Wendy de Meij schreef op donderdag 8 februari 2007, 16:03:


Roundpan ? Je gaat je paard toch ni rond bakken hé

Wil schreef op donderdag 8 februari 2007, 17:02:


Of je komt buiten en roept "ETEEEEEEEEE" en ze staan er allemaal kippen, katten ,honden, paarden enz ........

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 8 februari 2007, 17:17:


Hahah mn vingers zaten in de knoop!!

Groetjes Wendy

jose schreef op woensdag 7 februari 2007, 11:13:


Heerlijk , een magnesium "cat fight" tusen twee madammen van middelbare leeftijd. Maakt een koude, doorsneeuwde mens warm van binnen.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 7 februari 2007, 13:33:


Willem lijkt er overigens in het geheel geen last van te hebben, hij loopt net zo als altijd.

Waarom zou je dan beginnen te knoeien met jodium en dergelijke ?

Muguet schreef op woensdag 7 februari 2007, 21:02:


Jawel joeng maa rik kom handen tekort , op om 6U30 paarden rijden tot 10U dan effe ontbijten en mail open , om13U terug ribbedebie en s'avonds om 17U hier om eigen paarden te rijden (vandaag effe stijf bevroren dus overgeslagen )

Mandy Taal schreef op dinsdag 6 februari 2007, 13:33:


Hai Mandy,

Mijn Bob heeft 6 weken zeer gevoelig gelopen na dat ik zn ijzers er af had laten halen in mei 2006.
Met de kerst zijn we verhuist naar een kudde, en staat Bob nu eindelijk natuurlijk tussen de merries, maar op verschillende soorten ondergrond. Puinsteen paddock, zand paddock, en betontegels, en weiland. In het begin stond hij heel stoer boven op het puinsteen! Zijn hoeven waren dat dus niet gewend en het gevolg was dus dat hij nu nog rot loopt. ( met ups en downs) Het gaat me echt aan het hart, maar je moet het de tijd geven. Jij krijgt ook niet a la minuut genoeg eelt op je voeten als je een week op stenen loopt. Ik ben nu bijna een jaar aan het klooien, maar dat was ook de tijd die mijn NBer gemeld had, en soms zelfs anderhalf jaar, voor het helemaal weer goed is. In die tijd is er een hele nieuwe hoef aangegroeit.
Op zandgrond heeft hij nergens last van, maar op het harde loopt hij rot!
Zn hoeven en lichaam moeten wennen van een stal met verharde uitloop, naar een natuurlijke omgeving buiten, waar veel bewogen wordt. Toch ben ik blij voor hem. Eindelijk lekker buiten! Dan loop ik toch nog een half jaar naast hem, mij een zorg! Hij krijgt de tijd voor mij om te herstellen.

Groetjes Wendy

Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 8 februari 2007, 16:30:


Ik snap um, ik doe het volgens mij al zo!

Voorbeeld: Van de week Cadiz 'geyest'. Yes omdat ik dat woord anders noooooit gebruik en het werkt ook fluisterend.
Ik zie hem weer vaak bekkentrekkend in de bak staan, het lijkt erop dat hij aan afwisseling toe is (nóg meer...).
Hij moest tegen de grote blauwe bal aanschoppen en dan kreeg ie een Yes en een piepklein stukje brood. In het begin zat ie in het luchtledige te meppen zonder een reactie van mijn kant, ook geen nee dus, af en toe toevallig de bal rakend.
Na een paar minuten kreeg hij door dat er een relatie was met de bal, hij zette zijn piekerhoofd op en liep af en toe zelfs even weg om na te denken, zo'n geirriteerd rukje met zijn hoofd gevend. Dan met grote stappen terug naar mij en de bal en weer slaan op de grond. Omdat hij zo'n vooringenomen tiepje is, ergert het hem dat hij het niet onmiddellijk snapt. Het kwartje viel niet helemaal voluit maar ik vond het genoeg voor een eerste keer.

Toen Buck. Bij hem moest ik anders beginnen, want hij is bang van de bal. Elke beweging in de gewenste richting was een Yes+broodkruimel. Bij het horen van de eerste Yes voor Buck keek Cadiz in de verte opgewonden op. Buck ging mondjesmaat yessend naar de bal toe. Ineens kwam Cadiz uit het niets aanstevenen en gaf een ferme schop tegen het ding. Zó doe je dat, gringo!

Christel Provaas schreef op donderdag 8 februari 2007, 17:49:


Mooi verhaal Christel.
Als ik met een ander paard aan het werken ben is de aandacht van Shiny, terwijl hij achter een draadje staat, geen seconde bij me vandaan, zelfs al ligt zijn hooikist vol heerlijk hooi.
Het gekke is dat hij daarna nog scherper werkt en zijn best doet.

Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 8 februari 2007, 16:30:


Wat komt er na de moooiii als beloning? Ik bedoel, een paard kent geen Nederlands dus hoe heeft hij een positieve associatie gekregen bij het woord moooii?

Groet,
Clara

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 februari 2007, 13:17:


En dat komt door mij, maar mijn reactie ging niet om het emmertje op zich.

Groet,
Clara

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 8 februari 2007, 17:20:


Ja , en mannen!!:)

Liefde van de man....

Gr Esther

Clara van der Horst schreef op donderdag 8 februari 2007, 18:53:


Een baby wordt toch ook niet pratend geboren... Dat leren ze snel genoeg.

Margot

Clara van der Horst schreef op donderdag 8 februari 2007, 18:53:


Zeg het maar eens , niet snel , maar wat langzamer...je voelt dat je het vanuit je buik zegt als het ware. Het heeft een gevoelige mooie klank , en tja , er zijn paarden die daar erg veel voor willen doen...

Gr Esther

Jean Mclean schreef op donderdag 8 februari 2007, 9:14:


Kan iemand mij uitleggen waarom je wel een dode koe verorbert en geen dood paard?
Nota Bene: Deze vraag is werkelijk niet aanvallend bedoeld, maar ik ben oprecht benieuwd naar het achterligegnde gevoel.
Ik wil ook géén vega/carne-discussie starten.

Heb dat ook altijd als ik op weg naar mijn werk achter een vrachtwagen vol slachtrijpe varkens rijd en dan, aangekomen op kantoor, mijn collega's hoor over de gruwelijkheid van een foto in de krant, met daarop een vrachtwagen vol slachtrijpe honden in China.