>> Pien schreef: Ik vinnut best , Ans, dat je hem afleidt met hooi, maar >> zo verbloem je je probleem want als dat hooi op is....
>> Je kan er dus alles mee, maar hij bijt wel in je handen.
> Piet schreef :lk geloof ook niet dat hooi voeren een blijvende
> oplossing is
> en om het te negeren moet je veel geduld hebben en een harnas
> raken met zijn tanden. Dan door op die momenten, wanneer hij
> het probeert, ander gedrag te vragen, door aanwijzingen te
> geven zijn hoofd netjes recht voor zijn lichaam te brengen en
> dat bv. met Moooii te belonen.
Jawel, ik gebruik namelijk het voorbeeld van Mazir in mijn eerste post:
>>"Mazir weet inmiddels heel goed wanneer hij een móóói krijgt
>> (bijvoorbeeld wanneer zijn hoofd naar voren toe gericht is en
>> niet op mij gericht), en er zijn dagen dat hij heel erg
>> meewerkend is en ook alles zal doen om leuk gevonden te worden,
>> maar hij is ook dermate gestoord in zijn gedrag dat er ook
>> dagen zijn dat hij er zelf heel bewust voor kiest om de hele
>> dag te gaan lopen aanvallen, bijten, opdringen.
>> Verder: Prikkel hem, leid hem af, zet hem aan het werk, en
>> blijf elke goede actie belonen."
Weet je Piet, ik ben het volledig met je eens dat het ongewenste gedrag negeren en het goede belonen helpt, maar er zijn gevallen waarin je meer uit de kast moet halen. Zoals in een extreem geval als Mazir. Bij hem hebben we máándenlang het gewenste beloond en het ongewenste genegeerd met nul resultaat. Hém gaf het alleen maar een vrijbrief om nóg harder tekeer te gaan want we stopten hem immers niet en zijn bijten is op één of andere manier een middel om contact te maken, het heeft iets oraals en dat voelt blijkbaar voor dat paard fijn aan, je weet dat Mazir alles wat hij ziet moet proeven en betasten, dus ook onze armen, verkeersborden, auto's, zadels, kinderen. Als een dier in een zo neerwaartse spiraal zit is er weinig om hem daaruit te krijgen. Afleiden helpt absoluut, zéker, en dat is ook het eerste wat ik iemand zou aanraden. Mazir kun je meestal wel uit zijn bijt-tunneltje halen, helaas voor korte duur want hij blijft de confrontatie opzoeken. In voor hem nieuwe, vreemde situaties bijt Mazir overigens niet en is hij een doetje. Op buitenritten is hij om op te vreten, zo lief.
Maar op de grond en vooral op voor hem bekend terrein is hij een grote eikel.
Een fel om zich heen happend paard is moeilijk benaderbaar, moeilijk mee te nemen.
Probeer maar eens een halster aan te doen bij een bijtend paard, dat gedrag kún je gewoonweg niet negeren. Laat een bijtend paard of een paard dat bovenop je wil springen maar eens naast je lopen, dat loopt niet lekker, dat kan ik je verzekeren. Dan kom je 3 meter ver.
Probeer het eens voor je te zien, Piet, en bedenk hou jij dit had willen negeren én het wél positieve gedrag belonen, want.... er ís geen positief gedrag. (Bij Mazir is dat nu niet meer zo, maar zo was het wel).
Alleen Jack en ik kunnen nu na bijna een jaar met Mazir over het veld lopen,
niemand anders. Hij blokt je, gaat staan steigeren en bijt gericht, hij duwt je gewoon omver. Niet omdat wij zo goed zijn, nee, omdat wij niet onder de indruk zijn van zijn machtsvertoon. Wíj zijn in staat om zijn geklooi dan te negeren, maar een ander niet, Piet, want Mazir is een paard dat door zijn manier van optreden schrik aanjaagt en iedereen hier is bang van hem en ik overdrijf niet. Maargoed, ook ik heb in eerste instantie een half uur nodig gehad om met Mazir over 200 meter weide te komen.
Als hij weet dat je bang van hem bent of ontzag hebt dan hééft ie je!!!!!!
Wij hebben máánden getraind om alleen op positieve dingen te reageren, werkte niet. Sinds een tijd hebben we hem het woord 'nee' geleerd , mét kinderachtig opgeheven vingertje en afhankelijk van zijn moods kán Mazir daar iets mee. Hij wordt gemóóóid wanneer zijn hoofd naar voren is en dat werkt heel goed.
Mazir lijkt een 'dominant' paard maar is het helemaal niet, hij is in zekere mate labiel en trekt zich terug in een gestoord gedrag, hij doet dan hele rare dingen, is dan heel onzeker, gaat zichzelf lopen bijten, op zo'n momenten is hij ook weer banger voor andere paarden en als wij hem de kans geven kuurt hij zich dan uit op ons.
Hier mag niemand alleen bij Mazir, dus mest ruimen altijd met een ander in de buurt en die ander moet een touwtje bij zich hebben om zich te verdedigen in geval van. Het is té vaak verkeerd gegaan nu.
Als ik met Mazir werk heb ik altijd mijn touwtje aan me hangen, klinkt stom, maar hij heeft daar ontzag voor en zal zich rustiger houden.
En ja, er zijn al momenten geweest dat ik álles uit de kast heb moeten halen om mezelf te verdedigen. Vraag aan Eddy en aan Conrad.
(Piet, je zat erbij toen we het met Conrad over Mazir hadden he, en je weet wat Conrad gezegd heeft)
Nu naar het paardje van Ans. Ans, dit is een extreem verhaal.
Maar dit is ook het verhaal van een paard dat zijn hele leven niet opgevoed is, van zichzelf een berg agressie heeft, daar niet goed weg mee weet. Ik heb het hele leven van Mazir kunnen achterhalen en hij is allleen maar in handen geweest van mensen die bang van hem waren, hem niet durfden op te voeden, hem zijn gang lieten gaan en zeer inconsequent waren. Zijn vader schijnt precies eender te zijn, dat maakt het voor ons nog moeilijker om zijn gedrag om te buigen want het zit in zijn genen. Mazir had dit gedrag al als veulen van een paar weken oud.
Doe er nu iets aan, vraag desnoods hulp. Maar ga niet te lang zelf zitten proberen als het niet werkt. Ik zie nu het voorbeeld van wat er kan gebeuren in een o zo goede en liefdevolle omgeving. In het geval van Mazir is er dus niks ergs gebeurd, in tegenstelling tot wat ik altijd gedacht heb (behalve het verlies van zijn moeder). Mazir heeft altijd mensen om hem heen gehad die van hem hielden (weet ik nu pas) , die hem koesterden, de hand boven zijn hoofd hielden, vergoeilijkten, die hem zielig vonden omdat hij een wees was, maar hem niet opvoedden en hem niet aankonden. Al die onduidelijkheid is fnuikend voor de karaktervorming van een paard.
Tja, lang verhaal, ik weet het.
Heb mezelf ook maar eens even 'uitgek*tst' want er zit toch wel een wat machteloos gevoel bij ons, als ik het over Mazir heb want we weten nu heel duidelijk dat hij niet meer te helpen is en dat is heel erg want dat zal een heleboel consequenties met zich meebrengen.
Moet nu gaan werken, lees vanavond jullie reakties wel.
Ik hoop dat ik vandaag eindelijk de tijd vind om een stuk te gaan fietsen met Spirit en Mazir. Da's toch echt weer genieten!
Fijne dag, t zonnetje schijnt, joepie.... feest
Greetz, Pien
Warboel
