eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 13 februari 2007, 9:50:


Nou...dat nog niet eens! Alhoewel..

Maar ook de tijd die je besteed aan je paarden , is in verhouding nog steeds erg weinig . Op de 24 uur , buiten het uitmesten ed om , hoeveel tijd besteed men dan gemiddeld aan een paard?
De' resttijd' lijkt me nog steeds belangrijker , dat die zo goed mogelijk ingevuld kan worden , met vrije uitloop , soortgenoten, en voldoende te eten etc.
Het belang van regelmaat zie ik best wel in , maar kan iemand die zelf geen regelmatig leven heeft dan eigenlijk ook geen paarden hebben?
Poeh , ben ik het toch niet mee eens geloof ik [ik ga mezelf niet in de vingers snijden!HAHA!]

Gr Esther

zeker, want het dier heeft initieel nooit gekozen om bij jou te horen.
Mensch haalt beest bij fokker/asiel/verkoper e.d.
En rdeeneert dat het beest van hém is, omdat er euro's naar een ander mensch zijn gegaan. Beest weet niet wat euro's zijn.
Ik zie met enige regelmaat dieren en mensen gecombineerd, waarbij ik denk: "waarom doe je dat beest niet weg?"

jose schreef op dinsdag 13 februari 2007, 11:04:



En nu had ik gehoopt op het MacDonalds plaatje en dan komt er keurig brok te staan.... brokjes dan, biks, biksjes, krachtvoer, muesli?

Maar op een andere basis dan die waarop mensen een band opbouwen met dieren. Die beestenband is vaak gebaseerd op regelmaat, duidelijkheid, veiligheid, herkenning en dat soort dingen.
Affectie is (volgens mij) erg menselijk. Het is gebaseerd op de mogelijkheid om empatisch te zijn. En in dit voorbeeld zelfs naar andere soorten.


Nee, niet voor niets, maar het zou goed kunnen zijn om de boodschap die je zus daar uitzendt. Ik denk niet dat ze stoïcijns langs haar eigen paard loopt en ongeïnteresseerd wegloopt. Ik kan naar een asiel gaan en een mij volkomen onbekende hond in verwarring achterlaten.


De gehechtheid aan het hier en nu is erg mens-eigen.
Daarenboven ging het om het kunnen bieden van 'betere' omstandigheden. Dit naar inzicht van de bieder van de 'mindere' omstandigheden.
Het voorbeeld van Eddy is erg goed. Het paard van je zus zal, losgelaten in een kudde paarden met 'onbeperkte' ruimte toch echt niet tegen die kudde zeggen: "jongens, ik ben bang dat ik een week van slag zal zijn als ik met jullie mee ga, dus ik blijf bij haar".

Elzaliene Proost schreef op maandag 12 februari 2007, 21:32:


Ik begon dit topic vanwege het volgende:
Er wordt hier thuis natuurlijk regelmatig aan mijn hoofd 'gezeurd' dat we Izzy (onze super Fjord van 1.38m) door Spirit (Quarter) moeten laten dekken en als ik niet opppas gaat de natuur dit komend voorjaar voor mij regelen
Iedereen hier natuurlijk helemaal lijzig van de geweldige mogelijke combi, maar ik weet het nog niet zo.
Ik twijfel om precies die reden die jij aanhaalt.

Aan de andere kant is het ook makkelijk om de natuur maar haar gang te laten gaan, gunnen wij Izzy een veulen, en zie ik het niet zitten om haar door een Fjord te laten dekken omdat ikzelf een Quartermens ben.
Allemaal afwegingen.

Nu heb ik ooit begrepen dat een mix van koudbloed/volbloed (warmbloed) niet altijd goed uitpakt en tot zware gezondheidsproblemen kan leiden. Er zijn mij verhalen bekend van kruisingen Arabier met Ijslander en die veulens gingen op jonge leeftijd dood.
Het luchtwegsysteem van een Arabier schijnt namelijk iets anders gevormd te zijn dan van een Noordelijk ras.
Noordelijke rassen hebben alles korter, gedongener, erop gericht om de energie en warmte bij zich te houden; dikke vacht, korte oren, kleine neusgaten etc. terwijl Arabieren alles opengooien om af te kunnen koelen, grote wijde neusgaten hebben, dunne huid om warmte af te kunnen geven. Daar ergens is het mis gegaan met die veulens omdat de combinatie vasthouden/afgeven precies de verkeerde was.
Da's altijd in mijn hoofd blijven hangen, ik weet niet wat er nu precies waar van is, en ik vind het ook nergens terug in de literatuur.
Heb het hier al eens eerder aangezwengeld, maar zonder resultaat.
Ik weet dus niet of je zomaar rücksichtslos kunt kruisen omdat je dat als mens zo leuk lijkt.

Overigens wordt BD (Arab) binnenkort gedekt door Ilias (Andalusier) van Eddy.
Dit is een bewuste keuze omdat we graag een afstammeling van deze twee prachtige paarden willen. BD zelf is wat smal en klein en Ilias is een stuk groter en we mikken een beetje op een groter paard.
Maar dit is een combinatie van paarden die erg dicht bij elkaar liggen qua ras. Ik wil een goed en betrouwbaar paard en ik denk dat uit hun beiden te kunnen krijgen, da´s voor ons nu belangrijker dan papieren.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 13 februari 2007, 11:25:


Niet om je over te halen , maar er staat er een te koop op marktplaats , helaas zonder foto.

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 13 februari 2007, 11:35:


Echt waar? Heb je een link bij de hand? Wil wel eens zien hoe dat uitziet.

Tijdens stage hadden we een kruising arabier-ijslander in training. Eigenaar was er hélemaal weg van, maar ik vond het niet zo'n succes. Qua gezondheid wel, was een normaal paard, geen problemen ergens mee. Ik vond het voornamelijk geen succes omdat het dier qua uiterlijk net een arabier was (ook de neusgaten en huid), niet tölten kon en niet zo'n fijn karakter had. Al kon die aan het laatste ook niet veel doen als typisch gehouden hengst Ik liet hem vaak als laatste "luchten" en dan vergat ik hem per ongeluk expres. Werd ie mooi pas een paar uur later binnen gezet. Dat deed hem gelukkig wel een beetje goed.

Groetjes Karin

4bozzza schreef`:

Ik ben het met je eens.
Ook wij moeten soms een beslissing nemen om een paard te verkopen of weg te geven. Zakelijke belangen spelen daarbij zeker een rol, ik zal dat niet ontkennen. Er zijn momenten dat wij hier zoveel paarden hebben staan dat het financieel niet leuk meer is. Soms ook past een paard niet in de groep, komt het niet mee in de lessen en wie zijn wij om te bepalen dat alleen wij goed zijn voor onze paarden? Er zijn meer mensen die een paard een goed leven kunnen geven, soms zelfs een beter leven dan bij ons. Sommige paarden zijn beter af bij één eigenaar die tuttelt en knuffelt en niet de nadruk legt op rijden. Nu kun je zeggen dat we die paarden dan maar beter niet op zouden nemen, maar realiteit is dat wij paarden een Tweede Kans geven en na een jaar besluiten we hoe en óf we verdergaan met dat paard. Tot nu toe hebben we zonder al teveel problemen nog altijd goede eigenaars weten te vinden waar de paarden een heel mooi leven hebben. De meeste van onze paarden komen vanuit niet al te beste omstandigheden bij ons en wij gaan dan minstens een jaar aan de slag met hen. Ik voel me er beslist niet rouwig om als het beter voor dat paard is om een ander tehuis te zoeken. Natuurlijk alles onder stricte voorwaarden met een heleboel screening enzo. Aan zo´n beslissing gaat ook een heleboel vooraf, zelf heb ik máánden nodig om tot een besluit te komen, en ja, ik kijk daarbij ook naar mijn eigen portemonnee, mijn eigen mogelijkheden-wensen en die van het paard. Ik vind dat je daarin realistisch moet blijven.

Soms ook denk je `Dit paard gaat nóóóóit meer weg`, maar een jaar verder kunnen omstandigheden totaal veranderd zijn dus zeg inderdaad nooit nooit.

Ik kom helaas ook (te)veel paarden tegen waarvan ik denk dat eigenaar beter een ander thuis zou zoeken voor zijn paard ipv vast te houden aan iets wat allang niet meer is: tijd, geld, plek, interesse....

Groet, Pien

Pia schreef op dinsdag 13 februari 2007, 8:06:


Blijft spannend he?? Hihi.... het komt vanzelf! Mazzel dat het niet meer zo onwijs koud is!
Sterkte he?

Wil.

4bozzza schreef :

Inderdaad.
Hier regelmatig huilende eigenaren die na lang dubben afstand doen van hun paard, en wat doet paard ? Die heeft alleen maar lol met zijn soortgenoten, vooral als het een ex/stalpaard betreft.

Afgelopen tijd maar één paard met duidelijk heimwee meegemaakt en dat was Casper, de Fjord die van Klaas komt. Die had duidelijk heimwee naar zijn vriendjes, ook omdat hij hier buiten de groep valt. Daar had hij zijn eigen groep, hier wil niemand hem. Toen Roos en Klaas laatst hier waren zagen wij een totáál andere Cas, veel blijer, vrolijker en opener.
Dat heeft wel wat met me gedaan ja. Maar ik kan daar niks aan veranderen. Cas is niet mijn paard en de omstandigheden zijn dusdanig dat hij zal moeten wennen aan onze plek en onze ritmes.
Gelukkig gaat het met de week een beetje beter, maar ik weet heel zeker dat wanneer Cas zou mogen kiezen, hij terug naar de kudde van Klaas zou willen. Dan kunne wij als mens nóg zoveel willen, zo´n paard voelt anders.

Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 13 februari 2007, 11:37:


He gatsie , kan het niet hier op krijgen , maar hij is gemaild!

Gr Esther