eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:01:


Als het zeer doet, vast wel!
Blauwe plek?

Karin Haneveer schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:22:


Ziet er mij een fijn paard uit , niet makkelijk maar met veel potentieel . Had al zo de indruk vanuit je schrijven dat het paard hoog in het bloed moest staan

Els Kleverlaan schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:28:


Redelijk donkerzwartblauw geweest . Eige schuld dikke bult , doet alleen maar pijn als ik adem 15jaar zonder één trap en nu 2 op twee weken tijd .

epona schreef op donderdag 11 januari 2007, 0:17:


Gaat het om kwantiteit of kwaliteit inderdaad.
Meer uren kwaliteitstijd geven verdieping, meer begrip. Meer uren = minder paarden. Minder (paarden) = meer ook in dit geval denk ík.

Kijk naar Alois Podhajski. Die man geeft in zijn boeken blijk van respectabel inzicht en het bepaalt níet over grote aantallen paarden.
Idem Solinski die eveneens nooit zijn diepgang bereikt zou hebben door paardsurfen.

Reken eens uit hoeveel tijd er ís zelfs als je niet anders hoeft te doen dan in kwaliteitstijd in je paarden te investeren.
Een irrealistisch positeve rekensom is 12 uur per dag x 365 dagen x 100 jaar ovr 1000 paard = 440 uur = NIETS!

Iemand die betekenisvolle ervaring met >1000 paarden claimt is of ouder dan Methusalem of heeft een geniale span of control en geen slaap nodig of geen diepgang van betekenis of zwamt. Denk ík.

HC

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:32:


Stoute paarden!
Voortaan maar een hoefwerend vest aan.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:36:


Iets van een vechtsport gaan doen, dan leer je afweren! :)

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:32:


Daar helpt maar een ding, Eddy, ADEM INHOUDEN !
Monique

Piet schreef op donderdag 11 januari 2007, 11:38:


Nee, incasseren...

Malenka schreef op zondag 7 januari 2007, 21:26:


Je mag die titel wel veranderen : Ik ben trots op mezelf!
Je hebt al blijk gegeven van zoveel moed en doorzettingsvermogen en kijken naar jezelf en hulp durven vragen. Realiseer je je wel hoe moedig dat wel is! Hoe vaak leggen we de lat niet te hoog ! We moeten vanalles kunnen (met ons paard) en de anderen hebben meningen daarover enz enz ... Je hebt in ieder geval warme en ondersteunende berichtjes ontvangen - en niet alleen je paard moet het goed hebben OOK JIJ hebt je zorg nodig - en praten met je paard is NIET penny!! Dan kan! Vertel hem maar tot ie het begrijpt en geef ondertussen de ondersteuning die hij nodig heeft - wat je al doet - ook het zogenaamde MINIMALE is VEEL WAARD. En ja iemand die je nu echt praktische ondersteuning kan geven OP JOUW TEMPO kan fijn zijn. Als er maar genoeg rekening met jou gehouden wordt. (Doe je dat zelf ook om te beginnen?)
"Het paard als spiegel van de ziel" ... Of "Een paard liegt niet" .. er is zo'n boek.... Liefs. Myriam