jose schreef op donderdag 7 december 2006, 12:03:
> Wat volgens mij meespeelt bij die aversie tegen kr achtvoer is
> om te kijken waar dat op is gebaseerd. Is dat een objectief
> oordeel bijvoorbeeld omdat: mijn paard heeft het niet nodig,
> heeft voldoende energie en krijgt anders te veel eiwitten
> binnen. Of is dat alleen maar een aversie omdat het troep zou
> zijn, junk, vol slechte spullen, niet natuurlijk, etc. etc. Ik
> denk het laatste.
Als het over mij gaat (en dat lijkt me aannemelijk, want ik ben degene die hier het duidelijkst zijn mening over naar buiten brengt):
Ik zie hier duidelijke parallelen met hoefijzers, dekens, etc. Allemaal zaken waar de voorstanders sterk van denken dat het echt nodig is, en nauwelijks tot overtuiging te bengen zijn dat het ook anders kan. De velen helaas gehinderd door enige kennis over het onderwerp. En voordat er over deze uitspraak weer een rel komt: Wie heeft er daadwerkelijk, alvorens een supplement te gebruiken, berekend of het wel nodig was?
Neem nou dat calcium. Hoeveel mensen geven dat extra, vooral bij drachtige merries, omdat ze ergens de klok hebben horen luiden dat er voor aanmaak van de botten van veulens calcium nodig is? En terwijl we net, volgens die fantastische tabellen van jou, hebben gezien dat paarden zelfs in die omstandigheden al een fors overschot aan calcium krijgen?
Hoeveel paarden hebben baat bij een magnesiumkuur? Heb ik daar al niet geschreven dat de grote oorzaak van het magensiumtekort ligt in het klakkeloos verstrekken van calcium?
De meeste mensen doen maar wat, en brengen de paarden schade toe door uit pure onkunde de wervende reclamepraatjes achterna lopen en hun paarden allerlei onzinnige preparaten te verstrekken, zonder dat er is berekend of ze er een tekort aan kunnen hebben, zonder een bloedonderzoek te hebben laten doen, zonder zelfs maar te weten waar die stoffen voor zijn en hoe het spijsverteringsgestel er mee omgaat, etc.
Een typisch
natte apen verhaal, waarbij iedereen elkaar nakakelt, doem en verderf predict als het paard niet zijn supplementjes krijgt, de fabrikanten alles doen om de onkunde te promoten, en maar weinigen weten hoe het echt in elkaar zit. De paarden zijn van dit alles de dupe.
Net als bij hoefijzers en dekens en bitten is er een ommekeer nodig in het denken. Zoals je bij bitten niet altijd maar direct moet denken aan het toepassen van een dwangmiddel om te remmen, zo moet je bij voeding niet steeds uitgaan van tekorten. Opvallend is overigens ook weer dat er in "jouw" tabellen de
minimale waarden staan, maar niet de
maximale waarden. Iedereen is altijd bang voor tekorten, terwijl tevelen minstens even ernstig zijn. Of je paard een teveel krijgt kun je niet eens weten, want op al die voedersnufjes staat de "minimaal gegarandeerde samenstelling", en niet wat het maximaal kan zijn.
Wij reden onze paarden zonder hoefijzers, en velen keken vol ongeloof. Wij reden zonder bit, en velen keken vol ongeloof. Nu geven wij niks anders dan hooi en een mineralenblok, en ondanks dat we hier gezonden paarden en veulens hebben rondlopen, kijken velen vol ongeloof. We zijn er aan gewend.
Ik denk dat we er over een tijd anders tegenaan gaan kijken, en geen dingen meer aan het paard gaan geven die het van nature niet op die manier eet. Je kan wel al die dingen noemen die paarden van nature eten, maar het probleem is de manier waarop ze worden verstrekt. Nergens ter wereld zul je een bakje tegenkomen met daarin zeewier EN ganen EN dit, EN dat. De concentratie is domweg te hoog, en daarom zal dit soort voedsel altijd een verwoestende uitwerking op de darmflora houden, ongeacht wat je er verder nog aan "natuurlijke bestanddelen" instopt.
Enne, natuurlijk is geen
doel maar een
middel. Voor ons is het een middel om onze paarden in gezonde conditie te houden.
Groeten,
Frans
Warboel
