eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 30 januari 2007, 15:03:

Het antwoord daarop heb ik niet, Eddy, en daarom zou ik mijzelf en paardvrouws dan ook niet in zo'n positie brengen.
Ik denk dat ik zou stoppen op een plek waar we allebei veilig de nacht door zouden kunnen brengen en dat van tevoren uitzoeken enzo.

Maar ik ben dan ook niet zo avontuurlijk dat ik rimboe's intrek waar niet binnen gepaste afstand een degelijke maaltijd, liefst met een glaasje wijn, een normaal bed, een douche en paddockje te vinden zijn. .

Wil schreef op dinsdag 30 januari 2007, 15:09:


**********************

Paddocks bouwen heeft helemaal geen zin als je voor een tocht weg bent en sowieso al niet voor Neel. Zadeltassen vindt Torop verschrikkelijk (heb ik geprobeerd) dus de spullen ervoor meenemen lijkt me ook niet te doen. VAndaar mijn interesse voor kluisters.

Als hij een (1) keertje op z'n giechel gaat is nog te overzien natuurlijk. Doet hij dan waarsschijnlijk maar 1 keer. Maar ja, stel dat hij net die ene keer een been kneust ... hmmmm. ......

verder lijkt het me ideaal voor op een tochtje met koffie/picknick. We hebben dat regelmatig gedaan en het was telken toch een stoorzender dat ik m'n paard aan touw moet houden.

En dan heb ik het niet over het "ik wil m'n paard per se vastbinden" idee, maar juist over "ik wil m'n paard kunnen laten grazen" idee.

By the way ...... zou het niet een idee zijn om tussen de twee kluisters iets te fabrieken wat bij opperste paniek kapot knapt? Om mee te oefenen in het begin? Ik zou me best kunnen voorstellen dat daar goed mee te oefenen zou zijn. Heb ook met hem geoefend met een touwtje wat kan breken (hij paniekt als hij vaststaat) onder het mom van "zie je wel, als je ECHT wilt kun je los, dus er is niets om je over op te winden". Dat werkt bij Torop wel, zou ik dat niet ook met kluisters (oefenen) kunnen doen?

(let op, dat doe ik bij Neel dus juist niet, die paniekt namelijk geen moment maar vind het wel ontzettend geinig uit te vinden wanneer het kapot gaat, die gaat er juist dan harder aan trekken). Torop is een heel ander paard dan Neel natuurlijk.

HannahFroukje schreef op dinsdag 30 januari 2007, 16:23:

Ps ik bedoel dus heeft voor MIJ geen zin. Voor iemand anders kan't wel weer ideaal zijn natuurlijk.

Wuyckens Nathalie schreef op dinsdag 30 januari 2007, 15:32:


Ik leer de trainingsdingen altijd eerst op de grond aan, dan pas onder het zadel.
Voltes, slangevoltes, hoeken door, gebroken lijnen, schouderbinnenwaarts, wending om de achterhand, achterwaarts, achterwaarts door de L, in een klein vierkant voet voor voet langs de volgende zijkant komen, labyrinth, balkjes lopen, cavaletti lopen, zo langzaam mogelijk stappen en draven (maar natuurlijk wel met achterhandgebruik), travers, wijken, slalom tussen pilonnen en ik vergeet vast nog wel eea.
Het meeste kun je ook buiten doen natuurlijk, maar daar kun je ook soms
taluten op en af, een slootje over, door kreupelhout enz.

Verder afhankelijk van het paard aan grondwerk: een vrij sprongetje, targetten van lichaamsdelen (van het paard wel te verstaan) , voetballen, schrikparcours (hoewel ze nergens meer van schrikken,maar er zijn er die dat erg leuk blijven vinden om te doen, de kunst is om steeds weer wat nieuws te verzinnen...), trommelen (ik dan) en met ritmes spelen, "aporteren", "pak me dan als je kan", buiging maken en ik wil nog een podest, maar kan geen stevige vinden

Karin

HannahFroukje schreef op dinsdag 30 januari 2007, 16:24:


Ik maak nogal wat buitenritten en vind de koffie met meegebracht lekkers na afloop minstens zo'n hoogtepunt... Ik laat de jongens na de rit eerst even rollen, -dan is er rust int lijf- en bind ze dan vast aan de trailer of aan een boom, ergens op het gras in ieder geval en daarvoor gebruik ik een wat langer dan normaal touw. Dit klip ik vast aan een hoge ring aan het halster (thuis geoefend dat dat een ander gevoel geeft) zodat de kans van erop of erover stappen minimaal is. Eventueel verzet ik paardmans naar een vers grasplekje.