Moniek schreef :
> Is het wel mogelijk om na drie hernia's, scoliose en
> bekkenproblemen nog op een uitgebalanceerde en ontspannen
> manier op een paard te zitten? Of los je een en ander dan toch
> maar op een andere manier op, die compenseert voor je
> lichamelijke gebreken. Bijv: als halthouden op je zit met een
> ontspannen bekkenbeweging niet gaat of te pijnlijk is, dan maar
> ho zeggen.
> Ik worstel natuurlijk met soortgelijke fysieke aangelegenheden
> waardoor ik regelmatig voel 'niet' goed te zitten en vraag het
> me echt af of een en ander wel oplosbaar is.
Yep! Ik ben harstikke soepel in mijn bekken! Gek genoeg altijd geweest ook.
Zéls toen ik ook nog eens ischias had. Lopen ging amper, maar rijden wel, ik wijt dat aan het stukje ontspanning omdat ik iets deed wat ik leuk vind (hoe anders zou ik dat kunnen verklaren?)
Bij de voorlaatste hernia heb ik 9 maanden niet op mijn paard gezeten (op advies van mijn arts). Toen ik weer mocht rijden waren mijn rugspieren zo slap dat ik het niet meer volhield om meer dan 100 m. te lichtrijden. Bij mijn laatste hernia ben ik toch maar rustig blijven doorrijden (een kleine zelfstandige gaat maar beter op zoek naar oplossingen) en het gekke was dat ik soepeler van het paard kwam dan dat ik erop stapte.
De beweging van je paard maakt alles los, als je het tenminste op de juiste manier weet toe te passen. Je moet natuurlijk dan niet gaan barrelracen of eenzijdige bewegingen maken met een hoop gedraai en je moet rekening houden met wat je op dat moment aankunt. Groot voordeel ook is dat ik elke beweging van BD ken en daarop kan anticiperen.
Waarbij ik dus nu niet ga roepen dat paardrijden goed is om hernia's te genezen, nee, verre van dat. Elk lichaam is anders en reageert anders.
Maar mijn lijf is nou eenmaal gewend om vele uren in het zadel te zitten en ik heb geleerd goed te ontspannen.
Maar ook ik heb nog af en toe momenten dat het ook mij moeite kost om de hele handel ontspannen te houden, met name mijn schouders blijven kwetsbaar hierin, en ook mijn bekken, al heeft dat laatste meer met de vorm van mijn zadel te maken (er komt ook een nieuw zadel om die reden'. Elk uur stap ik even naast mijn paard en loop ik mee om alles weer ´op de plek te laten zakken´ zoals ik dat altijd zeg.
Ik merk dagelijks hoe belangrijk een goed zadel is voor je eigen lijf, maar ook voor dat van het paard, en hoe belangrijk het dus is dat alles één kan worden met rijden. Je moet niet compenseren in je houding, dat deed ik ook ooit en nu zie ik dat goed bij anderen. Ik leek keurig recht te zitten, maar mijn instructeur doorzag dat en zag dat ik zat te compenseren in mijn rug.
Ik vóél nu als het ware op welke plek de rijder gespannen is, vraag me niet hoe dat komt, maar ik voel dat in mijn eigen lichaam als ik ernaast sta en dat blijkt eigenlijk altijd wel te kloppen. En dus is dat op te lossen. Soms is het heel simpel en hoeft de rijder alleen maar eens een paar keer goed uit te ademen of te denken ana zijn voeten (gronden), bij wijze van spreken, maar soms ook moet ik de rijder in het midden halen en gericht ontspanningsoefeningen doen.
Al moet ik erop blijven letten dat ik door mijn eigen scheefheid BD niet net zo scheef maak als ikzelf ben, want geloof me, het gebeurt als je er niet op let. Daarom komt Annemieke (Bos) nu regelmatig Equine Touchen op BD en op het moment zelfs is ze ook op mij aan het oefenen want ze doet er ook een mensenopleiding bij.
En ga ikzelf nu weer les nemen in Alexandertechniek want het blijft prettig wanneer er iemand naast me staat die op de grond dingen signaleert die ikzelf niet registreer.
Dat blijft, ook al ben je zelf instructeur....
Groetjes, Pien
Warboel
