Peter Donck schreef op zondag 14 januari 2007, 16:15:


Schimmel krijg je enkel als je het tegelijkertijd ook aan de lucht blootstelt. Als het goed onder water staat valt het wel mee.

Piet schreef op zondag 14 januari 2007, 16:21:


Je moet het toch juist heel goed voorweken omdat het anders gaat uitzetten in de maag?

Hey, bedankt voor de uitleg Pien.
Wat rot dat Oakley het zo lastig heeft gehad. Hopelijk blijft het nu goed gaan met haar.

Msm ken ik zeker, Ik heb dit vroeger al eens een periode aan Tempête gevoerd in combinatie met een glucosamine-supplement. Ik was toen op zoek naar iets voor haar artrose. (en dus ook de chronische ontsteking in haar gewricht) En voerde de Msm omwille van de ontstekingremmende eigenschappen.
Ik heb het toen gehaald bij Aveve, daar hebben ze ook kleinere verpakkingen voor honden. Ideaal als je niet van plan bent het een lange periode te geven. (kwaliteit is wel een ??) Ik ben daarna vrij snel overgestapt op natumed. (Nu krijgt ze niets meer)
Ik wist helemaal niet dat het ook voor zoveel andere aandoeningen kan toegepast worden.

Ik houd het nog wel in de gaten, maar heb al enkele dagen geen stijfheid meer kunnen opmerken en ook haar dikke voorbenen zijn zo goed als weg. Alleen thv de buigpezen van rechtsvoor is het soms nog lichtjes gezwollen. (Zouden peesbeschermers hier trouwens iets mee te maken kunnen hebben? Zelf rijd ik haar zonder beenbescherming. Maar Ilke deed haar altijd vooraan getten aan.)
Na het rijden werden haar benen afgespoten en werd er coolinggel (=hielp tegen dikke benen) opgesmeerd. En werd ze zonder deken weer op stal gezet. (Ja, allemaal heel erg natuurlijk, ik weet het. )
Het zou inderdaad wel kunnen dat ze te snel afkoelde. Ze was toch altijd aardig nat van het zweet. Maar binnen het half uur, weer helemaal droog.
Een zweetdeken is dan misschien wel een goede tip.

Ik heb er een beetje een dubbel gevoel over, dat ze weer thuis is. Ik ben blij dat ik haar weer bij mij heb. (Erg cliché ik weet het, maar heb haar erg gemist) Maar ik vind het ook doodeng, ben zo bang iets verkeerd te doen.

Vanmorgen heeft Ilke haar teruggebracht. Laden ging niet echt van een leien dakje. Het heeft me een halster, een touw en veel geduld gekost.
Maar ze is wel weer thuis geraakt. Nou ja, 'thuis' is niet helemaal correct, ze is niet op m'n wei. Ze staat op een pension hier in de buurt, voor een aantal maanden. (Waar jij Oakley vandaan hebt) Want als ik dit een beetje serieus wil aanpakken, kom ik er niet op m'n weitje en heb ik toch echt nood aan een binnenpiste. (zeker met nat weer)
Niet dé ideale situatie, maar ik heb met de staleigenaar een paar goede afspraken kunnen maken, zodat het paard er zeker niet al te veel onder te lijden heeft. Ze staat apart, tussen zijn eigen paarden en er is afgesproken dat hij haar overdag samen met z'n eigen merries op de wei zet. Mesten mag ik zelf doen. (Zo heb ik meer controle over ruwvoer ) En qua voer zijn ze sowieso al vrij flexibel. Ik ben erg blij met deze deal. (En dit is nog maar eens een bevestiging van wat ik al een tijdje geleden aan jou had geschreven toen het over Oakley ging. Onwil is er zeker niet bij die staleigenaar, het zijn de eigenaren van de paarden zelf, wie schuld treft. Maar het is natuurlijk veel simpeler het af te schuiven op iemand anders, wanneer je zelf tekort schiet.)
Het beestje was in ieder geval heel blij, toen ze daarnet op de wei mocht.
Ze wordt nog wel een beetje uitgesloten. (Tempête durft wel eens over-enthousiast reageren op andere paarden, en niet alle dominante merries pikken dat zomaar.) Maar dat zal ook wel bijdraaien. En het is een actieve groep op een grote weide, aan beweging zal het haar dus ook niet ontbreken.

Ik ben eigenlijk niet van plan haar 'vakantie' te geven. Ik heb het idee dat ik haar daar geen plezier mee zou doen. (Zolang er fysiek geen problemen zijn natuurlijk) In tegenstelling tot wat ik zelf over haar dacht, is de laatste maand duidelijk geworden dat ze eigenlijk een paard is dat ontzettend graag loopt. En nu ze zich goed in haar vel zit, haar conditie en bespiering verbeterd is, maakt ze daar ook graag gebruik van. Dus dat wil ik ook zo houden.
En voor mij is het ook simpeler. Ik vind het rijden nog steeds moeilijk en nu kan ik in het begin nog een beetje profiteren van wat Ilke 'erin' gereden heeft. Als ik haar een week laat staan, ben ik dat voordeel ook weer kwijt.

groetjes
Ans

Gisteren was het weer zover, de Volkslauf.......
Normaal zet ik Indy NIET op het weiland naast ons omdat ze gek gaat doen en de lopers en niet langs durven. Gisteren heb ik er helemaal niet aan gedacht en hoorde tot mijn verwondering wild hoefgetrappel en gehinnik. Mevrouw gedroeg zich als een idioot, de lopers slopen er langs met een angstig gezicht. Ik heb geen idee wat het probleem is, maar rennende groepen mensen maken het beest los in Indy.
Ik heb Indy met veel moeite uit de omgeploegde weide gehaald, gaten van heb ik jou daar, ze kwam dichterbij en als ik haar wilde pakken rende ze triomfantelijk weg. Eindelijk had ik haar en met veel gesteiger en gebok godzijdank weer in de bak gekregen. Maar toen was het leed dus al geschied.
Later op de dag zag ik dat ze wat gevoelig liep met links voor. Haar pees was iets opgezet en wat warm, tegen de avond liep ze beroerd. Ze loopt vandaag nog steeds wat beroerd, maar beter dan gisteren. Ik ben vanmiddag even een klein stukje met haar gelopen, ze stond de hele tijd bij het hek te zeuren. Ik liet haar kiezen wat ze wilde, en zo zijn we bij de buurman beland, die echter niet thuis was. Indy heeft een tijdje in de ramen staan gluren en een neusafdruk op het keukenraam gemaakt wat er niet af wilde en toen heb ik haar weer naar huis gedirigeerd. We kwamen nog een buurman van verderop tegen die was geschokt dat ik met zo'n kreupel paard durfde te lopen, dat hoort in de stal. En dan de klapper: Normaal laat je een paard wat zo slecht loopt inslapen! Wat een gemene opmerking, zeg!
Thuis aangekomen liep ze heel wat beter, de pees was minder dik en mevrouw was erg enthousiast en vervelend. Overal inhappen, overal aanzitten, bijna ZONDER manken tuinen in willen duiken en bij het woord NEE met een nors gezicht achter me aan sluipen, dubbel zo erg mankend. Bijna lachwekkend.......
Ze staat nu op het weiland achter ons huis en hobbelt wat door het gras. Ik wil haar been straks nog even met een verkoelende gel insmeren. Indy is er al achtergekomen dat de gel niet lekker is. In het voorbijgaan stak ze snel even haar tong in de pot.
Monique

sandratien schreef op zondag 14 januari 2007, 17:09:


Pulpbrokken zijn gedroogde suikerbietvelletjes, dus als je het weekt, krijg je inderdaad hetzelfde als bietenpulp. Het hoeft geen 24 uur te weken. na een uur is het zelfs al een eind goed. Je moet niet al teveel water doen, dan is het heel erg nat en koud om in de winter te voeren. Dus dat kan de schimmel ook niet tegengaan. 24 uur kan het makkelijk staan. Als het moet zelfs langer. Na een dag of twee gaat het pas gisten, maar je ruikt het meteen als het niet meer goed is.

Margot

Moniek schreef op zondag 14 januari 2007, 12:43:



Dat was een vrouwelijke dierenarts uit Kontich bij Antwerpen.
Als je haar naam wil dan kan ik dat wel navragen.

Marianne

Peter Donck schreef op zondag 14 januari 2007, 16:09:


Inderdaad, toen in mei Sela bij ons kwam, schuurde die heel fanatiek haar staart kaal. Wij dachten toen dat we weer prijs hadden en een tweede excemer in huis hadden gehaald.

Gelukkig bleek het een gevoeligheid voor eiwitten te zijn. Met hetzelfde sobere dieet als Apache was ze er na een week vanaf!
Dat beestje had ook veel in een warme stal gestaan voor de kou, mocht er alleen uit bij mooi droog weer en veel veulenbrokken gekregen. Bij ons alleen gras, hooi en spelt, ze ziet er prachtig uit!

Marianne