Malenka schreef op zondag 7 januari 2007, 21:26:
> Ik schaam me rot. Ik voel me vreselijk en heb zo veel spijt van
> wat ik vanmiddag heb gedaan.
>
> is zo'n lief dier (al denkt menig persoon daar anders over).
> Maar ik heb gewoon niet meer het vertrouwen dat het allemaal
> wel goed komt zo met zijn 2en. Ik denk niet dat ik dit probleem
> alleen met mijn paard kan op lossen.
Je mag die titel wel veranderen : Ik ben trots op mezelf!
Je hebt al blijk gegeven van zoveel moed en doorzettingsvermogen en kijken naar jezelf en hulp durven vragen. Realiseer je je wel hoe moedig dat wel is! Hoe vaak leggen we de lat niet te hoog ! We moeten vanalles kunnen (met ons paard) en de anderen hebben meningen daarover enz enz ... Je hebt in ieder geval warme en ondersteunende berichtjes ontvangen - en niet alleen je paard moet het goed hebben OOK JIJ hebt je zorg nodig - en praten met je paard is NIET penny!! Dan kan! Vertel hem maar tot ie het begrijpt en geef ondertussen de ondersteuning die hij nodig heeft - wat je al doet - ook het zogenaamde MINIMALE is VEEL WAARD. En ja iemand die je nu echt praktische ondersteuning kan geven OP JOUW TEMPO kan fijn zijn. Als er maar genoeg rekening met jou gehouden wordt. (Doe je dat zelf ook om te beginnen?)
"Het paard als spiegel van de ziel" ... Of "Een paard liegt niet" .. er is zo'n boek.... Liefs. Myriam
Warboel
