jo schreef op donderdag, 3 juni 2004, 8:47:

Hoi,
Nou dat moet je tegen die shetlander van mij zeggen .

Maar ik heb zo ook wel eens gedacht ... als ik haar maar een paar uur in de wei zet, dan zal ze die paar uur continu blijven eten, iets wat ze niet doet als ze het kan verdelen. Maar toch, toen ze 24 uur op wei bleef was ze tonnetje rond en echt veel te dik. Had niet meer tijd om aan haar te besteden dan ik al deed, dus dat extra werken ging dus ook niet. Toen haar toch van de wei gehaald gedurende vele uren. En het scheelde vorig jaar een enorm dikke buik. Die robuuste paardjes blijven maar eten. Dat zit ook een beetje in de genen ... eten wat je pakken kunt voordat er schaarse tijden aanbreken.

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op donderdag, 3 juni 2004, 9:04:


Het zal best bestaan, maar ik denk dat het dan wel belangrijk is naar de oorzaak te kijken.

Als ze zoals jij zegt gefokt is op vlees produktie, dan weet je al waarom ze snel gewicht toeneemt.
(Al hoewel ik nog nooit gehoord heb, dat IJslanders daar op gefokt werden).
In IJsland en scandinavië eet men haast geen paardenvlees.
En de transport naar het zuiden (rond Italië is paardenvlees meer gegeten) lijkt me het nog veel duurder maken.
Maar mocht het kloppen..............dan wordt ze nu "gestraft" voor hoe mensen haar gemaakt/gefokt hebben.
Niet dat je haar dan tonnetje rond moet laten worden, maar ik zou haar proberen te leren zelf te justeren.
Wij verhuizen elke dag paaltjes met band.
Elke dag een stuk hoog gras/nieuwe weide en achter hun verhuizen we paaltjes mee , zodat het daar weer de kans krijgt te groeien.
Dan heb je ook een idee hoeveel de paarden per dag kunnen eten.

Maar het kan ook zijn dat je paard armoede gekend heeft en dan is haar instinkt zo dat : is er eten? Dan moet je inslaan voordat het weer weg is.

Èèn van de twee fjorden waar ik het over had, die heeft vroeger alleen in een stalletje gestaan en was "verwaarloost".........geen aandacht, kreeg wat eten toegeworpen en moest het verder zelf maar zien.
Dan is het ook niet raar dat ze nu voelt van haar welvaart te moeten profiteren.

Wat is wijsheid?
Iedereen doet het naar zijn beste kennis en geweten.

Wat mij stoort met paarden op rantsoen zetten, als ze de groene wei in komen wordt het gelijk onrust en elkaar verjagen/niets gunnen.

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 juni 2004, 10:08:


Precies.

Ook de wei met paaltjes en band in porties verdelen?

Jeetje Huertecilla, wat intens verdrietig! En wat goed dat jullie de moeder en de kudde afscheid laten nemen. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies.

Huertecilla schreef op woensdag, 2 juni 2004, 9:14:


heel veel sterkte voor jullie allemaal, en een knuffel voor arabella.

groetjes monique

Na een paar uur in de wei bij het veulen stond Arabella steeds 'duidelijker' haar veulen aan te sporen wakker te worden en op te staan met haar neus en hoef.
Ik heb het lijkje toen in een kruiwagen gelegd en heb Arabella gewoon los mee laten lopen naar het gat wat ik inmiddels gegraven had.
Morena in het gat gelegd en er blok voor blok een paar grote steenbrokken op gelegd. Daarna een paar kruiwagens kleinere stenen en tot slot de boel agdekts met grond.
Arabella heeft alles aandachtg gevolgd en leek te begrijpen dat haar veulen er nu niet meer was. Daarna heb ik haar meegenomen naar de stallen om te laten zien dat haar veulen echt nergens meer was. Dat leek ze te bevatten. Ze liep in ieder geval vrij rustig met me mee terug.
Terug in de wei was ze wel opgweonden, maar keek niet naar één kant en liep vooral als een grote speurhond luchten te zoeken.
In de loop van de dag werd haar geroep minder triest en vanmorgen was ze gewoon rustig.
De groep vangt haar enorm lief op en vooral Capricho en Snacha geven veel zorgzame aandacht. Ze blijven echter allemaal dicht in haar buurt.

Achteraf lijkt het verdorie een doodsimpele bloedarmoede te zijn geweest; we hadden de dierenarts wel gebeld, maar die kon pas een dag later komen. Maar goed dat is achteraf en blijft speculeren. Tis een trieste les.

Volgend seizoen slaan we over omdat we alles gevaccineerd hebben en het jaar erop enten we alleen Zomer. Sancha wordt waarschijnlijk niet zwanger en dus mogen Luna en Arabella het nog eens ervaren.

jo schreef op donderdag, 3 juni 2004, 8:47:


Was dat maar zo! Ze staan bij mij dag en nacht op de wei, maar hebben zich zo rond gegeten van het nieuwe gras dat ik ze nu op een heel kaal stuk heb gezet. Nikita heeft problemen met lopen alleen al door die volle pens. Veel mee werken zou dan de oplossing moeten zijn, maar een paard wat niet lekker loopt, daar werk je ook niet lekker mee. Dus als oplossing naast de fiets, maar door die dikke buik heeft ze gewoon problemen met lopen. Ze staan sinds een paar dagen op het kale stuk en ik zie nu al vooruitgang in haar voortbeweging. Dus ik geef je wel gelijk, maar bij sommige paarden werkt dat gewoon niet. Afgelopen winter heb ik ook geprobeerd onbeperkt hooi te voeren, maar daar kreeg ik hetzelfde probleem mee (ze vreten zich helemaal vol en een bosrit is dan niet meer leuk, omdat ze niet meer vooruit te branden is. Ze loopt veel slechter en voor haar is de lol er dan ook af.


Je moet ze niet helemaal zonder voer zetten, dat geeft alleen maar problemen. Maar je kan wel ervoor zorgen dat hetgeen wat ze krijgen niet te 'zwaar' is, bv oud hooi. Binnen zetten vind ik sowieso geen optie.


Zo verstandig zijn mijn paardjes helaas niet.

Groet,
Janet