Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 22:50:


Over dat tussen die bomen heb ik eerder al op geantwoord... Hem zelf de weg laten zoeken is hem niet toevertrouwd, zal hem wel moeten zien te leiden, anders hang ik aan een tak of lopen we door een braamstruik. Hihi Het kan echt een dragonder zijn hoor!

Ik ben alleen bang van hem of welk paard dan ook als hij instinctief zo bezig is dat het ronduit gevaarlijk is! Dat lijkt mij een ZEER GEZONDE angst Pien! Tijdens het rijden goed voor mijzelf opkomen gaat neerkomen op hard aanpakken! Zou niet anders kunnen met een paard dat overal dwars doorheen walst. Nee, ik denk dat datgene wat ik van de discussies geleerd heb is dat het rijden even op een langer plan gaat en ik terug moet naar de basis! Lijkt me minder grimmig, veiliger en leuker voor ons allebij. Net wat er eerder geopperd is: dát doen wat goed gaat en leuk is, gaan voor succes! Moeten ook niet vergeten dat we dit jaar 2x van stal gewisseld zijn: 2x stress! Kan goed OOK een rol spelen in het geheel!

Anita schreef op dinsdag 19 december 2006, 23:07:


Is allemaal toepasbaar en ga ik ook doen, ik heb al besloten even terug naar de basis te gaan en daar eerst wat communicatie fouten weg zien te werken! Ga het rijden even laten voor wat het is. Aan de ene kant wordt er vaak gezegd dat als je voor een methode kiest je die ook moet blijven volgen om er succes mee te behalen, het moet de kans krijgen! Maar ikzelf denk dat Parelli met tussendoor Clickeren zou moeten kunnen. Ga het gewoon proberen.

Geertje schreef op woensdag 20 december 2006, 7:34:


Volgens methode Parelli is de beloning dat je je paard met rust laat: doet hij wat jij wilt krijgt hij rust, je drijft hem niet aan, stuurt hem niet etc. Loopt hij het goede tempo? Waarom zou je hem dan lastigvallen met aandrijven of contact houden met zijn mond/hoofd? Gaat hij de goede richting uit? Waarom moet je dan aan zijn hoofd zitten, met of zonder bit? En het antwoord op je laatste vraag: niet perfect! Ben ik zelf ook niet en zal ik ook nooit worden. MEEWERKEND! Dat wil ik bereiken. Ik met hem maar HIJ OOK MET MIJ!

Piet schreef op woensdag 20 december 2006, 8:49:


Tuurlijk is slaan een gevolg van onmacht. Maar ikzelf ben niet tegen geweld als er gevaar dreigt. Even voorbeeld: Ik was laatst Mike zijn voorhoeven aan het bijwerken. Nou is Mike altijd moeilijk geweest met voeten geven... Met Clickeren gaat at al beter. Ook dit keer dus het Clickeren aangewendt...
Voor de mustangroll moest hij zijn voorbeen naar voren strekken en even op de rand van een krat laten rusten (ik was mijn bokje vergeten). Dit verdomde hij en voor het geval iemand het denkt: een laag kratje, niet te hoog... Hij geef in eerste instantie zijn voet wel hoor, wat beloond werd met een . Maar ik was nog niet bezig en die voet werd hardvoetig terug getrokken en terwijl ik hem vast hield bleef hij er mee maaien. Er volgde dus geen beloning op het Nadat ik zijn voet weer terug gezet kreeg en na weer een begon hetzelfde spelletje weer opnieuw... Hij was denk ik aan het uitproberen wat hem nu echt die beloning zou bezorgen. Probleem met dit ‘maaiwerk’ is echter dat mijn scheenbeen en knieschijf in gevaar komt! Daarom vond ik een dreun tegen zijn borst wel even op zijn plaats. Hij mag best zoeken naar antwoorden maar het moet wel veilig blijven. Toen kon het ineens wel. Wat ik ook nog toegepast heb tijdens het even ook niet ‘gewoon’ een voet geven, na 2 mislukte YESSEN! spullen aan de kant en hem in zijn sop laten gaarkoken... Gewoon even een praatje met iemand anders en hem straal negeren. Dát werkte OOK! Op dat moment was aandacht voor hem belangrijk.


Dat zijn heel belangrijke dingen Piet: consentratie en consequentie!!! Ik weet het maar moet toegeven dat het er wel eens bij in schiet... Zal daar nu nog harder aan gaan werken.


Parelli en Clickeren ga ik inderdaad proberen te combineren! Kijken of beide wegen samen naar Rome leiden!

Anita schreef op woensdag 20 december 2006, 12:01:


Heb ik een stukje terug bij dezelfde vraag van Pien beantwoord... Ik heb bij elk paard angst wat een gevaar opleverd, niet meer dan gezond! In dat geval ook niet te vermeiden bij gevaar een natuurlijke reactie!

... Knip...

Zo erg is het bij niet, er moet echte dreiging van iemand uitgaan wil ik bang van hem/haar worden... Ben ook een type wat echt moeilijke conflicten met anderen liever uit de weg ga, liefst alles pais en vree... Dat is zeker van invloed op mijn omgang met Mike! Tuurlijk! Liefst loop ik 2 of 3 levels van Parelli af en hoppa ik kan lezen en schrijven met Mike! Maar ik ben nu 40+ en heb geleerd dat confrontaties soms echt aan gegaan moeten worden! Als ik echt geërgerd of zelfs kwaad ben gaat me dat makkelijker af dan wanneer het wat minder zwaar telt, dat wel...

Geertje schreef op woensdag 20 december 2006, 15:12:


Vind ik iets te kort door de bocht Geertje... Ken je de NH methode van Pat parelli, of nog beter waar de man voor staat eigenlijk wel? Hij heeft decennia ervaring met paarden heeft geleerd van oude cracks in de paarden wereld, geleerd van een enorme verscheidenheid aan paarden en daaruit een manier van met paarden werken opgebouwd die voor denk ik iedereen te leren is. En denk nou niet dat ik hem als Goeroe aanbid hoor! Blijf me verdiepen in andere methoden, zoals Clickeren b.v. Claus Ferdinant Hempfling vond ik niet begrijpelijk genoeg dus daar doe ik niets mee. Heb wel een boek over Centered Riding en een boek van de Western trainer Bob Mayew, ook iemand die zo geweldloos mogelijk vind dat je een paard moet trainen maar geen NH-er! Ik zie geen kwaad in waar Parelli voor staat dus zou ik niet weten waarom ik zijn methode helemaal los moet laten!

Ik denk dat iedere goed doordachte paardvriendelijke methode goed is, maar je moet er wel wat mee kunnen... Soms blijkt het gewoon moeilijker dan je dacht dat het zou zijn.

Jet van Gulik schreef op woensdag 20 december 2006, 16:01:


Precies! En loslaten ga ik al doen, even terug naar de basis en dat doen wat goed gaat maar ook werken aan dat in de basis wat zwak is... Ik denk dat daar het antwoord ligt...

Elzaliene Proost schreef op woensdag 20 december 2006, 17:30:


Denk dat je meer moet luisteren/nadenken en minder discussieren...............met je paard ook trouwens . "the voice is an overrated instrument" komt ook van Pat

Elzaliene Proost schreef op woensdag 20 december 2006, 16:36:


Wordt nou niet boos, maar ik heb de indruk uit dit alles dat je wat Parelli leert alsook wat klikkeren leert in de grond niet snapt. Dat geldt voor velen en daarom tasten jullie in het duister en doet maar wat. Je leest al zolang mee als ik hier mee schrijf maar geeft me het gevoel er niets van gelezen te hebben....

Je voorbeeld van je paard een "fout" (=ongewenst gedrag) laten maken en vervolgens desnoods in 4 fasen bestraffen (jawel, p+) is nmm idd een foutieve sequentie; ALS je dat uitbreken (wat het in feite is) niet anders dan met p+ kunt voorkomen doe het dan in 1x op een voldoende magnitude dat je zeker weet drempelwaarde te overschrijden. Of je die geit de kool waard vindt is iedere keer iets dat je alleen zelf kunt bedenken.
Beter is altijd te voorkomen (dat bedoelt Pien denk ik), honderd meter verder te kijken wanneer je kunt verwachten dat je paard 50 meter verder kijkt. Dat voorkomen kan ook door vooraf een moeilijkheid die je ondervonden hebt te leren ontwijken, bijv. door de cue "nee" grondig aan te leren (dat is op zich best moeilijk want die cue komt vooraf aan de grote p+, mijn nee is dus eigenlijk jouw Parelli-fase-1). Maar ook de nee-cue zul je met grandioze timing moeten toepassen anders werkt het niet; als je nee zegt terwijl je paard als een mondvol heeft ben je eeuwen te laat, je nee moet er al zijn als je paard de eerste millimeters aanstalten maakt een mondvol te snoepen (niemand heeft dan al iets zien gebeuren maar je vóelt dat toch?). Denk vooral niet dat ook ik dit soort moeilijkheidjes nooit tegen kom.
Klikker en parelli zijn eigenlijk varianten op hetzelfde, alleen maakt klikker meer gebruik van een effectiever deel van de OC circel.

Blabla! , Egon