>
> Zolang het paard zijn mond gesloten houdt kan er kwa bit niets
> rammelen.
> overgangen te rijden gaat hij achter steeds meer dragen en
> wordt hij op den duur zacht in je handen: een stille aanleuning
> met het hoofd op, of iets vóór de loodlijn en naar believen
> -zelfs voor dit badkuipmodelletje- te strekken.
Badkuipmodelletje HAHAHA
Wat met opvalt uit de links, is dat de hyperflexjes helemaal niet verzameld gaan, in tegenstelling tot de spanjaarden, waarom toch die rollkur....het levert niet eens iets op, die spanjaarden, lopen echt sterk verzameld, en ook wel eens achter de loodlijn, je ziet zo dat matje zwaaien op dat hoofd, maar wel heel verzameld.
En de oplossing ligt gewoon in training, overgangen, schijnovergangen.....
Maar wat duurt het làaaang, ik zit er een beetje doorheen geloof ik
Maar ze loopt lekker los, ontspannen hals laag, en ze laat zich overal heen sturen, al heeft ze soms wel een eigen mening
Mijn merrie is heel stoïcijns, en dat heeft voor- en nadelen. Ze heeft geen last van het bit, maar alle neusriempjes heb ik eraf gehaald, met aangespen werd ze altijd kwaad, zwiepen met het hoofd, nu is dat over. Het blijft zoeken, zo'n paard. En lachen......als ik
bitloos wil, dan moet het weer met riempjes om haar neus, haar baard komt ertussen, blèh, dat wil ze niet, ze wil een 'vrij' hoofd, zonder kopzorgen. heb ook al een reeks bitten uitgeprobeerd, nu heb ik een dun dubbelgebroken bit, niet zo'n bek vol. Waar ik in de winkel van schrok, was de tonglepel......een heel groot intimiderend ding om te voorkomen dat ze hun tong eroverheen slaan........zucht, moet ik dat nu allemaal gaan staan uitleggen, wat een paardenverdriet, die tong eroverheen doen ze niet voor niets......over luchtweg blokkade en slikneurose gesproken
Warboel
