 11:32:


He , Pien , is dat om de mensen kennis te laten maken met de trainingsmethode van Conrad? Of gaat dit veel verder?
Heb op zich best wel belangstelling , maar heb inmiddels ook alweer een aantal privee lessen van Conrad gehad, en dat gaat echt wel goed , vind ik.
Is de workshop daar nog een extra aanvulling op?

Gr Esther

Spirithorses schreef op zaterdag 10 maart 2007, 11:32:

Perfect idee Pien!
Hij kan dan bij het begin beginnen, vanaf een mens dat voor paard speelt, heel confronterend soms om de reacties van dat"paard" te voelen en zien.

Piet

van lennep schreef :

Het is een kennismaking én het zelf al leren toepassen, er zal in die dagen flink gewerkt gaan worden aan met name de mens; aan je lichaamstaal, timing, consequent zijn, niet twijfelen, in je kracht leren komen etc.
Alles is grondwerk, op elkaar en op de paarden 'oefenen', er gaat in deze workshops nog niet gereden worden, dat komt pas in de vervolgworkshops die we gaan plannen als daar animo voor is.

Ik denk dat je zelf al een heel eind bent als je privélessen hebt van Conrad, dan heb je de workshop eigenlijk niet echt nodig, lijkt mij, al weet ik natuurlijk niet hoever je zelf al bent.

Nu moet ik echt gaan, mijn eigen paarden wachten....
Groetjes, Pien

Piet schreef op zaterdag 10 maart 2007, 12:06:


Ja, het zal echt de basis van de basis zijn. Dat wat bij veel mensen (en hun paarden) ontbreekt waardoor ze in de problemen dreigen te komen.

Piet schreef op zaterdag 10 maart 2007, 11:32:


De asociatie die ik heb met subtiel trainen en wat ik hier gelezen heb over die methode is dat er altijd en alleen maar gewerkt wordt met het volgen aan een leidtouw en dat zo subtiel dat daarin het leiderschap bevestigt wordt. De 2de asociatie is dat subtiliteit in elke andere trainingsvorm en altijd en overal nodig en zinvol is.

Die eerste asociatie vind ik beperkend, het lijkt me juist leuk te lezen hoe die subtiliteit is bij vrij longeren bijvoorbeeld, of bij het rechtrichten of bij gymnastische oefeningen. Bijvoorbeeld we vragen Jur zijn achterbeen omhoog, op de subtiele manier snapt hij onze lichaamstaal en doet hen onaangeraakt omhoog. Dan pak ik hem vast en geleid hem naar achteren om te strekken. Als daar ook maar iets trekken bij gedaan word, gaat hij schokken, houd ik het vloeiend zacht dan strekt hij ook vloeiend. De komt er ook nog bij al is dat bijna overbodig geworden. Hoe werkt die subtiliteit bij het vragen van horizontale buiging of schouder binnenwaarts aan de hand? Dat zijn vaak oefeningen die een beetje pijn doen en die het paard probeerd te vermijden.


Zal ik doen, mischien wil hij ook wel voor een enkele les bij me langs komen?

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:53:


Die van mij is nu vreselijk aan het verharen, echt je kan wel blijven poetsen. Dat vindt die van mij helemaaaaal niet erg. Vooral het plekje iets onder de schoft, net voor de schouder vindt-ie helemaal geweldig. Dan strekt-ie zijn hals helemaal naar voren, waarbij hij z'n hoofd wat scheef houdt. Als ik ophoudt, kijkt-ie me altijd zo verbaasd en teleurgesteld aan. Een beetje van 'waar ben ik' en 'waar is dat fijne gevoel nu gebleven?'. Zo schattig. Er zijn meer fijne plekjes, maar die is favoriet.