Piet schreef op donderdag 25 januari 2007, 8:13:
> Hij is natuurlijk nooit weggeweest, maar zijn houding
> tegenover mij is weer hetzelfde als dat het ooit was. Ik
> durf dat nu met een redelijk grote zekerheid te schrijven.
> dat Shiny's demo's op locatie verleden tijd waren.
> Geen getrailer meer met hem.
> Zijn angst was sterker dan ik kon overwinnen met mijn
> aanpak.
Zulke momenten heb ik met Mike dus ook. Toen ik nog de methode van
Parelli volgde kon ik Mike op die manier netjes laden. Overigens is hij nooit bezweet en poept niet dun... Zijn NEE kwam in Duitsland toen we van onze boerderij terug wilden naar Nederland. Mike en ik hadden een hele leuke week gehad. Ik mocht daar van een dorpsgenote Mike op haar land zetten. Daar stonden geen paarden op. Wel bleef ik er bij anders had Mike me weer geflikt om over de omheining te springen en zijn eigen weg te gaan. Alleen achterlaten gaat niet da's te eng vind hij.
Elke dag dus vanuit onze grote loopstal naardie wei. Er staan ook twee schuilstallen en er is een natuurlijk water bekken, nou die schuilstallen waren maar eng in het begin. Het was nog winter dus het land wel nat. Ik had dus beloofd de gaten die hij met zijn hoeven trapte dicht te maken, nou daar had ik wel werk aan hoor!
Je hebt daar van die rode klei op een stenen ondergrond dus. Mike lekker rollen, daarna even lekker uit z'n dak, moest dus ook sliding stop sporen dicht zien te smeren
... Was wel koud dus ging ik op zo'n tractor band in 1 van die stallen zitten. Mike kwam langs gespeerd vroeg zich denk ik af waar ik gebleven was kwam daarna eens kijken. Na die wei na ongeveer een klein uurtje op pad langs grazige bermen en weides om Mike te laten eten. Op die wei stond namelijk nog niet veel soeps. Daarna terug naar de boerderij.
In de grote loopstal (zie onze website) een grote berg hooi neergelegd en eten mar weer.
We zouden dus weer naar huis en de trailer stond al achter de auto om de hoek van de boerderij. Ik haalde Mike uit de stal en deze begon vrolijk mee te dansen, de hoek om.... en... BARST! daar moet ik weer in?????! Toen was het mis. Helemaal niet verwacht. Ik ZAG het hem gewoon denken! Maar ik aan het laden, en toen vond Mike ineens zijn NEE uit: van mij af draaiend de klep af... Tsja. Daar kon ik even niets mee want tegen die kracht stond ik machteloos. Hij stapte over het lage muurtje in ons stuk tuin wat op de helling ligt. Tussen de struiken en bomen. Ik mopperen... Ik naar hem toe lopen nu eindigd onze tuin daar ongeveer 1 meter boven de straat die er daar langs loopt. En deze loopt zeer steil af omdat we op een heuvel liggen. Onze tuin is daar geschoeid met beton platen. Mike zag ik even aarzelen en toen sprong hij van onze hoger gelegen tuin op de straat. Overigens reed daar even niets want het is een dorpje van niets. Ik erachter aan gesprongen en kon Mike toen gewoon pakken en weer mee nemen. Weer die trailer geprobeerd, zelfde resultaat alleen bleef hij dit keer in de tuin. Uiteindelijk is het met hulp van Wout toch gelukt maar sindsdien is
trailerladen een geduld werkje... Wil na de grondwerk lessen en het rijden dus óók met Conrad het
trailerladen gaan doen.
> Niks ! wilde hij meer.
> Alsof hij alles ineens was vergeten.
> Het enige wat we in die tijd gedaan hebben is bekappen en
> wandelen.
Dat ervaarde ik niet. Wel op dit moment iets soortgelijks namelijk dat Mike niet meer in de bak wilde rijden! Normaal lijkt hij de bak al niet echt super te vinden maar is wel gewoon voorwaarts, nu is hij niet vooruit te branden. Maar dat gebeurde al voor Conrad me kwam helpen...
> Dinsdagmiddag kwam hij uit eigen beweging naar me toe en had
> iets in zijn houding van "zullen we"?
Dat blijft Mike gelukkig wel doen. Of er moet een lekker ding bij hem in de wei staan...
(Vera van Trudy...)
> verassingen hij ons nu weer zal stellen. Ik verheug me er
> nu al op.
>
> Piet
Zadelmak ook met hulp van Conrad? Lijkt me goed plan Piet. En fijn dat je ook weer uit het dal bent gekropen met Shiny. Wat een opluchting hè? Soms kun je echt het spoor bijster raken niet?
Warboel
