Ans Jondral schreef :

Nee, omdat jij hem niet leert wat gewenst en ongewenst gedrag is.


Welnee, zie het niet als straffen, maar als corrigeren, als opvoeden om met jou als mens om te leren gaan. Hem op een rustige manier te leren dat hij rekening met jou als mens moet houden.
Je hebt mij het woord straffen niet horen noemen. Straffen is slaan of wegsturen en dat zég ik toch ook niet??????????????
Straffen is jouw menselijke interpretatie van wat ik zeg.
Het feit dat hij gelijk 10 meter verderop staat zegt mij heel veel.
Daar kún je iets mee, je paard geeft een heel duidelijk signaal naar jou toe, maak daar gebruik van en help hem.


Tuurlijk niet. Heeft ie nog niet geleerd! Leer je hem binnen 5 minuten.


Wat ik je wil zeggen: leer hem uit jouw persoonlijke ruimte te blijven.
Ga dan niet op zulke momenten aan hem zitten te frunniken als je weet dat hij daar 'gebruik' van maakt. Als alles tussen jullie geregeld is kun je hem weer vanalles gaan toestaan, dan ook zelfs kun je met voerbeloning en aaien gaan werken, dan maakt dat allemaal niet meer uit.

Effe gecopieerd van mijn eigen forum, waar we het over veulens en opvoeden hebben (een 1.5 jarige is ook nog een veulen).
Conrad komt binnenkort een aantal trainingen (oa veulentraining) bij ons geven en ons gesprek met een aantal lessers ging over traningsmethodes:

Ik schreef: "Welke methode je ook gebruikt, verwacht geen wonderen als je niet aan jezélf werkt. Het probleem van een aantal van de mensen met moeilijkheden hier met hun paard/veulen ligt eerder in het feit dat je zelf niet consequent genoeg bent , op het verkeerde moment reageert of bang bent wanneer je paard "volkomen normale paardse" dingen doet.
Meestal ook zie ik jullie vanuit emotie reageren ('ocharme, hij heeft zich pijn gedaan'). Weet je nog, M., toen P. zich afgelopen zondag stootte tegen de deur, haar hoofd even schudde en vervolgens heel gewoon hooi ging staan eten want er was niks aan de hand. JIJ regeerde geschokt en wilde haar troosten. Daarmee bevestig je het verkeerde.
Emotie is zelden een goede raadgever.

Diep in je hart wil je alleen maar friendjuhs met je paard zijn maar een paard is een krachtig wezen en als jij geen leiderschap geeft, zal het paard het zelf nemen, zo zit ie in elkaar. Als je als mens loopt te twijfelen, ze dralen, onzeker of bang bent ziet het paard in jou geen goede leider. Om in Conrads woorden te spreken : 'Een paard stelt controlevragen om te testen of jij wel of niet een goed leider waardig bent'.
Hoofd omlaag in het gras is er zo-een, je negeren, niet mee willen lopen, zich lostrekken, bijten, kont naar je toe draaien, je omver lopen, geen voetje willen geven, staken, gewoon zijn eigen ding doen etc.

Vanaf dát moment dat JIJ niet alleen in je hoofd, maar ook in je hart, ervan doordrongen bent dat dingen zo werken en je het écht anders wilt, zegt dat paard alleen maar : "Ow, zit het zo, had me nou wat eerder gezegd dat je dit wilde, geen probleem, doen we het op jouw manier, ik dacht al, waar blijft ze...."

En vanaf dat moment ben je vriendjes, gaat opvoeden en communiceren vanzelf, staat je paard open voor jouw wensen, kun je hem/haar wél met voedsel belonen, want je weet immers wat je aan elkaar hebt !
Ook Conrad is iemand die (op de juiste manier) streng, consequent maar zeer rechtvaardig naar de paarden toe is. Bij hem geen discussies, je zult zien dat er voornamelijk aan jullie manier van reageren en timen gewerkt gaat worden. Die veulens volgen wel, zodra jij dat leiderschap verdient.
Ik verheug me nu al op de manier waarop hij jullie dit duidelijk gaat maken. Conrad kan heel goed paarden nadoen !!!! "


Ik vinnut best , Ans, dat je hem afleidt met hooi, maar zo verbloem je je probleem want als dat hooi op is....
Je kan er dus alles mee, maar hij bijt wel in je handen.
Tja.

Ik zal er verder niks meer over zeggen ik gelóóf dat ik er hier een iets andere mening op na houd.

Pien