Hoi allemaal,

Ik rij normaliter nooit met een zweep, heb echter 2 jaar geleden een keer na een ongelukje onder mijn Shire gelegen en ik kan je vertellen das geen pretje.
Na dat ongelukje was mijn Shire buiten onrustiger en heeft het best wel even geduurd voor hij weer echt rustig was.
In deze lastige periode had hij nogal eens de neiging om wanneer hij iets eng vond om gewoon in zijn achteruit te gaan. Op zich geen probleem, maar wel erg gevaarlijk als dat gebeurt als je net de provinciale weg aan het oversteken bent. Ik ben toen de zweep weer mee gaan nemen en door het ontzag wat hij er voor had ging hij dan op mijn stem wel gewoon vooruit.
Ik neem de zweep af en toe nog wel eens mee en kriebel hem er eigenlijk alleen maar mee, maar kan niet anders zeggen dat hij beter luistert simpelweg omdat ik hem bij me heb. Slaan doe ik hem er niet mee.
Hier is toch niet zoveel mis mee?

Groet,
Simon

Spirithorses schreef op maandag 8 januari 2007, 19:35:


Ik zal je niet korrigeren! Weet trouwens helemaal niets van Bill Dorrance, maar dat zal wel een kei geweest zijn )
Ik heb, samen met Esther, clickeren geleerd bij Piet. En Piet sprak toen al over Conrad. Ik denk zeker dat wat Conrad doet met MOOI, heel erg overeenkomt met een YES en voerbeloning. Maar.... ik ben het met Conrad eens, dat eerst de basis, dus het beleefd zijn etc. eerst er goed in zal moeten zitten voordat je begint met clickeren, dus met voerbeloning. Denk dat er heel weinig verschil inzit, ben het weer met Piet eens, dat clickeren met voerbeloning vele malen sneller zal werken als alleen het woord MOOI!
Een samenspel van beide, ach... laat ik het maar trainingstechnieken noemen hé.... zou de ideale combinatie zijn. Toch wacht ik met voerbelonen betreffende Catcher, tot Conrad zegt en ikzelf ook zie en weet dat het probleemloos kan.
Resume: eerst beleefdheid aanleren met MOOOOOOI!...... en dan clickeren met voerbeloning. Waarbij YES misschien definitief vervangen gaat worden door MOOI omdat hij dat dan al goed geleerd heeft.....

Wil.

Owkee, Piet speelt advocaat van de duivel, dat mag, het was eigenlijk nog vééél erger. Ik bel natuurlijk omdat ik onzeker ben, ik zit met een open wond. Ik vraag alleen iets over de nazorg. Toen hij over nogmaals 2 weken boxrust begon, vertelde ik dat paard bijna op ontploffen staat, in een stuiterbal verandert. Ik vroeg of boxrust dan wel bevordelijk is voor de doorbloeding. Nou, dan moest ik het zelf maar weten, en toen ging hij op mijn angst zitten, door enge ziektes op te noemen, erg gemeen. De belangrijkste vraag stelde hij niet, hoe gaat het met de patient, kreupelt ze nog? Deze dierenarts kijkt dus niet naar de patient zelf. Volgens hem heeft dit gesprek dan 20 min, geduurd, maar dat zal wel meevallen, ik heb het niet bijgehouden. Zijn toon was erg bot.
Ik moest alleen wel de afspraak afzeggen, maar ik dacht ik ga echt niet meer bellen, ik sms de afspraak wel af. Maar ik heb toch op een nette manier heb laten weten dat ik het erg jammer vond dat hij die toon aansloeg. Moet je dan altijd maar je mond houden? Ik doe dat niet, de kunst is wel om correct te blijven.
Een normaal iemand zou de schouders ophalen, maar hij belde speciaal terug...ik zag het op mijn scherm maar dacht geef hem een kans, wie weet zegt hij iets van 'het gesprek verliep vanmorgen niet helemaal goed' of iets.
Maar nee, hij kafferde me uit!!! Of ik wel wist hoe lang dat telefoongesprek geduurd had, of ik wel wist hoelang zijn collega's bij mij op het erf geweest waren. En dat mijn huisarts vast ook niet zoveel tijd voor me had , ja hoor, zei ik, mí'jn huisarts wél.....vervolgens heb ik het gesprek maar gauw afgebroken. Heeft zo weinig zin allemaal.
Ik vind dit zeer onproffesioneel, onvolwassen gedrag, eigenlijk. Ik was een nieuwe klant, kennelijk heeft-ie geen nieuwe klanten nodig. Want ik bel hem nooit meer, en mijn stalgenoten ook niet......Hoeft-ie ook nooit meer ergens tijd aan te besteden, vervelende klanten allemaal.
Trouwens, als mensen vragen welke dierenarts dit was en ik noem de naam, zeggen ze allemaal, oooooh, díe.
Jammer dat ik dat niet van te voren wist.

We kunnen over HC zeggen wat we willen, hij zet de boel wel aan het denken

Wil schreef :


Ja, Mazir is een enorme uitdaging, alhoewel ik liever iets minder uitdaging zie hoor. Soms word ik erg moe van hem, altijd maar opletten, ogen in mijn rug hebben, mensen bij hem weghouden, uit moeten leggen dat Mazir er heel lief uitziet, maar je zó te pakken kan nemen (grrr....gelooft natuurlijk niemand, totdat ze zijn tanden in hun jas voelen). Altijd denken aan je eigen hachie, nooit zonder touw de paddock in. Op elk moment dat ik bij hem ben moet ik werken met hem, want hij heeft nou eenmaal de volle 100 % aandacht nodig.

Hem rijden is een bevrijding, daar spelen die problemen niet. Zodra je op zijn rug gaat zitten gaat er bij hem een knop om, gelukkig maar.

De laatste tijd kan hij wat beter ontspannen en bijt hij met vlagen minder.
Zijn er echter teveel mensen bij hem of voelt hij stress dan valt hij zo terug in zijn oude gedrag. Stress is drukte, grondwerk in de bak, vreemden, als ik haast heb, andere paarden in zijn buurt.
Waar hij echt het aller, allermeeste op reageert is op mensen die bang voor hem zijn, dan valt hij in één klap terug in zijn bijtgedrag, dan probeert ie over mensen heen te lopen, zonder agressief te worden overigens. Gewoon controlevragen stellen he
Nee, Jack en ik zijn om de duvel niet bang voor hem, dat kán en mag ook niet. Zijn oude eigenaar was dat wel, daarom is het ook zo fout gegaan.

Maar weet je wat zo leuk is aan hem?
Dat mensgerichte, dat altijd bij je willen zijn, ondanks zijn verleden onvoorwaardelijke trouw en toewijding, het slimme, hij snapt zo veel, het is ook zo'n dankbaar paard. Hij beschikt over een soort morbide humor, ik kan het niet anders zeggen, en ik denk dat ik zijn humor snap. Hij is stoer, maar tegelijkertijd een giga watje waarvan ik inmiddels voel dat hij voor ons door het vuur zou gaan als dat echt nodig is. Hij is nog lang niet in zijn kracht, dat proces is nu heel langzaam op gang aan het komen.
Weet je wie zijn vriendje is? De hond.
Wij zeggen wel eens dat Mazir in zijn hoofd een hond is.

Steeds vaker staat hij met de Casper de Fjord en Spirit samen, Ik zie hem al eens een been optillen richting Spirit, of staan klooien met Cas. Vanmiddag waren Cas en Spirit enorm tekeer aan het gaan; steigeren, hengstenspelletjes aan het doen. Mazir rent niet meer de hele paddock door, maar blijft ernaast staan kijken, neemt nog niet deel, maar houdt het wel in de gaten, dus het schiet al aardig op.

Doordat ik zijn verhaal aan het schrijven ben is hij een bekendheid aan het worden, mensen komen van godweetwaar, alleen maar om hem even te kunnen zien. Veel herkenbare reakties ook op zijn verhaal.
Ik ben dat verhaal ook begonnen om zelf vooruitgang te kunnen blijven zien, want ik wist dat het een moeilijk iets zou worden.
Misschien ook wel om zelf hoop te blijven houden.

Ja hoor, ik zeg nu : we komen er wel met hem. Al blijft hij een nagel aan mijn doodskist. Wij zeggen wel eens tegen mekaar dat je het niet veel erger kunt krijgen met een paard. Als we dit tot een goed einde weten te brengen zijn de meest lastige paarden voor de rest van ons leven peanuts, toch?!

Met Mazir in je leven wordt het nooit saai.

Hier nog eens zijn verhaal met inmiddels over de 120 foto's: http://www.spirithorses.be/hetverhaalvanmazir.html

Pien

Nick Altena schreef op maandag 8 januari 2007, 18:14:


Dat blijkt nergens uit.


??? Tis wel een heel erg eigen leven gaan leiden geloof ik...


Nee hoor. Het lijkt me alleen wat overbodig als een bericht met het onderwerp "Bitloos succes!!!" verzandt in een eindeloos ge-OH over het nut van bitten en zwepen, 300 of zo berichten lang....


Voor jou wel. Maar het forum is er niet alleen voor jou. De een heeft een hekel aan hoefijzers, de ander is volledig overtuigd dat het zonder bit of zweep ook kan.


Ik hoef die draad niet te lezen want ik ben geen scheidsrechter. Ik wijs ook geen gelijk/ongelijk uit. Ik waarschuw alleen dat een "bitloos succes" niet hoeft te ontaarden in een promotie voor bitten en/of zwepen.

Groeten,
Frans

Wil schreef op maandag 8 januari 2007, 19:54:


De afgelopen 3 jaar heb ik al te weinig gedaan door de combinatie van overspannen zijn en rug problemen (2 verschoven wervels door een klap van Milka af). Maar ik zal proberen het nog rustiger aan te doen met ze.
Ze werken alleen zo graag. (en ik ook)

De hoeven van 3 paarden is ook een hele klus... helemaal als je niet veel met ze doet. Ze zijn dan zo onrustig als wat...

Bedenk me net wat; misschien dat ik op dat soort dingen dan ook maar wat meer moet oefenen... stil staan onder het bekappen enzo. Al vraag ik me af of dat wel gaat lukken. Maar dat ligt helemaal aan mij.

Oei, daar benne we niet blij mee. Kunnen ze dat maken, iedereen verplichten?

Gr Yvonne

sandratien schreef op maandag 8 januari 2007, 13:29:


Ik denk dat het allemaal een hele andere manier is van denken.
Hvuiski bv wilde niks, helemaal nul komma niks. Niet eens het erf af. Ja ik heb bedacht dat ik wel wat met Hvuiski wilde doen. Maar ik denk dan andersom: hoe kan ik er voor zorgen dat Hvuiski het in eerste instantie leuk gaat vinden om de wereld buiten het erf te gaan verkennen. En niet maar er van uitgaan: hij vind het niet leuk, en ik wel dus hij zal wel mee moeten....Nee, hij is het leuk gaan vinden! Hij vraagt letterlijk zelf of we wat gaan doen. En komt enthousiast aanlopen als ik met halster loop te zwaaien. Hoeveel moeten er niet met halster achter de rug stiekem op paard aflopen want stel dat ie het ziet dan is ie em gepeerd? En als je dan niet verder denkt en er toch opklimt en gaat rijden......
En nee als Hvuiski niet wil lopen beuk ik niet met been, en sla niet met zweep. Dan ben ik net gekke Henkie en wacht tot het mijnheer Hvuiski blieft om te gaan lopen. En dan prijs ik hem de hemel in dat ie toch ooooooooh zo'n knappe rijpony is. Dus op dat moment ging Hvuiski lopen uit zijn eigen vrije wil, die hem nooit in het hele traject is ontnomen en goh ik vind dat toevallig helemaal leuk en dat hoort hij aan mijn gekwetter op zijn rug, nou das nou leuk, is voor herhaling vatbaar...... (Uit ervaring is gebleken trouwens dat Hvuiski helemaal niet gedient is van welke vorm van druk dan ook, zelfs het ingebakken klikken met de tong wat je automatisch doet zorgt bij hem voor spontane staking terwijl hij al aan het lopen is bv.)

Als je paard zere voeten heeft dan houdt je daar rekening mee, als je paard bv aangeeft vandaag liever op het asfalt te lopen ipv de zandberm luister je daar naar, hij zal er wel een reden voor hebben. En denk je niet wat is ie eigenwijs vandaag...
Als je paard in dat mulle zand loopt en er spierpijn van krijgt ben je wel erg lomp en doof als je dat niet merkt als ruiter.
Snap je wat ik bedoel? Als je er al vanuit gaat dat je iets met je paard doet wat je paard niet leuk vind ben je al bewust oostindisch doof voor je paard. Probeer liever de boel om te draaien en te zorgen dat ie het wel leuk vind, of anders zoals met Diesel bv van Pien in te zien dat paard en mens ergens anders bij gebaat zijn.
Ik heb op zoiets dergelijks al vaker gereageerd, maar ik vind het nl. toch zo ontzettend raar om het maar als heel gewoon aan te nemen dat je paard niet graag mee wil. En omdat je toch al iets aan het doen bent wat paard niet leuk vindt kunnen daar nog wel meer onleuke dingen bij ?
Ik wil iig niet op een paard zitten wat liever niet heeft dat ik dat doe, ik wil zelfs niet eens wandelen met een paard wat niks liever zou willen dan rechtsomkeerd maken en weer naar huis gaan. En dat is alles behalve een Utopie, en het is een gemis als je daar wel vanuit gaat.

Saskia

Spirithorses schreef op maandag 8 januari 2007, 20:20:


Vind die foto met zijn moeder heel erg mooi! Wat heeft hij daar trouwens apart lichte ogen. Heeft hij die nog steeds?

trea hoex schreef op maandag 8 januari 2007, 18:49:


Heet geen Pien of Eddy (ben wel benieuwd naar hun tips!) maar deze oefeningen kun je leren met targetten (en veel tijd en geduld). Met targetstick of je hand of zweep of wat je ook maar wil

Kwestie van omdraaien, paard raakt zweep aan ipv zweep raakt paard aan.
Hoog tijd voor het weer opnemen van het woord zweep in het woordenboek van sommige... Paard raakt helemaal zelf die zweep (of welk hulpmiddel dan ook) aan en krijgt er nog een MOOOI voor ook Of is iemand daar ook op tegen??

Karin