Sieta schreef op donderdag 1 februari 2007, 13:14:
> Ben heel enthousiast ook begonnen met natuurlijk bekappen, maar
> dat is een drama geworden. Mijn pony wilde niet meer lopen,
> terwijl haar hoeven er prachtig uitzagen, niet te kort, geen
> dunne zool, geen scheuren of flares, stevige straal, noem maar
> op. Hoefschoenen aan laten meten maar daar leek ze maar niet
> aan te kunnen wennen. Ze kon er alleen mee stappen en ze bleef
> maar struikelen. Strakker gezet, losser gezet, niets hielp.
> Door de pijn in haar voeten ging ze zo krampachtig lopen dat ze
> rugproblemen kreeg, scheef is geworden en constant door haar
> achterbenen heen zakte. Haar rechter achterbeen zette ze scheef
> naar binnen gedraaid neer, niet om aan te zien.
> Ik dacht dat er iets vreselijks met haar aan de hand was en ben 2 jaar met haar aan het dokteren geweest. Tot slot overal foto's, echo's en scans van laten maken, maar daaruit bleek dat ze kerngezond was. Om haar te kunnen laten draven voor de onderzoeken zijn er ijzers onder gegaan, en elke dag leek het beter te gaan. Inmiddels zitten er nu 21 weken ijzers onder, en ze loopt weer goed. Ik haat die dingen nog steeds, maar mijn pony is van depressief naar vrolijk en levendig gegaan. Ben ik nou een slecht mens? Zorg ik nu slecht voor mijn paard? Ik ervaar het meestal als het moeten kiezen tussen twee kwaden.
> Ben ik nou een traditonal of een NH'er? Ik voel me momenteel geen van beiden.
Nou in ieder geval een heel prima verhaal, met een happy end.
En jezelf zijn is goed genoeg.
De mislukte overgang naar blootvoets doet me denken aan mensen voeten.
Zomers loop ik wel vaak blootvoets, maar dan doorzetten naar gewenning
over alle ondergronden, daar moet ik niet aan denken. Voor jouw paard
misschien een leuke vergelijking. Niet voor alle paarden van toepassing deze vergelijking, dat snap ik ook wel.
Groetjes, Michiel
Warboel
