Tinker schreef op zondag 24 december 2006, 18:28:
> Ik heb zelf goed ervaring om hooi achter te laten voor de
> achterblijver. Hebben ze iets te doen en worden ze sneller
> rustiger.
Had ik geprobeerd, maar hielp niets. Terwijl Maia anders zo'n vretkont is, deed het eten haar niets jong. Maar goede tip wel voor anderen misschien.
Tja sommige kunnen dan niet eten als ze verlaten
> worden. Ik vind het zelf altijd moeilijk om in te schatten
> waarneer ik terug kom, want als het andere paard helemaal dol
> is en ik kom op dat moment terug, dan wordt het achterblijvende
> paard misschien toch beloont voor zijn gedrag. Dus wacht even
> tot ze ook maar net rustig kijkt en kom dan snel weer terug.
> Hopelijk legt ze dan die link.
>
> Nu blijft mijn pony achter bij anderen en is het probleem
> automatisch opgelost.....
ik heb speciaal een shetlanderke gekocht voor dit probleem. Niet alleen hiervoor hoor
Ik wou een definitief vriendje voor Queenie. maia zal geen 10 jaar meer bij queenie blijven (is paardje van een vriendin van me die nog studeert en later haar weg wel zal gaan, samen met maia); en daarom kocht ik beereke, de shet, als een definitieve vriend voor queenie, en als een oplossing voor ons probleem
Tussen Q en B klikt het ontzettend goed; maar niet tussen M en B; dus geen oplossing. Er is geen verschil, met of zonder beer, als Queenie weggaat.
> Succes ermee.
>
> Ik heb gewoon heel veel gewandeld en ook eruit halen om te
> bosrtelen/te verzorgen, maak er iets heel normaals van en
> herhaal veel. Echt paard keer per week.
Ja ga ik nu ook doen. Gisteren wou ik Q uit de wei halen om haar langs de kant van de wei, maar dus aan de andere kant van de draad, te laten grazen, ikke aan de hand meelopend. De eerste twee minuten was Maia opnieuw gek geworden. Maar toen werd ze snel kalmer. Plots gebeurde het
Queenie stapte steeds verder en verderweg en plots ging ze zelf de hoek om, uit het zicht van Maia!
Maia, die was al kalmer dan de eerste poging deze week; liep nog heen en weer (geen galop meer, wel draf), en hinnikte hele tijd, maar geen blinde angst meer waardoor ze zich zou pijndoen!
Dus ik liet de keuze aan Queenie toen. (Nooit de keuze aan je paard laten, hoor ik de harde kern nog zeggen, maar ze kunnen mijn rug op!).
Queenie nam de beslissing en stapte verder het hoekje om! Ik dacht, het is nu of nooit, dus ik ging mee...
En resultaat: we hebben 1,5 km helemaal alleen met ons tweetjes gewandeld! Een keertje hoorde ik Maia in de verte eens roepen (maar enkele keren gehoord sinds we uit zicht waren!) en toen kreeg Queenie heimwee
Ze stopte brut, hoofd in de lucht en wou zich omdraaien.
Ik vroeg haar aandacht en clickerde toen ik die kreeg. Vanaf dan stapte ze weer mooi netjes naast me, mee en heel rustig ook.
Ik ben af en toe eens blijven stilstaan om te clickeren (ze is verzot op clickeren dus hele goede beloning voor haar!) Voetje omhoog, hoofd omlaag, achteruitstappen, enz. Het ging perfect.
Voorbij de hengsten gelopen, racende motards die gas bijgaven om ons te doen schrikken, kl***zakken, een kinderwagen die spontaan begon te bollen, een zeil van de boer die plots omhoog vloog, een dakwerker die een dakpan liet vallen, zo'n wasdraadmolen die omviel, het deed haar niets! Zo kalm liep ze naast me!
behalve het meest natuurlijke van al die dingen, een gracht waar de beek hevig stroomde, daar keek ze effe met schrik in der ogen (oren
) naar, maar ze volgde me netjes en ontspande meteen als die achter ons lag.
En maia
die zagen we in de verte STILSTAAN, hoofd flink in de lucht, wachtend op queenie met haar rug naar ons: ze zag ons nog niet aankomen, of hoorde het niet (aaahhh nee geen hoefijzergeklap
)
beereke daarentegen zag ons wel en hinnikte vrolijk naar ons (Queenie). maia meteen alles in de gaten en bleef redelijk kalm. Ze stond te weven aan de poort maar de grootste angst was er duidelijk uit!
Zoals je ziet, hoe meer ik vertel, hoe enthousiaster ik ben, dus heeeeeeeel enthousiast!
Chapau voor maia
Chapau voor Queenie
beetje chapau voor mezelf ook
En om iedereen nog eens te overtuigen: sinds dat we clickeren is dit mogelijk, na 14 jaar!!! De vorige eigenaar is het nooit gelukt (had Queenie van veulen tot 11 jaar) en mij is een een keer gelukt, met niet zo'n bevordelijke afloop! Mijn instructrice dressuur destijds had eens geprobeerd met haar te gaan wandelen, alleen, maar bevestigde mijn idee: onverantwoord gevaarlijk.
Maar nu ...
kan ik al 1.5 km aan de hand welliswaar gaan wandelen in alle rust!! zonder steigeren, zonder hoofd naar de sterren, enz
maar neus ter hoogte van mijn heupen; heel laag dus
Warboel
