Peet schreef op maandag 22 januari 2007, 14:32:


Laat ik voorop stellen dat alle goede stenen eigenlijk voor bijna 100% uit keukenzout bestaan. Er staat dan op de verpakking dat het natrumgehalte 38% is, en dat klopt, want natrium neemt ongeveer 39% van het gewicht van natriumchloride, oftewel keukenzout, voor zijn rekening. De rest is dus chloor.

Meestal blijft er nog een procentje over voor andere stoffen. Trekken we daarvan de kleurstof af, en eventuele plakstoffen om de steen bij elkaar te houden, dan blijft er nog wat minder over. Dit laatste restje zijn dan de sporenelementen.

De sporenelementen zijn een leuke bijkomstigheid, maar ook niet meer dan dat. Het paard likt aan de steen om zijn natriumbehoefte te stillen, en krijgt dan nog wat extra mineralen binnen. De verhoudingen tussen de sporenelementen varieert van fabrikant tot fabrikant, belangrijkste is dat er wat van in zit. Het is een aanvulling, niet de primaire bron van mineralen.

Sluit je dan de likstenen met smaakjes, melasse, etc. uit (dat zijn geen mineralenblokken maar snoepgoed) dan zie je dat er niet zo gek veel onderlinge verschillen zijn. Ik zou wel voor een blok kiezen waar veel magnesium in zit, want dat mineraal is nog steeds een beetje een ondergeschoven kindje.

Wat de regenbestendigheid betreft: Een steen die langzaam oplost in de regen zal ook langzaam oplossen in speeksel... Als de regen er geen vat op krijgt dan krijgt de paardentong er ook weinig vat op.
Ik hoor vaak dat paarden erg veel aan de himalayasteen likken. Ze doen dit niet omdat deze steen zo lekker is, maar omdat de steen het zout zo verrekte moeilijk prijsgeeft. Ze moeten dus lang likken om er iets van binnen te krijgen. De argeloze koper denkt dan:
1) Ze vinden de steen lekker, want ze likken er veel aan.
2) Hij is voordeling, want hij gaat zo lekker lang mee.
3) Hij is zo goed regenbestendig.



Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op maandag 22 januari 2007, 15:05:


Ik las het net.
Je hebt hier wel een punt. Ik doel echter ook niet op "het een ander laten doen" en dat je als eigenaar toekijkt en het volledig uit handen geeft.

In mijn post gaf ik ook aan "om het toch op z’n tijd eens te laten controleren door een prof, om samen te kijken en te overleggen".
Want dat is toch juist ook de toegevoegde waarde van een prof erbij. Sámen kijken, bespreken en overleggen. Een ander ziet en weet altijd weer nèt even meer dan ikzelf.


Het gaat me niet eens zozeer over twijfelen. Over het algemeen twijfel ik ook niet over de hoeven van mijn paard. Maar toch wil ik niet in m'n uppie verder en wil ik nog steeds dat er geregeld een bekapper komt om mee te kijken, mee te denken, adviseert en de puntjes op de i zet. Simpelweg omdat haar hoeven een kostbaar iets zijn.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Christel Provaas schreef op maandag 22 januari 2007, 14:12:


Christel, ik wil even reageren op jouw oude smid.
Dat is helemaal niet zo vreemd. Er zijn mensen die blijven bekappen zijn zoals het in de jaren 50 van de vorige eeuw door de professoren van Utrecht werd voorgeschreven, dus geen dunnere zool, een meedragende straal, een lage hiel, niet meedragende steunsels. Itt wat later in de mode kwam, het zgn "traditionele bekappen" de weggesneden straal de holgesneden zool, de hoge hielen en dragend steunsel.

Frappant verhaal is misschien het volgende.
We hebben een paar maanden geleden een paard van de ijzers gehaald. Het paard stond samen met 2 anderen veel op stal. De eigenaar had geconstateerd dat het steeds moeilijker ging lopen. Via drie klinieken kwam het uiteindelijk met de diagnose "hoefkatrolontsteking" bij "experts" terecht, waar het beslagen werd met een break-over ijzer. Gevolg: nog veel beroerder lopen. Misschien weet je het nog , ik heb er al eerder over geschreven, er werd bij het beslaan al een afspraak voor een zenuwsnede gemaakt.
Na het ijzers verwijderen en goed bekappen is het paard in de wei gezet,( in ieder geval overdag ) en loopt nu weer te galopperen en plezier in zijn leven te hebben.
De Smid, die het Hoefkatrolonsteking]">hko dier ook altijd gedaan had, kwam de anderen bekappen. Hij vond het prachtig! Zijn woorden?:geweldig mooi ouderwets bekapt. Hij begreep niet waarom hij het 20 jaar geleden op school zo anders had geleerd, want hij wist dat ze het "heel vroeger" ook zo deden.
Dus aan de moderne heren smeden:
keer terug naar uw roots en als je met z'n allen super snel bent neem je die hele zelfbekappers beweging de wind uit de zeilen! Niet wachten tot iedereen het zelf goed geleerd heeft natuurlijk !
Doe je smid de groeten!

Piet

.

Geertje schreef op maandag 22 januari 2007, 8:20:


wel nee, ik wil later niks in dat beroep doen, ik loop er namelijk stage voor de paardenhouderij kant op zijn stal, en dat ik dan mee kan met de hoefsmederij is gewoon leuk meegenomen!

Peet schreef op maandag 22 januari 2007, 12:04:


eentje van plastic!

Cedric Coucke schreef op maandag 22 januari 2007, 11:40:


Haha.... onze boerderij met bijna 2.hec. staat te koop )

Gr. Wil

Peet schreef op maandag 22 januari 2007, 13:09:


Peet , weet je nog vorig jaar? Veulen van Pien? 13 maanden?

Piet

Piet schreef op maandag 22 januari 2007, 15:31:



Weet je wat het mooiste is, Piet? Hij is geeneens een oude smid! Hij is pas een jaar of 12 bezig! Maar hij mag graag vertellen over hoe hij met de "onderwijzers" op de smedenopleiding in discussie ging omdat hij kritiek had op de onlogica van de leerstof. Hij heeft het vak daarna pas echt geleerd van een oude ervaren smid, met wie hij een jaar lang meegelopen heeft. Dus daar heb je jouw "oude smid", denk ik.

shanna schreef op maandag 22 januari 2007, 15:38:


Je zou beter met een professionele Natuurlijk Bekapper meelopen. Dan leer je niet eerst allemaal dingen aan die je later weer af moet leren, als je werkelijk na gaat denken.

Piet

Piet schreef op maandag 22 januari 2007, 15:41:


Ja, weet ik nog .
Ben blij dat ik geen twee maand op stal heb hoeven slapen en 'slechts' een week.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk