Esther schreef op zondag 21 januari 2007, 15:15:



Onverzadigde vetten komen "hoogsten" voor in JONGgras, maar des te meer in lijnzaad, levertraan en zemelen.



De schade veroorzaakt door vrije radicalen wordt tegengegaan door antioxidantia zoals carotenoïden (vb. lycopeen, luteïne, zeaxanthine) of vitamine A, B1, B2, B3 (niacine), B6 (pyridoxine), C, E, zink en selenium,


Ik hoop niet dat er geprobeerd is véél selenium toe te voegen, zoals ik al gecteerd had is een selenium vergiftiging dichterbij als een tekort.
Ik heb uit jou link bovenstaande gekopieërd, zoals je ziet doen vit.-E en selenium het zelfde (anti-oxidant)


Herhaling wellicht; vitamine-E is antie-oxidant.
Een goed vitaminen-E preparaat zou Tarwe-kiemolie kunnen zijn.

Het zal geen goedkope grond- (of plant) analyse zijn, maar ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig of dit wel echt het geval is.

Es, jij hebt bijzonder pech gehad met dat paard. Er zal veel meer aan gemankeerd hebben dan jou veearts kon voorzien. IK denk dat een "gewoon" gezond paard op jou natuurgebied weide geen tekorten zal op lopen.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 21 januari 2007, 16:22:


Nils ik had vreselijk veel geluk met deze dierenarts, die was er toevallig op gepromoveerd, het is een zeldzame aandoening als een paard het niet op kan nemen, ik heb geen pech gehad met dit paard, we wisten waar we aan begonnen toen ze hier kwam, ( ook al wisten we niet dat ze zo ziek was) het was al een wonder dat ze eerst zo vreselijk opknapte. Toen ze hier kwam kon ze amper op haar benen staan, we hebben haar de kans gegeven. Ze is hier nog erg gelukkiggeweest omdat ze op de veulens mocht passen, daar knapte ze enorm van op, lekker in het natuurgebied met een taak. Ze heeft hier een fantastisch laatste jaar gehad, dat pakt niemand haar meer af.
Je snapt het bijna het verhaal van dit paard, zij had het onvermogen E en sel op te nemen, dus die anti oxidanten deden het bij haar niet. Dat gun je geen dier. Ze had overal 'versteende' vetweefsels én heel veel ontstoken vetweefsel zitten. Ik vind het een beetje naar dat je een beetje de conclusie trekt dat zij teveel E of sel toegevoegd heeft gekregen, maar ik denk niet dat je het zo bedoelt, het was de enige kans die ze had en was het op zijn minst te proberen. Bij haar was het wel degelijk een tekort aan E en sel. Alle bloedwaardes die er ook fout konden zijn waren ook wel fout, behalve haar nierfuncties die waren nog goed. Het laatste was we voor haar konden doen was een paardwaardig einde geven door euthanasie. We zijn tot het einde toe bij haar gebleven, en ze leek echt dankbaar dat er een einde aan de pijn kwam.

Es

Nils Vellinga schreef op zondag 21 januari 2007, 16:22:

Hier nog één voor ons, mensen;
Selenium is een voor de mens belangrijk element, dat we voor een belangrijk deel via onze voeding binnenkrijgen. De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid is 60 tot 75 μg per dag. Vooral Amerikaanse tarwe kan een belangrijke bijdrage leveren. Selenium zit ook in voedingssupplementen, maar hiermee moet worden opgepast, omdat bij een opname van meer dan 450 μg per dag selenium schadelijk is.

1*μg* = 0,0001 gram ?

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 21 januari 2007, 16:48:

Nog maar eens zonder rare tekens


Nils en Olly

Esther schreef op zondag 21 januari 2007, 16:43:


Eerlijk, in eerste instantie hield ik die mogelijkheid open, later begreep ik dat het dier één of andere spier-ziekte? moet gehad hebben.
Heb jij misschien geen pech gehad omdat je wist dat het dier ziek was, dan heeft het dier toch wel pech gehad, deze ziekte te hebben
EN geluk dat jij voor haar hebt mogen zorgen :)


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 21 januari 2007, 17:08:


Nee het was geen spierziekte, het valt onder metabolic syndrome. Het ging bij haar fout met de vetstofwisseling, vetten werden ranzig gingen ontsteken en dan gingen de vetcellen dood. Die dode cellen 'verkalkten' Daar zijn heel wat biopten uitgehaald om de diagnose zeker te stellen. Toen ze zo erg achteruit ging trad er idd ook spiernecrose op. Ze moet voor ze bij ons kwam al eerder vreselijk ziek geweest zijn, dit is voor ons verzwegen, maar dat was klinisch aantoonbaar omdat ze dus al veel verkalkingen had. Als dit niet was verzwegen dan had ze een kans gehad, dan had ze niet op gras gemogen. Maar ik vraag me dan ook altijd wel af of dat nu wel zo paardwaardig is. Ze was zielsgelukkig bij de veulens en die hebben erg veel van haar geleerd, ze beschermde ze met hart en ziel.
Toen ze er niet meer bij mocht omdat ze zo vreselijk ziek werd kwijnde ze ook daarom weg, ze werd echt depressief, eigenlijk net zo als dat toen ze hier kwam, toen was ze ook nergens in geinteresseerd het was goed om haar die veulens te geven om voor te zorgen, toen pas kreeg ze weer interesse voor de omgeving. Jonge paarden die dit hebben gaan zowiezo dood, die zijn niet te redden omdat ieder wondje dit kan triggeren, bij Ör is het een insectensteek geweest waarschijnlijk wat het heeft getriggerd, dat zullen we nooit weten.

Es

zijn hier mensen met ervaring met een leren bit ?

Wie heeft hier ervaring mee:

Mijn paard heeft tot aan 31 december buiten gestaan en moest daarna van de stalhouder naar binnen. Ze komt de hele dag niet buiten, ook niet in de bak vanwege het mulle zand en de peesblessure. Nu vind ik dit geen leven voor een paard dus heb ik een nieuwe plek gevonden voor waar ze dag en nacht naar buiten kan, maar wel een grote schuilstal heeft. Het probleem is dat ze dus nu in een warme stal staat en daar eind van de maand naar buiten gaat. ze heeft wel een hele dikke vacht maar ik weet niet of die overschakeling te groot is.

hallo,

mijn paard heeft last van barsten in de hoeven, er is mij steeds gezegd om hoevevet er aan te doen. Er is mij ook gezegd om er niets aan te doen.
Wat kan ik nu het beste doen?

Mvg.

Mijn paard heeft ook een erge vorm van mok gehad en daardoor dikke benen en liep zelf niet goed meer. Ik had van alles geprobeerd om eraf te komen maar niets hielp. Totdat de dierenarts Vetaderm voorschreef. Ik moest alle korsten eraf halen met betadine schampoo en daarna Vetaderm erop smeren. Het was een kuur van twee weken en daarna was het over! Ter voorkoming van nieuwe mok smeerde ik er zinkzalf op. Het is nooit meer terug gekomen. Volgens mij kun je het beter in een keer goed aanpakken dan dat je ermee door blijft sukkelen.
eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 januari 2007, 23:27: