Els Kleverlaan schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:21:
> Spirithorses schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:41:
>
>> Isabel van der Made schreef :
> O, ja, en dan nog denkpatronen. Mijn zoon heeft ooit eens uitgelegd (hij was toen negen) dat hij allemaal kamertjes in zijn hoofd had. In ieder kamertje zat een onderwerp. Daarom was het voor hem zo moeilijk om lees/reken opdrachten te doen. Dan had hij twee kamertjes nodig en moest hij steeds heen en weer rennen. En als hij dan eindelijk alles had gevonden, was 'ie het begin weer vergeten. Net als bij schrijven en lezen. En dan moet je je voorstellen als je moet schrijven, lezen en rekenen... Weet niet hoe je dit in een dier kunt plaatsen, hoor. Wat ik ooit eens bij een lezing gehoord heb, is dat autisten minder verbindingen maken in hun hersenen dan "gewone" mensen. Dit gebeurt voornamelijk in je slaap. Dan wordt de dag verwerkt en aan dingen een plaats gegeven. Slaap je tekort, wordt je vergeetachtig.
> Sociaal gezien is het nog moeilijker. Mijn zoon moet over alles wat hij op dat gebied doet nadenken. Hij reageert niet automatisch. En dan heb je hem net uitgelegd, dat als hij dit doet, de ander waarschijnlijk zó zal reageren, zit die ander die dag niet zo lekker in zijn vel en reageert hij heel anders... Ingewikkeld, hoor.
>
> Nou, 't is een heel lang verhaal. Hoop dat je er wat aan hebt.
Misschien was het een beetje verkeerd van mij om een wezen (mens, paard, hond) dat in eenzaamheid is opgegroeid en daardoor een niet, of onderontwikkeld communicatiecentrum heeft met authisme te vergelijken. Er zijn namelijk hele groter verschillen. Ik zag alleen even het vergelijk met het onvermogen om naar behoren te kunnen communiceren.
Ik denk wel dat jij door de ervaring met je zoon, heel goed Mazir kunt begrijpen. Dat dan weer vanwege de overeenkomsten.
Warboel
