Ik ben er nog lang niet maar ik moet het nu al even kwijt! :)

Misschien herinneren mensen zich mijn verhaal van de dierenkliniek nog wel? ( 'ervaring in dierenkliniek die ik even met jullie wil delen'). Mijn pony die ik niet zelf de trailer in kreeg en die verschrikkelijke arts..
Dat was echt nog maar een glimp van het hele trailer verhaal, Sieta is zelfs met een band om haar nek (koeienband noemen ze dat hier) vastgebonden zodat ze zichzelf zou stikken als ze achteruit zou lopen. Twee mannen aan de andere kant aan het touw, en maar trekken, en van achteren de zweep erop. Sieta ging gewoon zitten, en sprong op het laatste moment met één grote sprong de trailer in.
Ondanks dat is ze met mij de trailer nog een paar keer ingelopen, toen ik haar van de manege ophaalde (als ik hier maar weg mag, dacht ze waarschijnlijk)en een maand later toen ik naar een kliniek moest. Op de weg terug vanaf de kliniek begon de arts al met touwen er achter, fout één. Daarna het verhaal van de man die 'die lastige merrie wel even voor me in zou laden' toen ik op vakantie ging en na 5 minuten al met een bezem in haar stond te prikken.
Aleen als ik haar verdoofde lukte het nog en ook dan had ik vier man nodig om haar er letterlijk in te tillen...

Naar aanleiding van mijn topic over die ervaring in de dierenkliniek kreeg ik een mailtje van Piet, die mij aanraadde om eens contact op te nemen met Conrad. Dat heb ik toen gedaan, en vandaag, mijn derde les, stond Sieta in de trailer!! En het belangrijkste is natuurlijk de manier waarop! (ga, ho, terug, mooi en geen druk opbouwen).

Ik ben nog steeds van slag :) Achteraf denk ik ook, waarom heb ik dit zelf niet kunnen bedenken?? Ik had simpelweg nooit gedacht dat ze zo op zoek zou gaan naar een manier om haar 'mooi' te verdienen, en dat ik de subtiele signalen die ze al die tijd al gaf, zoals zachtjes met haar voet de klep aantikken, alleen maar had moeten belonen. Er zit natuurlijk nog veel meer achter dan dat, dit is een methode die haar enorm in haar waarde laat. Druk opbouwen daar heeft ze een hekel aan, dan gaat ze vrijwel altijd in protest (achteruit lopen, steigeren of aan de grond genageld staan).
Ze heeft een verleden van 10 jaar lang maneges, fokkerijen etc. en is écht mishandeld. Toen ik haar net had was er voor mij werkelijk geen land met haar te bezeilen, als ik alleen al wilde wandelen met haar steigerde ze al tegen me op en sloeg ze me gericht in mijn gezicht. Iedereen die haar kende zei tegen me dat ik haar weg moest doen, dat het een vreselijke agressieve en dominante merrie was, dat je haar de baas moest zijn en meer van dat soort kreten, en het advies was natuurlijk altijd harder slaan en dergelijke.

Vandaag zag ik in het begin haar aarzeling om weer die klep op te lopen, maar omdat Conrad haar weer rustig liet onderzoeken en niet overvraagde en géén druk op bouwde, kwam dat eerste voetje al snel weer en duurde het ook niet lang voor ze weer met vier benen op de klep stond. En maar uitgebreid likken en kauwen, je hoeft niet eens naar haar te kijken want ze maakt er uitgebreide geluiden bij (misschien overdrijft ze alles een beetje omdat ze geleerd heeft dat ik het anders niet opmerk haha).
Op een gegeven moment vroeg Conrad haar met haar voorbenen de trailer in, en met haar achterbenen nog op de klep. Ze deed het en Conrad legde mij iets uit, dus zijn aandacht was even niet bij haar en meteen begon ze met haar hoofd tegen hem aan te schuren (zachtjes) zo van, "Hé, hallo, zie je wel wat ik hier durf??" ze kwam echt haar móói halen haha :) geweldig om te zien. Conrad prees haar de hemel in en toen was het goed.

Daarna moest ik natuurlijk hetzelfde met haar gaan oefenen, en ik was bang dat ze bij mij zou aarzelen, maar in tegendeel, ze deed het super en liep zelfs de trailer helemaal in! En maar knuffelen met me als ik haar beloonde, ik gaf haar een aai en zij poetste mij terug :) Wat een fantastisch paard heb ik toch! (en wat een fantastische trainer en trainingsmethode!, beetje jammer alleen dat ik dat niet zelf heb bedacht :))

Sieta schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:50:

wat MOOOOOIIIIII Yes!
Nu mijn merrie nog.....gaat ook direct tegen druk in. Heb haar met verhuizen na twee uur, veel ttouches, veel belonen als ze de goede kant opging, steeds naar voor, na staken weer terug vragen, toen ze in de trailer stond en nog 1 stapje vanwege de stang alleen nog maar geaaid en gedacht, nu staat ze lekkers te zoeken, dat stapje doet ze zelf wel, en dat was ook zo. Maar ik kan niet verder oefenen, heb zelf geen trailer. Wie komt er een afdankertje brengen?
groetjes Clarissa

Sieta schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:50:


Mooooi! Hoe simpeler het is, hoe beter de trainer. Hij leert je niet alleen hoe je je paard in een trailer krijgt, maar ook, zoals je zegt, te kijken naar je paard en werkelijk te zien wat er gebeurd.
Ik ben blij voor jou en je paard dat ik je dit advies kon geven en dat je het opgevolgd hebt.
Nooit meer druk verhogen, nooit meer geweld en het goede belonen.That's it!

Piet

Michiel schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:36:


Voor de duidelijkheid.
Er is nog wel een fundamenteel verschil tussen die vrijbuiter en mij, als ik met mijn hond op pad ben. Die vrijbuiters wandelen hun eigen pad en de hond volgt geheel vrij. Zulke mensen lopen door de stad zoals anderen met hun hond door het bos. Ik volg mijn hond en krijg dus een ander resultaat. De prachtige en natuurlijke uitstraling hebben we beide gelijk. Door het meegaan met mijn hond komen er dingen bij, zoals moedig de leiding nemen, wederzijdse communicatie, op elkaar afstemmen en maximale ontplooing van capaciteiten. Voor mij allemaal al heel gewoon, ik doe dit al jaren.

Jur werd het afgelopen jaar geremd door zijn steeds vaster komende te zitten achterhand. Het komende jaar is die rem weg, nu nog zijn gevoeligheid op het harde ook weg krijgen. De basis voor meegaan met hem is er al helemaal, nu hij moediger en levenslustiger aan het worden is, door zijn lossere spieren, krijgt het meegaan met hem, nieuwe impulsen en wordt het ook zichtbaarder voor anderen. Het is zo mooi om dezelfde processen die ik zie bij mijn hond ook bij hem mee te maken. Ik vind het leuk dat hier te delen.

Groetjes, Michiel

Over sporen, bitten en hoefijzers op zich, dus niet over het hoe, wel-niet van gebruik, in de middeleeuwen staat veel ook nu als perspectief interessante informatie in het wetenschappelijk verantwoorde boek 'The Medieval Horse and its Equipment' van John Clark.
Het is een studieboek, geen leesboek of populair bedoeld boek.

HC

fleur schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:23:


Jaja, dat is dat, lijkt wat op biks, maar is wat grijzer. Altijd minimaal een uur of 12 voorweken in iets meer water dan de brok want het neemt heel veel vocht op en als je het zo geeft inttrekt het vocht aan het lichaam.
De korrel valt uiteen als hij voldoende water opgenomen heeft, wordt een soort van korrelige brij waardoor je makkelijk wat bijvoer kunt doen als je dat nodig vindt (en wat ik dus zou doen bij een zo mager paard).
De korrelige brij moet dan niet meer nat zijn, is dat wel zo dan heb je teveel water gebruikt. Is het niet uiteen gevallen te weinig water.
Een vingerlengte met water boven de brok is voldoende om te laten weken. Ik heb het me aangewend om het de avond van te voren klaar te zettten wanneer ik het de dag ervoor ga gebruiken. Een handvol (gedroogd) is waarschijnlijk al voeldoende om mee te beginnen (staat meestal op de verpakking niet hoeveel je moet gebruiken), voer dat rustig op binnen een paar dagen tot 2 handen). Persoonlijk geef ik eigenlijk nooit meer dan dat, ik meng het in zulke gevallen met granen.

Suceer ermee, groetjes, Pien

fleur schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:23:


Ja hoor, lekker geven!

Sieta schreef :Wat een fantastisch paard heb ik toch! (en wat een fantastische trainer en trainingsmethode!, beetje jammer alleen dat ik dat niet zelf heb bedacht :))

Jaaah. Tis zo simpel he....
Moooi!

Pien

Böske schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:11:


Elke dag hetzelfde ritueeltje tijdens de verzorging en even uit je hoofd laten dat je haar wilt aanraken. Benader haar niet alsof je haar wilt pakken, maar loopt gewoon langs haar en doe je ding, die komt met een paar weken vanzelf wel naar jou toe.

Groet, Pien

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:37:


Ja, da's natuurlijk ook waar....