Christel Provaas schreef op zondag 7 januari 2007, 9:36:


Bij ons wegen de balen van de eerste snee tussen 16-18 kg, de balen van de tweede snee zijn wat langer, en die wegen 22-24 kg. Ook ik voer liever de tweede snee hooi maar als de paarden een keuze hebben, gaan ze voor de eerste snee. Of de tweede snee eiwitarmer is dan de eerste hangt ook van de bemesting van het land af. Bij ons staan de boeren bij de poort om hun mest op ons land te mogen brengen als ze zien dat we gemaaid hebben. We laten hier alleen koeienmest uitrijden, en ook veel minder dan het de boer lief is. Maar zouden we volop bemesten na de eerste snee, dan zou het weinig uitmaken of het eerste of tweede snee hooi is - wat het eiwitgehalte in het gras betreft. Of is dat niet zo?

sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 12:49:


Denk het, met afkloppen, ook.

Hier met goed twee jaar..

http://www.mijnalbum.nl/Foto=YFWNS73C

..met dank aan Frans & Ilona.

Een jaar later

http://www.mijnalbum.nl/Foto=8RYRARKY

etcetera.
Over twee jaar, ok, vier dan, rijdt hij rondjes om me heen. Of niet, want hij is óók zichzelf en niet alleen wat hij meemaakt.

Terug on-topic vat ik graag samen dat wat míj betreft de paardenwereld zichzélf eventueel afstompt en paarden idem. Ok, er lopen geen wolven meer omheen, tenminste meestal niet, maar zelfs dát is op hele delen van europa weer terug. Kwestie van geen oogkleppen opzetten of ze af doen en dan nóg is er altijd meer, altijd.

Naast de draak en de graal is er nog zo eentje. Verandering. Dat is een zekerheid. Hoe of wat, met welk effect ook, het is op zich een zekerheid. ¡Carpe diem!!

HC

Arno8 schreef op zondag 7 januari 2007, 13:02:


Wel Arno, enig relativerend vermogen bij hardcore 'natuurlijk' én 'traditioneel- denkerds. Ook beslaan is namelijk natuurcompenseren.
Roepen dat dit compensatie voor overbelasting is, is niet relevant. Dat is erop gaan zitten ook en Pien geeft keurig aan dat wij vaak rijden waar een paard zelf niet zou lopen.
Ook zijn hoefschoenen ethisch een lastig punt, want als die nodig zijn is dat door-voor overbelasting...

Onder de streep Arno, gaan we allemaal op ons paard zitten wat we daartoe in gevangenschap houden. De rest is grijs. De enige zekerheid die er is over wat we doen naar beste weten, is dat we over 10 jaar meer weten en dingen anders doen, hópelijk met niet al te veel schaamrood op de kaken.
Je weet niet wat je niet weet, maar degenen ('normal' of 'natural) die nú al niet willen weten dat er altijd meer is, moeten zich nú al schamen.
Dáárom 'natuurcompenseren'.

HC

sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 14:32:


Precies zo ging het helaas, Christel heeft erg mooi omschreven hoe je een zweep wel netjes gebruikt. Het was ook de bedoeling om de vrijheid te mogen hebben om je eigen leerweg te mogen kiezen, zonder gelijk veroordeeld te worden.

Weet je wat het nadeel van belonen is?
Zowel bij honden, paarden als bij mensen?
Ze gaan doen wat jij graag wilt !

Het lijkt wel of iedereen in trainings en opvoedingsland zich hierop blind staart. De fijnste relatie en de beste ontplooiing ontstaat niet op grond van beloning van wat een ander wil. Dat is toch overduidelijk !

Wat is het alternatief? Dat boeit me mateloos en enkele antwoorden heb ik wel gevonden. Zoveel mogelijk vrijheid en het stimuleren van eigen initiatief. Vast zittende spieren en scheefheid van je paard voorkom je niet hiermee, dat vergt een andere aanpak. Net zoals alle paardes keuze's gebasseerd op angst. Op die momenten zul je lde eiding over moeten nemen, in alle rust door zelf het goede voorbeeld te geven.

Zelf het goede voorbeeld geven, is trouwens een kracht die nog te weinig herkent en gewaardeerd word. De volledige opvoeding van kinderen kan hierop gebasserd worden, zonder één enkel moment van belonen! Of je moet meelevende vreugde zien als belonen. Samen genieten, lol maken, vóór en nápret hebben. Dit kan je zien als belonen, het is dat echter niet, omdat het gaat om de vreugde van het moment zelf, zonder linken naar iets wat je zou willen bereiken.

Met paarden precies zo, of overdrijf ik nu een beetje?
Het goede vorbeeld geven is hierin ook zeer sterk werkzaam.
Vandaar de voorkeur voor zachte hand, inplaats van de corrigerende tik. (Straffen bij kinderen is zowiezo altijd onnodig, als je weet hebt van de alternatieven.) De route keuzes, de afwisseling van activiteiten, die je maakt, daarin geef je het voorbeeld hoe een leuk paarden leven eruit kan zien. Gedeelde vreugde, daar zijn paarden beslist gevoelig voor, en nemen daardoor nog meer initiatief. En dan te bedenken dat eigen initiatief nemen, altijd gezien werd als tegenwerkende kracht. Het bankroet van een op straf gebasserd systeem. In de opvoeding hebben ze dit ook lang geprobeerd, elke eigen initiatief tegen gaan. Nu bij paarden mag het mondjesmaat weer.

En er is zoveel meer.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op zondag 7 januari 2007, 15:11:


Niet alleen "waar" maar vooral en met name "tijdsduur" en "tempo".


Blabla! , Egon

Huertecilla schreef op zondag 7 januari 2007, 14:50:


Over tien jaar, paps voorbij gestreeft. Rijdt niet eens meer met een halsring, waarom zou je? Zadel? Wat is dat?
Of heel misschien loopt hij naast de paarden, op eigen benen. Dat zou toch wel het aller, aller, mooiste zijn.
Maar zonder gekheid. Vertederend lieve foto's.

Esther schreef op zondag 7 januari 2007, 15:23:


Oeps, kan ik maar beter niet overnieuw beginnen, voordat de discussie weer helemaal oplaait.
(ik rijd overigens met zweep, en heb er nog nooit maar dan ook nooit mee geslagen, wel lekker mee op mijn rug geschurkt als ik jeuk had. Hij past precies tussen mijn boord van mijn jas door)

sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 15:51:


Dat doé ik al járen als structureel element van beleren en trainen, ook voor mijn eigen conditie en soms gewoon zomaar.

http://www.mijnalbum.nl/Foto=A3MPVMRQ

Het voorbeeld heeft hij dus ...

HC

Michiel schreef op zondag 7 januari 2007, 15:36:


Michiel, misschien is jouw perceptie van beloning te smal.
Een beloning kan je beter zien als elke succeservaring. Dat geeft gelijk aan wat de valkuil is van succes ervaren bij wat jij liever niet hebt. Bijvoorbeeld het breken van de gesp en het dus met succes losrukken als het vastgebonden staat. Dé valkuil van het verkeerd interpreteren van 'meegaan met je paard'.
Je kan er namelijk lang en breed over filosoferen, uiteindelijk is paardrijden iets wat jíj wil.

Terug naar leren.
Een voorbeeld wordt pas duurzaam opgevolgd als het succes heeft, anders sterft het gedrag weer uit.
Bij kinderen én paarden.

Oplossingen voor vastzittende spieren, scheefheid, het gewicht niet optimaal verdelen kun je wel degelijk door het paard zélf laten laten ontdekken. Dat is juist DÉ kern van wat ik hier doe!
Je manipuleert het paard een aha-beleving te hebben, een succeservaring, een beloning te vinden in wat 'goed' is.
Soms is dat essentieel als voorbereiding voor het erop rijden.
Toen Elke hier was heb ik van die lichte dames gebruik gemaakt om Zomer voor het eerst met ruitergewicht te belasten. Alles, maar dan ook álles was al gesneden koek en alleen de ruiter was een nieuw element.
Ik kon de beide dames prachtig laten zien hoe goed een paard dat begríjpt wat het met het zwaartepunt zelf kan doen, vanzelf het begrip 'verzamelen' doordenkt. De beloning is namelijk makkelijker bewegen, meer beheersing van het gewicht en minder ongemak op de voorhand.
Belóning is sleutel Michiel, anders is er geen reden voor het gedrag. De crux is zó aan te bieden dat het paard beloning kan ervaren in wat jij wil. Ja, wat jij wil, want jíj wil rijden. Als ik brood, kaas en eieren ga wegbrengen wil ik wel op de goede adressen aankomen...

HC

sandratien schreef :

Hahahaha, heb gisteravond bij wijze van grapje nog een lastige puberdochter op de bank zitten móóóien....
en léúk dat ze het vond....

Pien

Huertecilla schreef op zondag 7 januari 2007, 16:20:


Volgende stap is dat jij je paard op de rug neemt natuurlijk!

Maar om je heel eerlijk te bekennen. Ik rijd al zeker een anderhalve maand niet meer. Ik ga grazen met moeder en kind van acht maanden. En het is onvoorstelbaar wat je ervan opsteekt door gewoon elke dag als een soort paard deel uit te maken van de kudde. Ik geloof dat je op geen andere manier de paardeigen lichaamstaal kunt leren begrijpen door er gewoon tussenin te gaan lopen en al grazend met ze mee te trekken. Dat uit zich ook naar mij toe op een manier dat ze veel gehoorzamer zijn onderweg als ze wel vast aan de lijn lopen dan dat voorheen was.
Het mooiste staaltje gezamelijk kuddegedrag dat ik ooit meemaakte is dat we op een gegeven moment alledrie ergens verschrikkelijk van schrokken. Als één paard sprongen we op en renden een paar passen weg. En kwamen ook weer tot rust. Terwijl ik als leidmerrie terugliep om polshoogte te gaan nemen wat het nu was waar we toch zo van geschrokken waren bleef er iets in mijn achterhoofd knagen.Dat er iets heel ongewoons was gebeurd wat ik helemaal niet kon plaatsen.
En ineens besefte ik me dat ik na die korte vlucht op mijn voorbenen heb proberen te landen. Eén in de beweging met die van de merrie's, opkomen op mijn achterben en vervolgens landen op mijn voorbenen.
Een hele rare gewaarwording, ik heb het ook nooit meer meegemaakt. Maar ik begreep op dat moment wel een heel klein stukje van dat hele complexe paardentaalsysteem.

sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 14:32:


Neen Sandra , daar ging het helemaal niet om maar heel de discussie is gewoon een nul operatie geworden dus je hebt niks gemist , tis inderdaad zo dat ik alles maar dan ook alles in het belachelijke beginnen te trekken ben om de idioot aggressief bedweterige bobbejaan schoepenland plopsa land verhaaltjes te behandelen voor wat ze zijn . Het probleem met het hele zweep gedoe is dat het net de mensen zijn met de minste kennis en aanleg die vinden dat een zweep absoluut noodzakelijk is . Als ik het tegendeel beweer moet ik aantonen hoe ik dit doe en hoe ik een paard laat wijken zonder zweep omdat een bepaald iemand er dan niet met zijn handen aankan omdat ie dan zijn plaats moet verlaten en geen overzicht heeft op zijn paard . Het is eigenlijk héél simpel Sandra , ik heb geen zweep nodig ik heb geen stokje nodig kan en wil het niet gebruiken omdat ik WIL met mijn natuurlijk gereedschap te werken , zonder hulpmiddelen . Als er dan belachelijk op gereageerd wordt tja dan doe ik er nog een stapje bovenop of een héle stap afhankelijk van de graad van agressie en idioterie die eraan vooraf gaat. Zoals de stelling "als je niet beroemd bent en niemand heeft van je gehoord kan je niks voorstellen " Waarop Bert Branderup werd aangehaald en als je die niet kende nou dan kon je gewoon varkens gaan kweken of hun staartjes rechtplooien in de vakantie . Laat ik nu net iemand zijn die zich niet laat weg /dreigen /jagen /lachen . En die heel intensief en zacht met paarden bezig is . Als iemand met een intelligentieniveau van een mens zich als een orang oetang met hypertensie gedraagt dan begin ik jungle taal te gebruiken . Heb ik trouwens met jou nooit gedaan , dacht ik ? Omdat daar volgens mij geen reden toe was .