Michiel schreef op donderdag 25 januari 2007, 9:37:
> Geertje schreef op donderdag 25 januari 2007, 8:12:
>
>> Ik ben het in grote lijnen denk ik wel met je eens, voor zover

> alleen redden. Wat een onwetendheid en wat een nare gevolgen
> ontstaat daardoor.
>
> Groetjes, Michiel
Ik denk dat ik alles behalve natuurlijk ben opgevoed en sorry, ik heb er echt geen vervelende gevolgen aan overgehouden. Een familiebed is prachtig, maar ik heb ook nog zoiets als mijn eigen intieme leven en sorry daar hoeven mijn kinderen niet in mee te delen. Wie weet kom ik ooit nog tot een oplossing daarvoor, is niet speciaal forumlectuur he :).
En moeten, ik denk wel dat er dingen in je leven zijn die je moet. Mijn pleegbroer is van mening dat hij niks moet, moeten is het verschrikkelijkste woord wat je maar kunt gebruiken. Die kerel leeft aan de rand van de samenleving en aan de rand van de afgrond. Onze samenleving bestaat nou eenmaal veel uit moeten en al naar gelang hoe jij dat moeten opvat, kan je helemaal de mist in gaan. Ik ga ooit een eed afleggen, ik MOET iemand helpen. Doe ik dat niet, word ik uit mijn ambt ontzet. Is allemaal prachtig, natuurlijk kan dat en moet ik nooit iemand helpen als ik dat echt niet wil. Maar zo simpel zit de samenleving niet in mekaar. Je hebt plichten en die moet je. Het ligt er maar net aan wat voor vervelende bijsmaak je aan moeten geeft.
Je kan veel van het natuurlijk ouderschap doortrekken naar natuurlijk paardhouden. Maar niet alles. De samenleving van paarden is denk ik veel basaler en 'simpeler' dan de onze. En toch moeten paarden ook hoor Michiel. Onze kleine moet van de grote paarden in zijn eigen stal eten. Doet hij dat niet, simpel dan krijgt ie straf. En zijn straf is gewoon dat hij dan de komende tijd even niet in de buurt mag komen. Dat is ook vanuit hem niet vrijwillig hoor.