Huertecilla schreef op dinsdag 9 januari 2007, 16:06:


->moet bij míj kuit zijn uiteraard, de plek voor de beenvinger.

HC

Of naja, probleem, ik vraag het me af. Wij hebben hooibakken gemaakt waar wij het hooi inleggen en ze krijgen nu ongeveer 2,5 pak per dag. Nou heeft het de laatste dagen nogal geregend dus lopen de paarden redelijk in de modder. Om bij de hooibakken te komen moeten ze door de modder en bij de bakken staan ze in de modder. En onze paarden hebben nogal een hekel aan modder (maar tot op heden kunnen we er gewoon niks aan doen omdat de wei niet van ons is).
Overdag zetten we nu een wei open zodat ze droog kunnen staan. Dus dan scharrelen ze wat rond in de wei (waar vrijwel geen gras meer staat) en eten ze minder hooi. Maar nu hebben ze afgelopen nacht (wei dicht) ook vrijwel geen hooi gegeten. Gewoon omdat ze geen zin hebben om door de modder naar die bakken te gaan.

Dusss nou vraag ik me af of dat aangeeft dat ze hun hooi eigenlijk niet zoooo hard nodig hebben? Als ze het echt nodig hadden zouden ze wel gaan eten toch, het is niet zo dat ze nooit door de modder gaan ofzo (trouwens om in de wei te komen moeten ze ook eerst door die modder). Als we het hooi overdag in de wei leggen eten ze het wel gewoon op, als ze er gemakkelijk aan komen dus en geen moeite moeten doen.
Zijn ze nou echt gewoon te kippig om door die modder te gaan en zouden ze verhongeren of koukleumen terwijl ze wel hooi kunnen eten???

jose schreef op dinsdag 9 januari 2007, 15:34:


Néééé.... niet wééér.... ik hou er nu over op !

Geertje schreef op dinsdag 9 januari 2007, 16:16:


Modderprobleem ?
Mijn 2 fjorden laten het hooi in de droge! stal liggen voor de strook gras die ze twee x per dag krijgen. We voeren ze nu ongeveer 3 balen per week. De strook gras is ca. 20 m2 per dag. Verder lopen ze ook op de rest van het land nog te eten. Denk dat het gras door de hoge temperaturen nog aardig groeit. Voor die strook gras moeten ze trouwens over een baggerpad van zo'n 100 meter en dan nog over ruim 100 meter vertrapte wei. Soms zie ik ze wel eens twijfelen of ze er nou echt wel heen zullen gaan, maar steeds weer neemt er één het voortouw en baggeren ze door de prut. Ik heb het idee dat ze, als ze het hooi laten liggen dus echt geen honger hebben. Gewoon goed in de gaten houden, als ze het koud hebben zie je het heus wel.

Els.

Fred schreef op dinsdag 9 januari 2007, 15:32:


Zit in je postbak als het goed is.
Controleer even want ik heb een probleem met pdf lezen op mijn pc op dit moment.
Kan het niet lezen wegens het missen van een of ander ghostbestand.

Nick

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:21:


Kun je ook autistisch-gelijkend gedrag vertonen door trauma's? Zoals mensen die in een concentratiekamp hebben gezeten, of in hun jeugd psychisch of fysiek misbruikt zijn?
Het gedrag van Mazir en van jouw hond, Els, komt nogal overeen met dat van Cadiz. Van Cadiz weet ik dat hij in het verleden in zijn thuisland 'misbruikt' is en veelvuldig aan enorme angst is blootgesteld. Ik denk dus dat zijn afwijkende gedrag daarmee te maken heeft en niet met een aangeboren stoornis zoals autisme.

Hij is geen angstig paard, maar hij is asociaal naar andere paarden en naar mensen. Hij begrijpt de paardentaal niet en communiceert houterig, overdreven, nijdig. Laatst gilde hij voor het eerst als een echt paard naar een fries, ik was dolblij. Ik zie aan Buck dat hij niets van deze schimmel begrijpt.
Naar mensen is hij neerbuigend, de ogen gaan half dicht en het is alsof hij zijn schouders geïrriteerd ophaalt. Hij komt wél altijd naar je toe, (iets te dichtbij), laat er zelfs zijn eten voor staan, maar weet dan niet hoe het verder moet. Dus gaat hij extreem gapen of bekkentrekken. Aanraken ergert hem, poetsen maakt hem kwaad, hij kan zijn bijtreflex dan haast niet onderdrukken.
Als je iets vraagt, is zijn primaire reactie altijd "nee", hoe miniem ook. Een buitenstaander ziet het inmiddels niet meer, maar ik voel dat het er is. Een beloning kan hem niets schelen, hij werd vroeger zelfs boos van mijn welgemeende "braaf", alsof het hem uit zijn wereldje haalde. Een goedkeurend klopje doet hem niets, dus geef ik een piepklein kneepje in de manenkam, omdat ik wil blijven vertellen dat ik het waardeer als hij iets voor mij doet.
Heel soms haakt hij zijn hoofd wat onhandig over mijn schouder, en dan zing ik een liedje. Dat lijkt hij prettig te vinden, want hij blijft zo staan -zonder bekkengetrek.
Hij lijkt het gevecht, de confrontatie, het conflict nodig te hebben om te functioneren, is dat herkenbaar? Hij vindt ruzie helemaal niet erg, de door hem zelf opgeroepen strijd lijkt hem zelfs dichter naar me toe te drijven.

Zaak is om heel subtiel te zijn, maar beslist niet truttig. Aan de ene kant kan ik hem achteruit sturen op een pinkbeweging, aan de andere kant mag hij graag uitputtend onsubtiel scheuren door de branding. Ik vertrouw hem voor 100%, durf de wereld met hem aan, want hij is niet link. Hij is gewoon een beetje geknakt en overschreeuwt zichzelf met zijn eigen woestheid. Dat mag.

Wat een zoektocht, dit paard...

Nick Altena schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:02:


Zou je hem mij ook willen mailen, Nick? Ik hoopte al dat je um opgeslagen had.

Spirithorses schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:06:

..en omdat veel mensen het niet kunnen mág niemand het? Hoe týpisch Nederlands!

Het draait om het pakket van kennis, kunde en vaardigheid. Jij stelt helemaal terecht dat je geen middelen moet gebruiken waar je onvoldoende pakket voor in huis hebt.
Het probleem wat ik met jouw vólgende stap heb is dat jíj vindt dat voor het algemene paardbelang de regel moet zijn dat níemand een, in dit geval, zweep mag gebruiken.
Daarmee zeg je eígenlijk ook dat niemand een paard zou mogen hebben! Vérreweg de meeste ruiters hebben daar nl. ook niet voldoende pakket voor in huis, dat zeg je nu ook duidelijk, en dat zou als totaal ook positief in het algemene paardbelang uitpakken....

Dat is natuurlijk onzinnig en in mijn ogen net zulke grote onzin als een zweep verketteren omdat er mensen zijn die er niet mee kunnen omgaan. Het probleem ligt niet bij de zwéép (of lange vinger of wortelstok of touwflos of...) !
Hoe was het ook weer? Gelijke monniken gelijke kappen, dus .... óngelijke monniken, óngelijke kappen!
Als je dat ongelijke wil kwantificeren om te reguleren span je het paard net zo achter de wagen als met het algemeen verbieden van zwepen of paardrijden.
Ik denk dat er geen 'oplossing' voor is anders dan een diepteinvestering door de ruiters zelf, want eigen verantwoordelijkheid is geen werkend mechanisme als er van een onvoldoende pakket sprake is.
Het hele probleem is dat teveel mensen paardrijden. Het hele gebeuren is daardoor breed, oppervlakkig en (hier op PN bijvoorbeeld voor jou en Eddy) een business, wat voorlopig alleen maar verergerd wordt doordat het nog steeds groeit.

Maar goed, een zweep verketteren is in mijn ogen een voorbeeld van betutteling. Nogmaals Pien, met een touw, al is het maar een flos, kan die driftkop geen kwaad???

HC

epona schreef op dinsdag 9 januari 2007, 15:40:


Ik zou het liever anders zeggen...
Doen wat iemand wil kan uit angst of uit plezier/vertrouwen omdat de situatie er beter van wordt.
Respect kan je nml heel makkelijk krijgen als er angst achter zit.
Dan is het geen respect voor jou persoonlijk...maar voor dat waarmee je die angst hebt gekweekt.
Respect verdienen zonder angst is nmm. erg moeilijk, want alleen gebasseerd op het , vanuit het paard gezien , nemen van de juiste beslissingen op dat moment.
Daar ik denk dat ik ondanks de vele jaren met paarden nog niet een kwart versta van hun taal zal ik als 2bener vaak foute beslissingen nemen lijkt me.

Paarden met plezier (omdat er een beloning na is) zaken laten doen die je als 2bener graag wil lijkt me dan ook de makkelijkste basis om iets voor elkaar te krijgen.
Maar dat heeft nmm. weer niks met respect te maken maar alles met vertrouwen.

op het moment dat dat gebeurt met

Dat ligt er aan waarmee je de pijnprikkel veroorzaakt lijkt me.
Een duidelijk zichtbaar hulpmiddel en het paard zal daarmee de pijn assosiëren.
Paarden zat waar je met je hand zo bij kan komen maar die aan het lopen gaan waneer er een zweep in het zichtveld komt.
Bij een klein prikkend ding als spoor of iets in je hand wat nauwelijks zichtbaar is zal jij degene zijn waar hij bang van wordt ?

daar is een wilde beweging genoeg voor, en dat is

Ik geloof niet dat een paard zover vooruit denkt.
Het paard doet iets om er beter van te worden.
Naast vertrouwen moet er nmm. ook een wil zijn om iets te doen.


Mmm....ik kan wijzen wat ik wil met mijn vinger...maar pas waneer ik daar duidelijk mee geweest ben zal het paard dan toch begrijpen wat ik met die vinger wil ?
Dan heb ik dus waarschijnlijk al een prikkel gegeven met die vinger voor het er naar zal luisteren als ik alleen maar wijs.
Het paard moet wel een link naar die vinger kunnen leggen, anders zou alles hem doen wijken.

Alleen bij regelmatig belonen op een toevalstreffer als wijken met daaraan dan een que als een wijzende vinger is nmm. een uitzondering hierop om het later op die vinger te vragen zonder kennis te hebben gemaakt met een dwangprikkel.


Met of zonder hulpmiddelen heb je nmm. altijd druk nodig om iets aan te leren , tenzij je dus op die "toevallige" gebeurtenissen beloond .

Nick

Huertecilla schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:23:


Het hele probleem is dat teveel mensen paardrijden. Het hele gebeuren is daardoor breed, oppervlakkig en (hier op PN bijvoorbeeld voor jou en Eddy) een business, wat voorlopig alleen maar verergerd wordt doordat het nog steeds groeit.

Vooral dat "voorlopig maar verergeren" zit me serieus dwars (en bij mij betekend dat toch iets) Ik spreek nu enkel voor mezelf he HC maar als je op die manier het werk dat ik probeer te doen nl : De mensen bewust maken van een paard/diervriendelijkere mogelijkheid om op een paarderug te zitten zonder trek of sleur werk /spoor eof zweepslag, een trailerladen zonder winch, borstel in de kont of vijf man erachter die het paard erin proberen te hijsen . Verergert de business en doet het aantal mensen dat eigenlijk niet mag paardrijden stijgen ? Heb je enig idee wat je net hebt neergepend ? Ik ben voor de eerste keer in 2 jaar hier "kwaad" echt geniune kwaad , pissed of op jou en je uitlatingen .
Door het werk dat ik erin steek zal elk paard *"dat zowiezo zal worden aangekocht met of zonder Eddy"* een beter dwangloos leven hebben , de ruiter erop beter voorbereidt op de periode die hij samen met zijn viervoeter tegemoet gaat en stallen ,dekentjes , getten , ijzers, sporen en zwepen zullen in hun leven niet voorkomen . Als ik het daarvoor niet deed mocht ik gewoon ook een manege gaan openen en groepslesjes gaan geven aan 40 man ineens , kassa kassa .

Joeng toch HC . Dees is slecht voor menen bloeddruk zenne.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 9 januari 2007, 16:29:


Ik heb het bij mij ook thuis. Ze staan steeds in de modder. Maar ze gaan dus wel in de modder voor het hooi. Ze moeten wel. Alleen geef ik ze behoorlijk veel er blijft altijd ontzettend veel over.
Mijn probleem is alleen dat mijn veulen zo hoest nu.

Christel Provaas schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:19:


Onderweg,

Nick

Huertecilla schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:23:


Doordat er mensen zijn die de zweep zo verketteren , zijn er mensen die er over gaan nadenken...
Het is mijn eigen verantwoordelijkheid , en zolang ik mezelf niet onder controle heb , pak ik geen zweep meer aan. De verleiding is dan te groot , en ja , dat is mijn fout en onkunde. Gelukkig weet ik dat van mezelf...
Toen Namkje steeds meer controle vragen ging stellen , had ik [DACHT IK ]op dat moment twee mogelijkheden , zweep mee , of gewoon stoppen.
Door dit forum , en alle mensen die hier op schrijven , ben ik gewoon gestopt , met alles! Ik deed helemaal niets meer met Namkje , en was op zoek naar ''iets'.
Gelukkig heb ik dat nu gevonden , en kan ik heel bewust aan mezelf werken , en aan Namkje.
Als ik het nu moeilijk heb , kan ik me omdraaien en weglopen , tja ik ben er nog lang niet , maar er is geen verleiding meer om de zweep maar te pakken....en het even snel en simpel op te lossen.

Pien , ik vind het goed wat je doet , mensen leren paardrijden , en omgaan met paarden zonder zweep [ga zo door , want mensen leren inderdaad om of te stoppen waar ze mee bezig zijn als iets niet lukt , of ze gaan zelf op zoek naar een andere oplossing . Zo werkt het bij mij in ieder geval wel!], maar de meeste mensen die hier wel een zweep gebruiken , gebruiken hem niet zoals ik het zou doen , uit frustratie.
Mensen die zichzelf zo goed onder controle hebben , daar kan ik alleen maar respect voor opbrengen.

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 9 januari 2007, 17:40:


ff uitblazen Eddy.

Eigenlijk vind ik het wel een heel goed idee als mensen zoals Eddy en Pien, die voor hun beroep mensen met paarden leren omgaan en leren rijden enzo (vergeef me als ik de juiste omschrijving hier mis), zo duidelijk stelling nemen.
Educatief heel zinvol. Duidelijke taal en een duidelijk signaal dat het absoluut niet nodig is om als je wilt leren paardrijden een zweep in je handen te moeten nemen.

Dat staat los van het feit dat een takkie, zweep, carotstick of touw óók heel goed gebruikt kan worden als paardlievend hulpmiddel bij training, als aanwijs-, aandachtsvragend- of verlengitem.
En los van het feit dat een mens ook zonder hulpmiddelen aggressief en vervelend tegen een paard kan doen in whatever P, R of magnitude dan ook.

Zo ingewikkeld is dat allemaal niet en volgens mij is de hele discussie vooral ontaard in langs elkaar heen lullen, scoren en moeilijk doen. Maar what's new...

marjolijn schreef op dinsdag 9 januari 2007, 13:18:


Inderdaad erg boeiend dit forum, maar het is een beproeving om hier inhoudelijk iets te blijven volgen. Het lukt me zelf al enige tijd niet echt meer. Ook op vlak van gezelligheid is er ruimte voor verbetering

Groetjes,
Elke