Michiel schreef op donderdag 21 december 2006, 20:03:


Dat zou toch ook de beroepsgroep zijn die als eerste aan de bel zou moeten hangen dat het niet zo florissant voor paarden is op 2 jarige leeftijd reeds bereden te worden? Dat een hele subcultuur zodoende paarden aflevert die op 8 jarige leeftijd al afgeragd en op zijn?

Kan aan mij liggen maar ik hoor ze nooit.....
Blabla! , Egon

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 december 2006, 18:13:


Maar???? Heb je dat wat erin hoort te zitten (je poezelige voetjes) ook gewassen?

lotje schreef op donderdag 21 december 2006, 20:19:


DAN moet je bij de specialisten ter zake zijn zoals Piet die kan je dat veel beter uitleggen dan ik . In principe is het eenvoudig : Door beloning leer je hem eerst knielen. Voetje nemen en dan met je hand en beloning naar beneden werken tot zijn knie de grond raakt , als je paard zo een tijdje kan blijven knielen ga je over de schoft werken (over het paard leunen) zodat je zijn hoofd van jou weg naar zijn schouder lokt (met voedselbelonoing dus ) van hieruit gaat je paard liggen . D ejuiste werkwijze ivm clickeren moet je echter aan Piet en Inge vragen. Trouwens Piet en Inge, het uitstrekken van de Arabieren gaat nu makkelijk en zelfs héél enthousiast .Enig min punt voor de "ware" kenners is dat het paard bij mij véél minder gespannen staat en dus minder spierdefinitie zou vertonen maw de paarden voelen zich bij het positioneren bij mij op hun gemak !

van lennep schreef op donderdag 21 december 2006, 19:03:


Conrad hanteert niet een methode van 'iemand'. Hij heeft in de loop van de jaren zijn eigen trainingsmethode ontwikkeld en past dit toe.
Het is trainen met positief belonen, zonder druk, in de vorm van het woord MOOI!
En het verkeerde vóór zien te blijven door andere opdrachten te geven waar het paard al wel aan kan voldoen. Het is stimuleren van het juiste gedrag.
I.p.v. een paard te straffen door NEE te zeggen.... ga je juist alleen maar het positieve benadrukken door die beloning. Het paard wil heel graag MOOI horen en zal dus gaan opletten. Let wel: wij zitten nog steeds in de 'beleefdheidsfase'....
Dus zoveel ervaring heb ik nog lang niet. Maar ik begrijp HOE en WAAROM het werkt.

Groet,

Wil.

e m kraak schreef op donderdag 21 december 2006, 20:25:


Tsa de wereld veranderd net zo snel als wij duwen
Het zou goed zijn als er behalve naar Ankie ook hier een email naar toe gaat, de Nederlandse Vereniging Fysiotherapie voor Dieren hun intruductie tekst bij paarden, laat zien dat ze er wel open voor staan:

www.nvfd.nl
Fysiotherapie bij paarden

Vanaf het eerste moment dat wij, al is het nog zo voorzichtig, aan de slag gaan met een jong paard, brengen we het lichaam van het dier uit balans! We lopen bijvoorbeeld altijd aan de linkerkant, we leggen een zadel op de rug wat we vastleggen met een singel om de ribbenkast, we zetten een rijtuig achter het paard, we klimmen op de rug, sturen het paard via zijn mond, sturen en drijven het paard aan met onze benen. Kortom, geen diersoort wordt in zo'n groot aantal opzichten zo onnatuurlijk belast als het paard!

Heden ten dage wordt gelukkig in het merendeel van de paardenwereld steeds meer getracht om de zo ontstane mankementen aan het paardenlijf zo beperkt mogelijk te houden of op te heffen. Hierbij kan de dierenfysiotherapeut een grote rol spelen.

Tijdens de vierjarige humane opleiding fysiotherapie en later in de tweejarige vervolgopleiding voor dierfysiotherpie worden dierenfysiotherapeuten niet alleen opgeleid om blessures te behandelen, maar worden ook specifiek getraind om te bepalen van wat een lichaam op een bepaald moment aan kan (het bepalen van de belastbaarheid).

Op het moment dat er klachten ontstaan van het bewegingsapparaat (alle botten, gewrichten, spieren en pezen), is de belasting van het lichaam groter geweest dan de belastbaarheid (het lichaam heeft meer moeten doen dan het aan kan). Dit kan zich uiten in een acute blessure (bijvoorbeeld het verstuiken van een gewricht) of in een langzaam verergerende kwaal (bijvoorbeeld het steeds schever gaan lopen).

Paarden zijn in verschillende takken van sport en bij recreatief gebruik onderhevig aan diverse blessures van zowel rug als benen. De paardendierenarts kan voor het herstel doorverwijzen naar een dierenfysiotherapeut.
Behalve de behandeling zelf, die kan bestaan uit diverse manuele technieken, oefeningen en/of het gebruiken van fysiotechnische apparatuur, is het bij paarden zeer belangrijk om te bepalen door welke overbelasting de blessure is ontstaan (is het paard overbelast door te zware of eenzijdige training, door een ruiter die zelf scheef zit of door verkeerd harnachement) en hoe de belasting van het paard (weer) kan worden opgebouwd.

Dit zogeheten revalidatietraject is de specialisatie van de dierenfysiotherapeut en kan enkele weken tot maanden in beslag nemen. In overleg met de paardendierenarts en onder regelmatige controle van de dierenfysiotherapeut kan het paard weer terug worden gebracht naar het oude niveau, met minimale kans op herhaling van de blessure.

Heeft u vragen over fysiotherapie bij dieren dan verwijzen wij graag naar het onderwerp ¨ vragen aan de dierenarts ¨ waarbij een aparte categorie is gemaakt voor ¨dierfysiotherapie¨.

Sandra Vetter,
Dierenfysiotherapeut voor paarden,
Zuid-Holland
E-mail: Vetfysio@hotmail.com

sandratien schreef op donderdag 21 december 2006, 20:36:


Djuu kwist datek iets was vergeten . Begin er direkt aan ,mail je binnen 14 dagen.

Wil schreef op donderdag 21 december 2006, 20:46:


Kvindt dat hééél beleefd uitgelegd Will (kerel))

Michiel schreef op donderdag 21 december 2006, 14:20:


De enige manier om nu vrijstelling van het bit te krijgen, is dispensatie aanvragen met een verklaring van je dierenarts erbij. En dan nòg is het maar de vraag of er dispensatie verleend wordt.

Een BGB formulier..., als grap toch misschien nog wel een idee!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

van lennep schreef op donderdag 21 december 2006, 19:03:


(>>

Ik ga nog maar eens een beetje reclame maken
Want waarom zou je wel over Parelli of Roberts mogen praten en niet over mensen uit de buurt die het erg goed doen.
We werken tegenwoordig regelmatig samen Conrad en ik en mij inspireert dat enorm. We proberen onze wederzijdse manier van werken bij te schaven en uit te diepen en daardoor mogelijk nog op een hoger peil te brengen.
Eigenlijk is het een methode die in de loop der jaren ontdaan is van alle toeters en bellen en terug gaat naar het niveau waarop je het gemakkelijkst met je paard communiceert.
Het gaat uit van eerst duidelijk maken wie wie leidt. Leer en vraag jouw paard je zoveel vertrouwen te geven dat hij je wil volgen in de zaken die je wilt dat hij leert.
Die hele basis van het grondwerk is samengevat in een paar aan te leren begrippen: Ga, ho, terug en als beloning mooi en zoals Wil ook al schreef: een kriebel.
Zonder ooit boos worden, zonder ooit stemverheffing, maar wel super geconcentreerd en scherp getimed.
Ik vind het niet meer dan logisch als je een zachte maar toch efficiënte manier van werken zoekt, dat je ergens in de buurt van clikkertraining uitkomt.
Is clikkeren een methode die eigenlijk op alle dieren (en mensen) toegepast kan worden, De weg van Conrad werkt als een soort clikkeren maar dan specifiek op het paard toegespitst in de taal die hij snapt.
Ik heb hem intussen wel overtuigend kunnen laten zien dat een voer beloning sterker werkt dan een mondelinge beloning of een aai.
Waarbij het heftige "speedclikkeren", (spietclikkeren :) ) waarmee ik de lastigste, (of meest onzekere) paarden leer voetje te geven , wel het ultieme is.
Dus deze beloning zal in het verloop van de training in bepaalde gevallen toegepast worden, zodra de verhouding paard-mens bevestigd is, om te voorkomen dat mensen, juist door de kracht van de beloning, hun paard niet meer onder controle kunnen houden.
(Het paard schooit, loopt over de mens heen, heeft geen enkel respect voor de persoonlijke bubbel enz. Omdat het zo eenvoudig lijkt dat niet de moeite genomen wordt elementaire dingen te leren of als die als niet relevant te zien.
Ik raad iedereen aan, die nu problemen heeft met een paard en erover twijfelt of zijn/haar benadering wel de juiste oplossingen geeft,
om Conrad van Pruijssen te mailen.

Piet

Piet schreef op donderdag 21 december 2006, 21:00:


Dieje mense gaat ni weten wat hem overkomt , die zit volzet van nu tot met sint juttemis als iedereen je raad aanneemt .

Elzaliene Proost schreef op donderdag 21 december 2006, 15:28:


Het klopt dat je als een razende zit te posten , en juist daar sluipt het gevaar van heel erg in je hoofd gaan zitten. Je reageert op alles wat je aangereikt wordt.
Wanneer je werkelijk wilt weten wat je voelt, reageer dan eens nièt, en voel dan gewoon eens wat er met je gebeurt. Laat het bezinken, kom na een dag of twee terug en reageer dàn eens...

Om erachter te komen of je gevoel juist is, kun je 'simpelweg' "stil zijn". Bij jezelf naar binnen gaan, en je verbinden met jezelf en met je paard.

En ja, tuurlijk staart iedereen zich wel eens blind op een 'probleem'. Wat ik o.a. wilde aangeven, is juist om dat nièt te doen. En ook om nièt die leidraad of methode te volgen die de 'oplossing' zou kunnen zijn.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Peet schreef op donderdag 21 december 2006, 21:09:


Dát vind ik nou een wijs antwoord.
Pien

Spirithorses schreef op donderdag 21 december 2006, 21:13:


'simpelweg'