una schreef op vrijdag 26 januari 2007, 20:15:
> Hallo,
Knip..
> Wat ik meestal doe is rustig wachten en tot ze haar hoofd iets
> lager brengt, en dan haar neus vastgrijpen en die echt krachtig
> vast te houden. Vervolgens beloon ik haar met een snoepje, en
> dan aai ik haar over haar hoofd en neus, ogen ed. Dit laat ze
> mij sinds kort allemaal toe.
Op het moment dat ze aan jouw verzoek voldoet door haar hoofd lager te brengen en jij grijpt vervolgens haar neus vast en houdt die krachtig vast, dan is dat op dat moment niet iets wat zij zal ervaren als beloning. Los van of het aan haar oren of het bit ligt, moet elke beweging van haar in de goede richting haar iets positiefs opleveren, zodat ze weet dat dát de bedoeling was en dat het voor haar ook fijner is om haar hoofd laag te doen/ 'mee te werken'. Ik begrijp dat als je les hebt dat je dat hoofdstel gewoon snel in wilt, maar ga dan veel oefenen op momenten dat het hoofdstel niet per se in hoeft.
> Wanneer ik daarna het bit voorzichtig wil inbrengen, heft ze
> terug haar hoofd op. Dit met veel kracht, waardoor ik
> natuurlijk moet loslaten, want ik heb geen kracht genoeg...
Kans is er dat het aan het bit ligt, maar dat hoeft niet. Op het moment dat haar hoofd laag is en ze het toelaat dat jij haar over haar ogen/neus/ogen aait, en je daarna weer poogt het hoofdstel in te doen, kan ze ook weigeren naar aanleiding van het omhog doen/bewegen van jouw armen/handen, en het zien als een poging om het hoofdstel weer aan te doen en over haar oren te krijgen.
> Lukt het wel, dan zit ik met een 2e probleem: het moet nu nog
> over haar oren!
> En volgens mij ligt nu net daar haar angst. Haar oren zijn zo
> gevoelig! Je mag er praktisch niet aankomen; laat staan er een
> lederen riem vh hoofdstel overheen trekken... (opnieuw
> hetzelfde scenario: hoofd omhoog, alles valt op de grond; en we
> mogen opnieuw beginnen...)
Knip..
Mijn vriendin had een arabiertje van 3 waarbij ze ook absoluut niet aan zijn oren mocht komen. Zowel hoofdstel als halster was een probleem. Dit dier had ook meerdere eigenaren gehad, dus er kan ooit iets mis gegaan zijn. Kans is er ook dat dier gewoon niet goed beleerd is en er niet aan gewend is dat mensen aan zijn oren zaten. Hoe dan ook, mijn vriendin heeft het opgelost met
desensibisatie (ook op deze site te vinden) en veel geduld. Vooral niet te snel willen, wanneer het tijdens het oefenen goed gaat is de verleiding groot om even snel je hand om dat oor te vouwen, terwijl het voor het paard al heel spannend kan zijn dat hij überhaupt jouw hand vlak achter zijn oor voelt. Ga je te snel dan beschaam je zijn/haar vertrouwen weer en ben je snel terug bij af.
Als allereerste stap zou ik controleren of ze inderdaad geen medische problemen met haar oren of mond heeft. Ik ben sowieso erg voor
bitloos rijden, maar wanneer je toch met bit rijdt zorg er dan voor dat het paard geen last heeft van zijn tanden/kiezen wat het dragen van een bit nóg onaangenamer maakt.
Succes!
Warboel
