john1976 schreef op maandag 25 december 2006, 13:48:


wat is lolitrem precies en hoe herken je dat?

Jacqueline

sandratien schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:21:


dan heb je heel veel geluk gehad, het veulen had z'n nek zwaar kunnen beschadigen of had zich nooit meer vast willen laten zetten.

Jacqueline

jacqueline postmes schreef op woensdag 27 december 2006, 21:05:


Je paard heeft een mogelijk een Lolitrem vergiftiging. Het hooi wat je voerde is dan Engels raaigrashooi van een graszadenvermeerderingsbedrijf geweest. Als je een paar plukken hooi uit enkele balen trekt en dat naar Utrecht verstuurt kunnen ze de hoeveelheid Lolitrem opmeten.
Lolitrem is een gif dat wordt gemaakt door een schimmel in Engels raaigras hooi. Die schimmel wordt er bewust in gedaan bij graszaadvermeerderingsbedrijven om de plantjes ongevoelig voor bepaalde andere ziektes te maken. Echter, Lolitrem, het gif dat de schimmel aanmaakt, is gevaarlijk voor zoogdieren.
Niet alleen paarden maar ook ander vee kan 'besmet' raken. Hoog in 't bloed staande dieren zijn gevoeliger, dus een Arabier of Engels volbloed zal eerder 'ziek' worden dan een Haflinger. Wat je ziet is een vorm van ataxie (dronkemansgang) maar in 't koppie is alles in orde. Als de dieren omvallen kunnen ze gewoon weer overeind komen (in tegenstelling tot paarden met b.v. Rhino-virus verlamming). Dit komt omdat het gif de prikkeling van spieren door zenuwen steeds remt. Gelukkig is de behandeling simpel: het besmette hooi weghalen. Dan verdwijnen de verschijnselen vanzelf binnen enkele dagen. Een tegengif of medicijn is er niet. Het hooi moet je nog zeker enkele maanden op de zolder laten liggen, dan verdwijnt de Lolitrem vanzelf na een paar maanden. Voor de zekerheid kan je het hooi eerst opnieuw laten testen, neem dan wel uit verschillende balen meerdere plukken, want het is vaak ongelijk verdeeld. Een andere optie is het terug laten halen door de leverancier, want hooi van graszaadvermeerderingsbedrijven mag in Nederland eigenlijk helemaal niet als diervoer verkocht worden.
Sommige paarden krijgen een week of wat na de ataxie een krampkoliek aanvalletje, dat is een 'nawee' van de Lolitrem.

Esther schreef op woensdag 27 december 2006, 19:36:


No way, ga ik daarvan uit en ik ga er zeker niet mee stoppen . Verschillende paarden en verschillende eigenaars dus weide eigendom van één eigenaar dacht ik toch . Nogmaals eigenaar Boef moet hier uitsluitsel over geven maar dit zijn wel de gegevens die je nodig hebt om ergens een "raad" te geven .Maar geen enkele vraag hierover van jullie .Ik vindt mijn conclusie zeker niet de juiste maar de ben de enige die er vragen over stelt en doelgerichte antwoorden vraagt . Over de groepssamenstelling en grootte van de weide hoef ik niks meer te vragen want Dat HEB IK AL GEDAAN .
En mag ik vragen waarom je antwoord op een vraag naar Nick toe ? Esther .

marielle schreef op woensdag 27 december 2006, 20:24:


Tja heb een jaar geleden een 20cm laten verloren gaan bij kapper . Dus you winn !

Wieke de Jong schreef op maandag 25 december 2006, 18:46:


hai Wieke,

als ik naar mijn eigen paarden kijk en naar jouw verhaal ,klinkt het mij nog het meeste in de oren als een puber die iedere keer uit probeert hoever hij kan gaan. het is puber gedrag in mijn ogen en dit zal hij (volgens mij) in iedere kudde doen.
ik denk dat hij probeert hoger in de rangorde te komen, daar heeft hij de leeftijd voor.
een oplossing heb ik hier niet voor.

Jacqueline

J. Pelgrim schreef op woensdag 27 december 2006, 20:43:


Dus dat van schimmelinfectie (mok) en licht /lucht /ademen/onsmetten therapie gaat niet op in dit geval(MOK) ?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 december 2006, 21:49:


yess

ik heb een visioen gehad dat ik binnenkort ook 25cm of meer ga verliezen... :)
en dat kun je dan ook nog nuttig gebruiken hoorde ik.. voor pruiken voor kankerpatient(j)e(s)n. Even uitzoeken want dat heb ik gelijk een goed doel

maar nu win ik nog

Nils Vellinga schreef op woensdag 27 december 2006, 20:57:


o gos dit is echt zielig... arm dier.. ze hebben het in die landen al niet al te best maar dit slaat toch wel alles!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 december 2006, 21:52:


Nee, vaak scheren ze de sokken ook van een paard, mijn shires hebben hele grote sokken dus zit daar een dik pak haren, je moet je voorstellen als je dit ook nog gaat scheren dan komt er wel lucht bij dat het beter kan ademen maar de nieuwe haren komen dan ook weer door wat weer een erge jeuk kan veroorzaken.
Veel mok komt inderdaad van binnen uit en dit kan dus ook een oorzaak zijn van verkeerde voeding -> eiwitten!!!

Effe voor je gecopieerd van www.paardendrogist.nl :
Anders effe googelen. Ik zit tussen het werken door af en toe op PN te kijken dus ben er maar half om echt naar mok artikelen op zoek te gaan.

Mok en rap
Mokplekjes zijn het symptoom van een huidontsteking in de kootholte; de huid wordt rood, er komt vocht uit en er ontstaan korstjes. Dezelfde aandoening hoger op het been noemt men rap. De vochtige, vieze huid vormt een ideale voedingsbodem voor schimmels en bacteriën die zich hierin goed vermeerderen en verspreiden. De harde dikke korsten beschadigen bij beweging de huid er omheen en zorgen op deze manier voor nieuwe barstjes en een beschadigde huid. Als de mok niet goed wordt behandeld zal het zich steeds verder uitbreiden en kan het leiden tot kreupelheid en zelfs "olifantsbenen" als gevolg van bloedvergiftiging. Mok begint vaak in de kootholte van één van de achterbenen en kan zich uitbreiden naar de zijkanten, de voorkant en verder omhoog langs het been en kan ook voorkomen aan de voorbenen. Belangrijk voor de preventie van mok is een schone droge stal, schone benen en een goede weerstand.

Oorzaken van mok
Mok wordt veroorzaakt door bacteriën die zich normaal gesproken ook op de huid van een paard bevinden en op een gezonde sterke huid geen problemen veroorzaken. Op een verzwakte en/of weke huid zien de bacteriën echter kans om zich overmatig te vermeerderen. Door deze overgroei wordt het bacteriële evenwicht op de huid verstoord, met als gevolg een ontsteking van de huid. De oorzaken voor het ontstaan van een verweekte en gebarsten huid zijn zeer divers en variëren van opspattend zand tijdens de training tot een insectensteek, bepaalde planten in en om de wei, zonnebrand, een schimmelinfectie, schurftmijten, een vieze stal en natuurlijk vocht. Aanhoudende vochtige omstandigheden maken de huid zacht en week. Bij vocht denken we vaak in de eerste plaats aan regenachtige dagen en modderplassen in de wei, maar een natte stal is vaak nog veel erger; de ammoniak uit urine kan de huid zodanig aantasten dat deze verweekt en minder weerbaar wordt. Ook een buitenrit over bospaden met droge takjes, een schelpenpad of dicht langs struiken kunnen kleine wondjes veroorzaken. Minder bekend maar zeker niet onbelangrijk is een te grondige poetsbeurt van de benen met een te harde borstel. Naast deze uitwendige oorzaken, kan de afweer van de huid ook verzwakt zijn door oorzaken van binnenuit, zoals een overgevoeligheid voor eiwitten of een teveel aan lichamelijke afvalstoffen in het lichaam.

Behandeling van mok
Was de mokplekjes eerst eenmaal met betadine of tea tree shampoo en dep de onderbenen goed droog met een handdoek. Vermijd daarna zoveel mogelijk het contact met water. Breng vervolgens dagelijks een product aan dat de huid helpt herstellen en de huid beschermt tegen vocht . Als de huid door korstjes of strootjes vies wordt, kunt u deze met een zachte handdoek zachtjes schoonmaken. Ga dus niet borstelen of korstjes afkrabben! Van binnenuit kunt u het lichaam ondersteunen met producten die de weerstandmechanismen stimuleren en de bloedsomloop ondersteunen. Als de huid binnen een week niet zichtbaar rustiger is, is het verstandig om uw dierenarts te raadplegen. Als er meerdere paarden op stal mok hebben is het raadzaam om de stal goed te ontsmetten. Mok dient met de grootste zorg behandeld te worden. Als dat niet gebeurt, kunnen zwellingen aan het been ontstaan die uiteindelijk kunnen leiden tot blijvend dikke benen.

Behandeling door uw dierenarts
Bij ernstige mok lukt het vaak niet de zaak onder controle te krijgen zonder medicijnen. De essentie van de behandeling is het bestrijden van de overmatige bacteriegroei en de eventueel aanwezige schimmels en/of parasieten. Dit kan vaak lukken met uitdrogende zalven of juist hele vette zalven. In het geval van aanwezige schimmels, parasieten en/of de aanwezigheid van zeer veel bacteriën is dat echter niet genoeg. Het is dan vaak verstandig om met een kweek op schimmel en/of bacteriën of met een microscopisch onderzoek meer duidelijkheid over de oorzaak te krijgen. Bij een combinatie van veroorzakende factoren is de behandeling van mok moeilijk en vaak niet in één keer succesvol. De mok kan dan chronisch worden. Heel belangrijk is dat de ingezette therapie binnen een aantal dagen tot beginnende verbetering leidt. Het heeft geen zin om eindeloos door te gaan met een zalf als deze geen resultaat geeft.

Hardnekkige mok of schimmel
Er zijn steeds meer paarden waarbij mok of schimmel niet overgaat of telkens weer terugkomt. Er is nog onvoldoende onderzoek gedaan naar de oorzaak hiervan, maar de kans dat deze gevoeligheid te maken heeft met een verminderde weerstand van de huid door een verhoogde hoeveelheid lichamelijke afvalstoffen lijkt redelijk groot. Eén van voedingsstoffen waarmee u kunt proberen om de weerstand van de huid te ondersteunen is organisch zwavel. Zwavel is een belangrijke bouwsteen voor soepel sterk huidweefsel. Zwavel is verkrijgbaar in een vorm die direct door de darmwand opgenomen kan worden (MSM zwavel). Belangrijke voedingsstoffen voor het afweer- en ontgiftingssysteem in het lichaam zijn anti-oxidanten. In natuurlijke omstandigheden heeft het lichaam de beschikking over voldoende anti-oxidanten. Paarden waarbij de gevoeligheid voor mok of schimmel van binnenuit lijkt te komen kunnen echter sterk gebaat zijn bij de toevoeging van extra anti-oxidanten in het voer.

Preventie van mok
Een vieze stal, natte weersomstandigheden en een verminderde weerstand zijn veruit de meest voorkomende oorzaken van mokachtige aandoeningen. Hoewel volledige preventie niet altijd mogelijk is, kunt u wel een aantal maatregelen nemen om de kans op aantasting van de huid te beperken. Als uw paard met een dikke laag modder uit de wei komt, kunt u dit er het beste zachtjes afspuiten (dus niet met een harde straal!). Vervolgens dept u de benen met een zachte handdoek droog (niet wrijven!). Als u het zand niet helemaal kunt verwijderen, kunt u uw paard het beste opstallen om de benen te laten drogen. Met een zachte borstel borstelt u het droge zand er een uurtje later vaak zo af. Verwijder natte modder absoluut niet met een borstel; u borstelt het vuil er dan juist in en beschadigt de huid. Bij paarden met lange sokken kunt u de haren korter knippen zodat de huid meer kans krijgt om goed te drogen en u de eerste symptomen van mok in een vroeg stadium kunt constateren. Heeft uw paard al mok of is hij er erg gevoelig voor, dan kunt u de benen desnoods met een föhn drogen. Voor extra bescherming is het heel effectief om de kootholte in te smeren met een zinkzalf. De allerbeste preventie is het gebruik van beenbeschermers die speciaal voor dit doel ontwikkeld zijn en die wij in ons assortiment beenbeschermers hebben opgenomen. Een schone en droge stalbodem is een absolute voorwaarde voor een sterke weerbare huid. Vuil en urine tasten de huid aan en verminderen de bescherming tegen bacteriën. Verwijder de mest en urine dagelijks en gebruik bij paarden die veel urineren een product dat de opnamecapaciteit van urine vergroot en ammoniak bindt.

Pien: Tot zover de Paardendrogist.
Ben het natuurlijk lang niet met alles eens, en zeker het stalgebeuren, ik weet heel zeker dat mest, urine meer slecht doen dan modder.
Persoonlijk zou ik meer de nadruk leggen op beweging, Natuurlijk Bekappen (doorbloeding) en ik zou dus op zoek gaan naar de oorzaak.
Ik heb nog nooit een oraal preparaat hoeven te geven om mok te behandelen.

Toen ik met Irmgard contact had over haar mok-afstudeerproject, vertelde zij mij dat er van PN bijna geen reakties waren omdat maar zeer weinig Natuurlijk bekapte paarden last van mok hebben.
De meeste reakties kwamen geloof ik van Bokt en aanverwante fora (meer stalgedrag/ijzers, weinig beweging etc. ?! ).

Hoop dat je hier wat aan hebt,
Groetjes, Pien

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 december 2006, 17:50:


Mok

Mok is een huidaandoening die zich meestal in de kootholte bevindt. Het kan zich echter ook over een groot gedeelte van het been uitbreiden of alleen in de knieholte van de voorbenen voorkomen. In de knieholte wordt het rasp genoemd. Daarnaast wordt er onderscheid gemaakt tussen natte en droge mok en tussen zomer- en wintermok.

Oorzaken
De oorzaken van mok zijn zeer divers.Vaak is het een combinatie van verschilende factoren.

• Vocht: de huid wordt weker en daardoor vatbaarder voor ziekten.
• Parasieten: beenschurft (mn bij paarden met veel behang) geeft jeuk en beschadigt de huid, waardoor bacteriën de huid binnen kunnen dringen. Beenschurft geeft droge schilfers.
• Zonneallergie: deze mok zie je enkel op witte benen en breidt zich vaak uit over het gehele witte gedeelte van het been. Er komen korsten en blaren op het been.
• Bacteriën: deze dringen door een reeds beschadigde huid (vocht, schurft, zon, zand, wondjes etc) heen. (geven droge of natte mok afhankelijk van de bacterie).
• Overgevoeligheidsreactie: hierdoor ontstaan een soort exceem op de beschadigde huid

Voorkomen
Zoals reeds eerder gezegd geldt ook bij mok: voorkomen is beter dan genezen. Wat handige tips:

• Benen droog houden. Is het paard gevoelig voor mok, maak dan na het rijden de benen schoon en droog (afspoelen en vervolgens droge lap).
• Droge korstjes in het behang en/of stampen met de benen kan veroorzaakt worden door beenschurft. (ook als het geen mok geeft, is de jeuk erg vervelend voor het paard). Beenschurft is eenvoudig te behandelen.
• Overgevoeligheidsreactie: uitzoeken waar het paard overgevoelig voor is (klinkt gemakkelijker dan het is). Ook hierbij geldt: drooghouden!
• Zonneallergie: bij een rode of bekend zon-gevoelige huid geeft zonnebrandcreme die geschikt is voor kinderen goede bescherming.
• Op tijd ingrijpen: gelijk bij het eerste plekje beginnen met behandelen. Geef mok geen kans uit te breiden en uit de hand te lopen!

Therapie
Omdat de oorzaken divers zijn, is de therapie ook divers:
• Droge korsten: mokzalf (loszittende korsten wegpeuteren). Hardnekkige korsten evt een nacht onder verband verweken met mokzalf, levertraanzalf of vaseline).
• Schilfers / jeuk : sebacil (wassing), neocidol (wassing) of een injectie (doodt de mijten).
• Vochtige mok zonder korsten: combinatie antibioticum en ontstekingsremmer, bv hydrocortiderm. Eventueel 1x per week het been wassen met betadineshampoo (ontsmet en droogt uit), daarna benen wel goed afdrogen!
• Vochtige mok met korsten: korsten verweken met mokzalf of vaseline, daarna of hydrocortiderm of “droogzetters” (antibioticum + ontstekingsremmer).
• Diepgaande mok (diepe kloven / wonden): eventuele onderliggende oorzaak opsporen en behandelen. Vaak is hierbij behalve een lokale ook een systemische behandeling nodig (antibioticum kuur en/of prednisolon).
• Rasp: misschien wel de meest frustrerende mok. Altijd op been schurft testen! Soms geeft combinatie prednisolon via de mond en onstekingsremmer/antibioticum lokaal de oplossing. Vaak komt deze mok van binnen uit dan is soepelhouden van de huid met levertraanzalf en 1x per week wassen met betadineshampo het beste om de rasp onder controle te houden.

shanna schreef op woensdag 27 december 2006, 22:16:


Nou werkelijk zeg, echt niet normaal zoiets jeeeeeeeeeetje !!!!
Wat een arm beestje zeg bahhhh wat zielig.
Inderdaad zeg.... hij blijft ergggg rustig daar boven in de lucht hangen
en vertoont helemaal geen paniek of zo....
Groetjes van M uguet.

marielle schreef op woensdag 27 december 2006, 20:24:


Tja, dan word ik wel heel nieuwsgierig. Tot ver over je kont?

sandratien schreef op woensdag 27 december 2006, 10:49:


Welk wondermiddel heb je voor schurftmijt dan ???
Muguet.