Michiel schreef op zondag 7 januari 2007, 12:22:


Hoi Michiel,
Als Jur énigzins normaal gevormde voeten heeft , dan kun net zo goed de epics nemen.
Is de vorm erg afwijkend , en is het moeilijk om met het schema van maten goed passenden schoenen te vinden , dan zijn smitjes echt geen verkeerde oplossing!
Succes met je keuze!

Gr esther

sandratien schreef op zondag 7 januari 2007, 12:14:


Hij zing net 'Lief klein konijntje tiene un vliegje on su nose'. Daar kan je twee kanten mee op. Het is niet correct maar wel erg goed.
We stimuleren dat hij vrolijk zíngt en het spelen met taal zelf bedenkt. Vormgeven komt wel. Zingen we het straks samen drie keer in drie talen. Dan bellen we opa met de pc-cam en zingen we het voor aan opa. Bijvoorbeeld.

Of we 'later' trots op hem zullen zijn ligt voor een deel buiten onze invloedssfeer. We zijn nú trots.

HC

Moniek schreef op zaterdag 6 januari 2007, 23:39:


De halsring is bij Divoza te koop bij de categorie 'western'. Daar zie 'm vast wel.
Het is een harde halsring, maar wel buigzaam.
Ik ga er nog niet mee het bos in, maar dat is wel mijn streven. In de buitenbak (zonder omheining) gaat het hartstikke goed. Ik heb het gevoel dat mijn paard het ook geweldig vindt, ze wordt er helemaal 'trots' van en ze reageert geweldig op de meer subtiele signalen.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Huertecilla schreef op zondag 7 januari 2007, 12:36:


Maar als je later trots op hem kunt zijn, betekent dat, dat alles wat je er aan opvoeding in hebt gestopt zijn vruchten afwerpt, dat je het als ouder goed hebt gedaan en een wezen op de wereld hebt gezet en hebt gevormd dat op een volwaardige manier deelneemt aan de wereld om hem heen. En met een beetje geluk geeft hij dan jullie inzichten weer door aan zijn eigen kinderen en houdt op die manier jullie gedachtengoed in leven.
Lees net op Teletekst. "Het zijn vooral de ouders die als rolmodel dienen voor kinderen. De invloed van de ouders is vele malen sterker dan die van de omgeving." Dat zegt toch wel wat.
En het is mooi dat je een kind met meerdere talen tegeijk kunt opvoeden. Wat je vroeg leert beheers je immers beter.
En met wat je beschrijft van de tekst die hij zingt heeft hij prima in de gaten wat de woorden betekenen. Later leert hij dan wel weer, dat als andere mensen hem willen begrijpen dat hij dan de ene soort woorden tegelijk moet gebruiken. Komt wel goed.

Isabel van der Made schreef op zondag 7 januari 2007, 0:13:


Ik ben het zó erg met je eens.

Heb de hele bitloos-zweepdiscussie achter de rug en vind het zo diep en diep triest.

In het begin van de discussie kreeg ik nog het gevoel: "hier wil ik graag op reageren", maar hoe verder ik kwam.... laat maar.

Ik snap gewoon niet dat sommigen mensen hier zó ongelofelijk de sfeer mogen verpesten door op ieder bericht negatief of volkomen belachelijk te reageren, zodat er werkelijk nergens geen ruimte meer is voor een zinnige, open discussie. Er valt hier werkelijk niks meer te leren. Behalve.. hoe maak ik mijn mede-forumlid belachelijk.

Om antwoord te geven op deze discussie:

Kijken ja. Helemaal mee eens. Consequent zijn EN belonen (nou ja, laat ik het operant conditioneren noemen).

Trea

Huertecilla schreef op vrijdag 5 januari 2007, 12:19:


Ik snap niet wat je nou wil bereiken. Je hebt een heel lang verhaal nodig om de term 'natuurcompenseren' uit te leggen. En dat hele verhaal klinkt in mijn oren niks anders dan wat ik bij de NB cursus heb gehoord. Waarom vind je dat je met een nieuw woord moet komen? Kun je uitleggen wat er nu zo anders of vernieuwend is aan natuurcompenseren? Dat we onze paarden niet 100% natuurlijk houden, had ik bij de NB cursus ook al begrepen. Dat we de onnatuurlijke omgeving met een bekapping moeten compenseren, klinkt ook niet als de nieuwste ontdekking van 2007. Dat verdergaande ingrepen nodig zijn als je meer van het paard vraagt, is ook geen schok.
Toegegeven: Het woord Natuurlijk Bekappen dekt de lading niet 100% op de juiste manier en een beter woord hiervoor zou mooi zijn. Maar het woord natuurcompenseren is alleen maar verwarrender.

trea hoex schreef op zondag 7 januari 2007, 12:56:


Oeps, die discussie heb ik dus weggeklikt met die driehonderd berichten van gisteren. Niet veel aan gemist dus. Terwijl het vrij eenvoudig is in weze.
De een is voor en de ander tegen. En een enkeling zweeft ertussenin. En de ultieme waarheid bestaat helemaal niet.
Enkel in ons hoofd.

Ans Jondral schreef op zaterdag 6 januari 2007, 1:03:

.
.

Bij Jur herken ik soortgelijke dingen, al is hij niet zo scheef, wel heeft hij meer energie gekregen en dito eigen wil nu hij niet meer vast zittende spieren heeft. Ook is hij minder tegendraads, mede dank zij zachte aanpak en rekening met elkaar houden.

Dat niet vooruit willen, heeft Jur soms ook, eigenlijk alleen in het begin van van huis af gaan. Dan gaan zijn gedachten nog even terug naar zijn kudde, kijkt om en roept. Dit mag dan ook van mij, ik geef ook hierin ruimte voor zijn eigen gevoel. Niet zover dat hij om mag keren, natuurlijk. Na 30 tot 60 sec. (of eerder zodra ik voel dat hij wel kan) vraag ik voorwaarts met zit en mondklik. Been gebruik ik helemaal niet of nouwelijks. Doet hij het na 2 pogingen op deze lichte manier nog niet, dan stap ik subiet af en loop een stukje, hierbij zet ik wel druk voor het eerste stapje. Veel mensen denken dat afstappen belonen is voor het weigeren, ik denk het niet (ervarings denken) omdat na afstappen voorwaarts gegaan word. Meestal is Tessel erbij op de fiets en doet zij dit. Dit soort dingen komt dus wel eens voor, steeds minder in dit jaar dat we nu met hem rijden. Geen zweepje nodig dus, zelfs geen been, enkel de relatie tussen ons die het moet doen, en geduld natuurlijk, zoals ik zei 10 maand geleden weigerde hij veel vaker dan nu.

Gisteren nog naast de fiets, zette Jur een galop in met een bokje naar mijn richting, hooo dat hij dan wel weer draven, meer levenslust heeft hij zeker En ja hij liep gewoon in de grastrook tussen fietspad en harde weg met autoverkeer. Hij luisterd goed.

Groetjes, Michiel

Dank jullie voor alle commentaren!

Het ligt dus niet aan mij dat ik het verhaal van de DA wat vreemd vondt.

Ze heeft minstens 6 jaar op ijzers gelopen op de manege waar ik haar gekocht heb en nog een jaar bij mij. Ze is in die 6 jaar op de manege intensief gebruikt (minstens 3 uur per dag) en elke zondag had ze wel wedstrijden dressuur. Dus dat zal zeker sporen achter gelaten hebben.
Ze wordt in de 3 jaar dat ik haar heb alleen maar gebruikt voor recreatie voornamelijk buitenritjes en af en toe wat dressuur wat meestal eindigd in een buitenritje.

Ik was al bezig met Antoine de Bodt ook al toen ze niet kreupel was. Een keer een clinic gehad en 2 keer wezen kijken. Dus ik ga nu zeker weer contact opnemen en misschien wel naar hem toe.

Groetjes Helena