Christel Provaas schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:18:
>
> Kun je ook autistisch-gelijkend gedrag vertonen door trauma's?
> Zoals mensen die in een concentratiekamp hebben gezeten, of in
> geknakt en overschreeuwt zichzelf met zijn eigen woestheid. Dat
> mag.
>
> Wat een zoektocht, dit paard...
Ja, Christel, ik denk dat trauma's inderdaad op autisme gelijkend gedrag kunnen vertonen. Zelfs door een ongeval of anderszins veroorzaakte hersenbeschadigingen kunnen m.i. gelijkend gedrag geven, wordt ook weer vaak op dezelfde manier "aangepakt", met rust, orde, regelmaat en vooral duidelijkheid.
Als het door een trauma wordt veroorzaakt is het sociale m.i. echter wel in de basis aanwezig en dat ontbreekt als het aangeboren is. Heel misschien kan je het dan toch op de e.o.a. manier weer naar boven halen.
Bij mijn hond is het ook aangeboren, het ras staat erom bekend. Hij reageert trouwens op andere honden heel normaal, zelfs heel weinig agressief. (Hij werd van de zomer aangevallen door een American Staffordshire en loste het op zijn manier vrijwel geweldloos op. Hield de hond alleen vast tot hij stopte met vechten. Geen richel op zijn rug, geen staart omhoog en geen opgetrokken lippen. Vond ik heel apart.)
Wat je over Cadiz schrijft lijkt wel weer op het gedrag van Froukje (bij haar wel veel minder heftig). Die probeert ook altijd de strijd met je uit te lokken. Bij Froukje is het volgens mij ook niet aangeboren. Was voor een deel al zo toen ik haar kocht en verder hebben we er zelf geen goed aan gedaan door haar nooit te begrijpen. Het meeste eigen initiatief is eruit gegaan en ik ben bang dat dat gezien haar leeftijd nooit meer terugkomt. Toch merk ik dat ze, nu ik haar anders benader, vriendelijker wordt. Zeker als ik niets van haar vraag, bijt ze nauwelijks meer. Ik rijd haar dressuurmatig zonder zweep en ook dat gaat veel beter. Moet nu andere manieren verzinnen om haar duidelijk te maken wat ik wil en dat gaat eigenlijk prima (kost alleen meer tijd en ik heb mijn rijvereniging dus opgezegd, daar wordt verwacht dat ze onmiddelijk doet wat er gevraagd wordt).
Bitloos is voor haar zowiezo veel beter. Ze drukt haar nek er niet meer uit en loopt veel meer ontspannen. Cadiz is nog jonger. Ieder klein stapje naar contact is er één. Ik vond het ook zo fantastisch toen Willem, bijna een jaar nadat ik hem gekocht had, heel even zijn hoofd tegen me aanschuurde. Al die tijd was hij als de dood om je aan te raken. Hij staat nog wel open voor alle dingen om hem heen. Liep gisteren met een groot stuk papier te spelen dat door de harde wind het land op was gewaaid. Fantastisch gezicht. Froukje stond dat van een afstand heel wantrouwig te bekijken. Ik heb nu zelf het gevoel dat Willem er eindelijk aan toe is om écht beleerd te worden, gaan we dit jaar mee beginnen.
En zo puzzelen we allemaal verder, he...
Els.