Huertecilla schreef op maandag 5 maart 2007, 10:43:

Hahahahahahahaha!
1.85 paard en 1.72 mens.
Nie goed?

Ik heb die beugel niet nodig hoor. Ik neem wel een hekkie

Loes Scheres schreef op maandag 5 maart 2007, 11:13:



Afschuwelijk Loes! Om zo'n beest nog dwingen te lopen, hoe haal je het in je bolle harses. Was er geen dierenarts te vinden die niet te beroerd was om zelf naar het paard toe te komen? Kon geen van de kibbutz-jongelui vooruit gaan met een ander paard om een zware pijnstiller te halen? Wreed dit.

Ik heb wel eens gehoord van hoefbevangenheidd door plotselinge ernstige blootstelling aan harde of ongeschikte bodem, weet je daar iets van?

Ans Jondral schreef op maandag 5 maart 2007, 11:32:


Wel "mijn " ideale stokmaat is tussen 1M55 en 1M60. Deze paarden hebben een betere balans , een kortere bouw en meestal ook makkelijkere gangen om lange afstanden mee te rijden.Met de grotere paarden heb ik gemerkt dat er in moeilijk terrein dikwijls gestruikeld wordt, uitgeschoven in modder enz....Ook is bij deze paarden moeilijker om langere tijd zo'n soepel gezeten drafje te maken zonder hun daarom volledig verzameld te moeten laten lopen . Ilias heeft zo'n gang tussen draf en stap in die zeer comfortabel is waarbij hij zijn achterhand onderin brengt daarmee rijdt je van hier naar tokyo als het moet aan een gemiddelde van 12km/u . DE grotere paarden hebben een veel meer verende gang die ahoewel zeer mooi te noemen niet echt comfortabel is en niet echt economisch voor het paard. Een paard waardat ik niet met een handvol manen zo kan opspringen zonder zadel of steun wat dan ook. Is voor mij eigenlijk TE groot maar dat is een persoonlijke mening Wat de ideale mix van paard ruiter zou zijn hangt van zoveel verschillende dingen af dat ik niet denk dat die ideale mix bestaat maar wel dat je hem af en toe "vindt" . Ook ben ik niet het stereotype ruiter die wekelijks een uurtje door het veld rijdt en zijn occasioneel lesje neemt , mischien daardoor mijn voorkeur.

Eva Saegerman schreef op maandag 5 maart 2007, 11:49:


Er is een spreekwoord: De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.
Als jij nu al in alle staten bent omdat er in april een fietstocht op een km afstand (dat is maar liefst 1000 meter!) passeert, denk ik dat je jezelf onnodig lijden aandoet! Je kunt een gedomesticeerd paard nu eenmaal niet voor alles behoeden, dan moet je hem in een natuurgebied stoppen. Het is altijd wel eens Carnaval, er komt ook wel eens een brandweerwagen met sirene voorbij en de Harley Davidsonclub zal ook wel eens langs je erf rijden. Er is hier in de buurwei een keer een luchtballon geland...! Dat gebeurt nu eenmaal.
Relax Eva, risico's horen erbij en je kunt er maar beter aan wennen anders blijf je lijden!

Op de website van http://www.levendehave.nl/ vond ik dit stukje tekst.
Omdat ik er meer over wilde weten heb ik een hele tijd gezocht, maar niets gevonden. Is er iemand die hier meer over weet?

Mogelijk 'prikje'op komst tegen kwelgeest van paarden (oktober 2006)
.....Volgend jaar zal er meer duidelijkheid komen over de haalbaarheid van de voor vele paarden verlossende therapie. Voor het vervolgonderzoek dat hiervoor nodig is, hebben de onderzoekers van Wageningen en Utrecht aangeklopt bij de Sectorraad Paarden van het Productschap. "Belangrijk is niet alleen dat er een therapie komt", zegt Marianne Sloet, ‘’we hopen met hetzelfde allergeen ook een goedwerkende intracutane huidtest te kunnen ontwikkelen waarmee we SME kunnen aantonen. Iemand die een paard koopt, wil weten waar hij aan toe is. Paarden die de hele tijd binnen staan, kunnen wel SME hebben, maar geen symptomen vertonen. Ook kunnen aan het eind van de winter alle symptomen zijn verdwenen. Daarom is er behoefte aan een test, een middel waarmee je kunt aantonen dat een dier een SME-lijder

Moniek

Christel Provaas schreef op maandag 5 maart 2007, 12:18:


Tja, ik maakte me er helemaal niet druk om. Sowieso al niet omdat je dan een aardig voorbeeld geeft aan de paarden, oeiiii zij vindt het engggggg! Laten wij nog veel enger vinden!!
En dan , ze hebben het nu een keer meegemaakt, hoop toeters en bellen langs je huis, er is niks gebeurd. Volgende keer heb je grote kans dat het minder wordt. Een mooie gelegenheid om ze overal aan te laten wennen. Ik liet ze gewoon staan.

Piet

Christel Provaas schreef op maandag 5 maart 2007, 12:02:


Inderdaad heel erg wreed, mijn maag draaide om toen ik dit verhaal hoorde, en nu je het hebt over harde of ongeschikte bodem, dat was inderdaad het soort terrein waarop de paarden liepen.