Peet schreef op zondag 4 februari 2007, 11:20:


Ja, hoe is het gegaan............ Ik ben nog steeds zwaar onder de indruk, wat voor een effect het simpel drukken op bepaalde plekken kan geven.

Zaterdagochtend schrok ik me eerst dood, het was het vreselijk, Indy kon geen stap verzetten, ze zat helemaal vast in de achterhand. Maar wel vrolijk en pruttelen, honger hebben en vooral mee willen. Ze stond in het hek te happen van enthousiasme. Ze kon echt helemaal niet normaal lopen, ze strompelde erover. Zo erg is het al heel lang niet geweest. We waren net weer zover dat ze zuiver liep. Ik heb anderhalf uur geborsteld om haar weer toonbaar te maken, ze had in de blubber liggen rollen. Na de borstelbeurt was ze wel iets soepeler, maar nog steeds een toonbeeld van ellende. Ik was dan ook erg blij dat Indy juist die dag haar behandeling zou krijgen.
Bij uitzondering heb ik Indy op stal gezet met een flinke berg hooi dat ze schoon zou blijven. Om half elf kwam de therapeute en Indy moest een stukje lopen. Na een paar meter had ze het al gezien en drukte met haar duim op Indy haar achterhand. Na een paar stappen begon Indy al beter te lopen. Indy reageerde vooral op een punt in de hals, rug en achterhand erg sterk, Godzijdank gaven de artosepunten geen reactie...............
Tussen de eigenlijke behandeling en de instructie die ik zou krijgen hebben we even met Indy gelopen om haar bewust te maken van de veranderingen in haar lichaam. Na een paar meter liep ze stukken beter. Indy liep echter alsof ze in een soort van trance was, ze reageerde nauwelijks op een snoepje en kauwde afwezig. Na Indy haar behandeling heb ik instructie gekregen hoe haar verder te behandelen de komende weken. Om de juiste punten te vinden (aan de linker kant iets andere punten dan aan de rechterkant) heeft ze stukjes uit Indy haar vacht geknipt. Het ziet er wat gek uit. Als mij iemand aanspreekt zeg ik dat we last hebben van motten in de stal. Ik denk niet dat ze het begrijpen waarom een paard Shiatsu krijgt, in de diepvries is beter.........
Indy is vandaag nog iets afwezig, maar het gaat 1000% beter dan gisteren. Vanmorgen viel me de verschrikkelijk zure lucht op die haar mest verspreidde, ook had ze in een paar uur tijd bijna haar 90 liter waterton leeggedronken, dat heeft ze nog nooit gedaan. Ze loopt alsof er rubber tussen haar gewrichten zit, maar ze loopt, ze strompelt niet. Ze loopt alsof ze heel bewust de knopjes moet bedienen die haar benen laten bewegen. Wat een effect, ik ben zwaar onder de indruk...
Dit hele gedonder wordt veroorzaakt door NatuurlijkBekappen (jullie schuld dus, Frans en Ilona :) , grapje). Indy heeft altijd zo beroerd gelopen, en nu ze eindelijk zonder pijnlijke hoefjes kan lopen heeft de rest nog wat moeite mee te komen. De therapeute heeft gelukkig geen erge problemen gevonden, ze is van mening dat het puur een spierprobleem is en dat het op te lossen is. Een hele opluchting dus. Het probleem komt vanuit een bepaald punt in de achterhand, wat je vrij kan maken door er simpel op te drukken, ook onder het rijden te stimuleren.
Het kost wel tijd, maar dat geeft niet, ik ben al zoveel jaar bezig, dan kan dit ook nog wel. Zodra Indy weer goed kan lopen, moet ik haar ook weer voorzichtig rijden. Ik heb ook geleerd Indy na een behandeling goed af te sluiten en mijzelf weer vrij te maken (in mijn boek stond het heel zweverig beschreven en werkte absoluut niet).
Klinkt misschien stom of zweverig, maar als ik Indy behandeld heb, kom ik om van de prikkelende warmte in mijn hand, die er maar niet uit wil, alsof ik een hete radiator vastpak. Ik ben zelf helemaal niet zweverig, maar dit vond ik toch wel erg frapant. Gelukkig heb ik nu geleerd hier vanaf te komen. Vanavond is Indy weer aan de beurt voor een behandeling, de eerste week elke dag, dan om de dag en dan drie keer in de week.
Ik wil de mot gaten nog even op de foto zetten, want ja, met verschijnen van de zomervacht verdwijnen ze he.
Een hele ervaring, ben er vol van, zoals jullie wel merken..........
Monique

Nils Vellinga schreef op zondag 4 februari 2007, 15:23:


Orde van de marter achtigen dan zo goed , Vroeger ? nee niet 19e eeuws zegge en spreke negentien honderd negenentachtig. Heb ook ni beweerd dat ze volledig handtam waren maar ze werden uit hun kooitje met een soort van tuigje om in de ratteholen gezet en ze hadden er echt niet veel moeite mee om de bewoners naar de andere rattehemel te helpen, die kerel was aan gesteld door ministerie van bos en waterbeheer (of hoe dat nu ook noemt)om een einde te maken aan de rattenplaag . Zo'n wezel is niet groter dan een rat , soms zelfs kleiner maar man toch wat een felle vechtertjes. Zo een molletje dat effe boven komt piepen zal geen schijn van kans hebben .

Monique Meijer schreef op zondag 4 februari 2007, 16:11:


Je schrijft:

Dat vind ik een vreemde gevolgtrekking. Ze heeft in het verleden op blote voeten toch ook periodes goed gelopen?
Waardoor zit ze nu dan zo verschrikkelijk vast dat ze niet normaal kan lopen? Waarom zet ze die spieren in de achterhand zo vast? heb je zelf een verklaring?

En hoe werkt dat? Komen ze dat

Hai Fleur,

Ik had mijn twee paardjes op een stuk weiland staan waar ook puin is gebruikt om de bodem te verharden. Het is kleigrond en het puin was goed aangestampt (ligt er welliswaar al heel lang), maar met flinke regen was binnen een dag of twee het puin voelbaar onder mijn voeten (had ik rubberen laarzen aan met een extra dikke zool). Dan prikte het in mijn voetzool; met bergschoenen aan prikte de stenen niet in mijn voeten, maar was het puin nog wel voelbaar... De garsmat verdween en er bleef een laang kleigrond over die wegspoelde en tenslotte was er een klein laagje grond over het puin over. Ik ben er persoonlijk niet kapot van. Ik denk ook dat de dikte van de grondlaag die eroverheen zit wel heel veel verschil uitmaakt. Bij de schuilstal heb ik zelf een dikke laag zand gestort en daarop stoeptegels gelegd; daar ben ik tevredener over. En het werd vorig jaar met de vorst ook niet zo spekglad als waar ik bang voor was. Maar wat is je doel van het ouinstorten? De bodem "verstevigen" om het zo maar te zeggen? Of wil je het uiteindelijk gedeeltelijk afstorten met zand zodat de paarden een stuk krijgen dat wat langer droog blijft?
Groetjes

Niks zweverigs aan hoor
Dat we nog niet zo gewend zijn om te denken in termen van chi (levensenergie), drukpunten en meridianen, wil nog niet zeggen dat het zweverig is als je ontdekt dat ze (b)lijken te bestaan.
Ik heb nog nooit een vitamine of een bacterie gezien, maar ben al wel gewend om deze concepten te accepteren. En met die andere zaken lukt dat ook al aardig.
Fijn om te horen dat je zo enthousiast bent.

wij hebben een probleem, dat denken wij, hij is ongeveer 26 jaar oud en hij vindt zijn hooi niet lekker, wordt mager. tanden zijn volgend jaar nagekeken.

wat kunnen wij hier aan doen???

Nils Vellinga schreef op zondag 4 februari 2007, 15:34:


mijn kat vangt mollen
mijn hond vangt mollen
waarom zou 'mijn' vos GEEN mollen vangen
als geboren survivor,
hier is géén bos (méér / nog niet)
en toch zijn hier volop vossen
dieren passen zich aan .....
je kan als mens wel pretenderen te jagen
op konijnen, ratten, hazen......
als roofdier jaag je wat er voor je kiezen komt
en waar je de nodige vaardigheden voor hebt ontwikkeld
wegens aanbod/honger
of door "must" wegens schaarste en dus omschakeling

ter staving uit de geroemde wikipediaderlagelanden :

http://nl.wikipedia.org/wiki/Mol_%28dier%29#Natuurlijke_vijanden