Michiel schreef op zondag 7 januari 2007, 15:36:


Michiel, misschien is jouw perceptie van beloning te smal.
Een beloning kan je beter zien als elke succeservaring. Dat geeft gelijk aan wat de valkuil is van succes ervaren bij wat jij liever niet hebt. Bijvoorbeeld het breken van de gesp en het dus met succes losrukken als het vastgebonden staat. Dé valkuil van het verkeerd interpreteren van 'meegaan met je paard'.
Je kan er namelijk lang en breed over filosoferen, uiteindelijk is paardrijden iets wat jíj wil.

Terug naar leren.
Een voorbeeld wordt pas duurzaam opgevolgd als het succes heeft, anders sterft het gedrag weer uit.
Bij kinderen én paarden.

Oplossingen voor vastzittende spieren, scheefheid, het gewicht niet optimaal verdelen kun je wel degelijk door het paard zélf laten laten ontdekken. Dat is juist DÉ kern van wat ik hier doe!
Je manipuleert het paard een aha-beleving te hebben, een succeservaring, een beloning te vinden in wat 'goed' is.
Soms is dat essentieel als voorbereiding voor het erop rijden.
Toen Elke hier was heb ik van die lichte dames gebruik gemaakt om Zomer voor het eerst met ruitergewicht te belasten. Alles, maar dan ook álles was al gesneden koek en alleen de ruiter was een nieuw element.
Ik kon de beide dames prachtig laten zien hoe goed een paard dat begríjpt wat het met het zwaartepunt zelf kan doen, vanzelf het begrip 'verzamelen' doordenkt. De beloning is namelijk makkelijker bewegen, meer beheersing van het gewicht en minder ongemak op de voorhand.
Belóning is sleutel Michiel, anders is er geen reden voor het gedrag. De crux is zó aan te bieden dat het paard beloning kan ervaren in wat jij wil. Ja, wat jij wil, want jíj wil rijden. Als ik brood, kaas en eieren ga wegbrengen wil ik wel op de goede adressen aankomen...

HC

sandratien schreef :

Hahahaha, heb gisteravond bij wijze van grapje nog een lastige puberdochter op de bank zitten móóóien....
en léúk dat ze het vond....

Pien

Huertecilla schreef op zondag 7 januari 2007, 16:20:


Volgende stap is dat jij je paard op de rug neemt natuurlijk!

Maar om je heel eerlijk te bekennen. Ik rijd al zeker een anderhalve maand niet meer. Ik ga grazen met moeder en kind van acht maanden. En het is onvoorstelbaar wat je ervan opsteekt door gewoon elke dag als een soort paard deel uit te maken van de kudde. Ik geloof dat je op geen andere manier de paardeigen lichaamstaal kunt leren begrijpen door er gewoon tussenin te gaan lopen en al grazend met ze mee te trekken. Dat uit zich ook naar mij toe op een manier dat ze veel gehoorzamer zijn onderweg als ze wel vast aan de lijn lopen dan dat voorheen was.
Het mooiste staaltje gezamelijk kuddegedrag dat ik ooit meemaakte is dat we op een gegeven moment alledrie ergens verschrikkelijk van schrokken. Als één paard sprongen we op en renden een paar passen weg. En kwamen ook weer tot rust. Terwijl ik als leidmerrie terugliep om polshoogte te gaan nemen wat het nu was waar we toch zo van geschrokken waren bleef er iets in mijn achterhoofd knagen.Dat er iets heel ongewoons was gebeurd wat ik helemaal niet kon plaatsen.
En ineens besefte ik me dat ik na die korte vlucht op mijn voorbenen heb proberen te landen. Eén in de beweging met die van de merrie's, opkomen op mijn achterben en vervolgens landen op mijn voorbenen.
Een hele rare gewaarwording, ik heb het ook nooit meer meegemaakt. Maar ik begreep op dat moment wel een heel klein stukje van dat hele complexe paardentaalsysteem.

sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 14:32:


Neen Sandra , daar ging het helemaal niet om maar heel de discussie is gewoon een nul operatie geworden dus je hebt niks gemist , tis inderdaad zo dat ik alles maar dan ook alles in het belachelijke beginnen te trekken ben om de idioot aggressief bedweterige bobbejaan schoepenland plopsa land verhaaltjes te behandelen voor wat ze zijn . Het probleem met het hele zweep gedoe is dat het net de mensen zijn met de minste kennis en aanleg die vinden dat een zweep absoluut noodzakelijk is . Als ik het tegendeel beweer moet ik aantonen hoe ik dit doe en hoe ik een paard laat wijken zonder zweep omdat een bepaald iemand er dan niet met zijn handen aankan omdat ie dan zijn plaats moet verlaten en geen overzicht heeft op zijn paard . Het is eigenlijk héél simpel Sandra , ik heb geen zweep nodig ik heb geen stokje nodig kan en wil het niet gebruiken omdat ik WIL met mijn natuurlijk gereedschap te werken , zonder hulpmiddelen . Als er dan belachelijk op gereageerd wordt tja dan doe ik er nog een stapje bovenop of een héle stap afhankelijk van de graad van agressie en idioterie die eraan vooraf gaat. Zoals de stelling "als je niet beroemd bent en niemand heeft van je gehoord kan je niks voorstellen " Waarop Bert Branderup werd aangehaald en als je die niet kende nou dan kon je gewoon varkens gaan kweken of hun staartjes rechtplooien in de vakantie . Laat ik nu net iemand zijn die zich niet laat weg /dreigen /jagen /lachen . En die heel intensief en zacht met paarden bezig is . Als iemand met een intelligentieniveau van een mens zich als een orang oetang met hypertensie gedraagt dan begin ik jungle taal te gebruiken . Heb ik trouwens met jou nooit gedaan , dacht ik ? Omdat daar volgens mij geen reden toe was .