Huertecilla schreef op zondag 7 januari 2007, 16:20:
> sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 15:51:
>
>> Of heel misschien loopt hij naast de paarden, op eigen benen.

>
> Het voorbeeld heeft hij dus ...
>
> HC
Volgende stap is dat jij je paard op de rug neemt natuurlijk!
Maar om je heel eerlijk te bekennen. Ik rijd al zeker een anderhalve maand niet meer. Ik ga grazen met moeder en kind van acht maanden. En het is onvoorstelbaar wat je ervan opsteekt door gewoon elke dag als een soort paard deel uit te maken van de kudde. Ik geloof dat je op geen andere manier de paardeigen lichaamstaal kunt leren begrijpen door er gewoon tussenin te gaan lopen en al grazend met ze mee te trekken. Dat uit zich ook naar mij toe op een manier dat ze veel gehoorzamer zijn onderweg als ze wel vast aan de lijn lopen dan dat voorheen was.
Het mooiste staaltje gezamelijk kuddegedrag dat ik ooit meemaakte is dat we op een gegeven moment alledrie ergens verschrikkelijk van schrokken. Als één paard sprongen we op en renden een paar passen weg. En kwamen ook weer tot rust. Terwijl ik als leidmerrie terugliep om polshoogte te gaan nemen wat het nu was waar we toch zo van geschrokken waren bleef er iets in mijn achterhoofd knagen.Dat er iets heel ongewoons was gebeurd wat ik helemaal niet kon plaatsen.
En ineens besefte ik me dat ik na die korte vlucht op mijn voorbenen heb proberen te landen. Eén in de beweging met die van de merrie's, opkomen op mijn achterben en vervolgens landen op mijn voorbenen.
Een hele rare gewaarwording, ik heb het ook nooit meer meegemaakt. Maar ik begreep op dat moment wel een heel klein stukje van dat hele complexe paardentaalsysteem.