Huertecilla schreef op donderdag, 27 mei 2004, 22:22:

Ja, of wat dacht je van wegenbelasting om met je kar over de openbare weg te mogen rijden.
Om de echte kentekenplaat nog maar weg te laten haha.

Het schijnt al zo te zijn dat we de wagen alleen via de autoverzekering kunnen verzekeren (omdat deze niet in een afgesloten ruimte staat, verzekerd een "gewone" verzekering het ding niet, al staat hij totaal uit het zicht en zo erg op slot dat we zelf al een half uur bezig zijn met sleutels), maar volgens verzekering is dit niet goed. Dus moet het via je autoverzekering. Jammer dat de baas (leaseauto) hier niet intrapt hihi.

groeten,
Ingrid

josien schreef op donderdag, 27 mei 2004, 14:41:


Ik vraag me af WAT voor soort paarden?


Bij een paard als Jack gaat hij er vandoor, juist door het "eerder zijn". Hij heeft op de renbaan gelopen en daar hangen ze letterlijk aan het bit... om hem nog wat harder te laten gaan! Dus nogmaals de vraag: op wat voor soort paarden heb je dat gedaan en wat doe je precies?


Tja, ook op paarden die volkomen groen zijn lukt het me. Maar misschien hebben die wel een goede bespiering van achteren gehad???


Dat lijkt me geen bespieringsprobleem maar een heel ander probleem.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:
Ik heb ook mijn ruiterbewijs gehaald, vorig jaar. En het gaat helemaal niet om een willekeurig paard. Sterker nog bij mij in de groep zat iemand die niet op zijn eigen paard het buitenritgedeelte zou halen en deze heeft dus heel het examen op een mak manegepaarde gedaan om vervolgens met het bewijs op zijn eigen paard het bos in te gaan.

Dan denk ik dat iedere examinator zijn eigen regels bedenkt. Wij bleven gewoon lekker op onze eigen paardjes zitten.

Verkeersregels voor paarden, ja daar ben ik wel wat wijzer van geworden


Theorie over rijden in natuurgebieden is verwaarloosbaar hoor voorbeeld van een examenvraag: je paard betreedt jonge groene aanplant en wil ervan eten. welk antwoord is goed:1 lekker laten eten. 2. snel eruit je vernielt de natuur. 3. eruit want het kan giftig zijn voor je paard 4. eruit want je krijgt ongehoorzame paarden als je ze tijdens een rit laat eten. Goede antwoord: 2.

Echt niet. Je leert dat je zou moeten nadenken over het feit of je paard geschikt is om mee het verkeer in te gaan. Dit stond niet zo direct in het theorieboek maar werd ons wel geleerd.
Ja, ik ook. Maar dan nog zou een verhuurbedrijf eerst de tijd moeten nemen om de mensen in de manege hun kunsten te laten zien eer ze op pad gestuurd worden. Eigenlijk vind ik dat er altijd begeleiding mee moet. Eigenlijk vind ik dat paarden niet zomaar verhuurd zouden moeten kunnen worden.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

josien schreef op donderdag, 27 mei 2004, 16:57:


Wat doe je met een paard dat wegvliegt omdat er ineens twee eenden uit de sloot opvlogen? De teugels optillen om het paard te laten denken "oeps ik ben te ver?" Sorry hoor, maar dat klinkt echt onzinnig. Nogmaals: over wat voor paarden heb je het? Over Fjorden? Heb je deze "technieken" ooit uitgeprobeerd op een uitgekoerste draver? Er zijn zat mensen op deze lijst die met dit soort problemen zitten, en tot nu toe blijkt de one-rein-stop het enige middel te zijn dat helpt, als er al iets helpt. Je bent van harte uitgenodigd om jouw methode te demonstreren. Ere wie ere toekomt. Je mag van mij op Jack oefenen, misschien van Frouk op Torop. We zijn heel benieuwd...


Niet echt verkeerd als je met zo'n 60Km/h richting N34 afstevent. Voorkomen is beter dan genezen, maar je hebt niet alles in de hand. Het kunnen net die eenden zijn, een luchtballon die ineens boven je begint te dalen, of weet ik veel wat. Je lichtgeraakte oogappel vliegt er ineens in doodsangst vandoor, een gewisse dood tegenmoet, maar het enige middel dat je hebt is "verkeerd" omdat het een "machtsmiddel" is? Kom nou zeg!


Had dat gelijk gezegd, dat had een hoop discussie gescheeld. Ik rij WEL op tijdbommen, en voor mij is de uitdaging om die bom uit te doven en om als ie onverhoopt toch af gaat de boel beheersbaar te houden. Dat laatste is vaak al genoeg om redelijk zelfverzekerd op zo'n tijdbom te gaan zitten waardoor die tijdbom doorgaans niet eens afgaat!


Het scheelt dat we niet de enigsten zijn.

Groeten,
Frans

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 27 mei 2004, 19:24:


Ligt er maar net aan hoe hij het bedoelt. Let wel ik ben helemaal maar dan ook helemaal geen fan van mister Gaus. Katten en honden maken hun nest niet vuil. Verder plassen en poepen ze overal. Al hebben ze wel vaste plekken. Voor sommige honden en katten is het heel er moeilijk om zo'n groot huis helemaal als nest te zien en dan zo'n kleine kattenbak. Door ze op te sluiten in een kamer (met voer, kattenbak, drinken, mandje speeltje, aandacht) zou je ze kunnen leren dat die kamer hun nest is. Door de ruimte langzaam uit te breiden, kamer voor kamer kunnen ze leren het hele huis als nest te zien. Ik doe met onze kittens niet anders als ze zo leren zindelijk te worden. En ik zie echt niks zieligs in dat opsluiten, tenminste niet op de manier zoals ik het doe.
Maar nogmaals, ik heb het stuk niet gelezen en weet niet hoe Gaus het bedoelde.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

Nick Altena schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:


Ik neem aan dat dit sarcastisch is bedoeld en dat ik niet hoef te bewijzen dat het wegrijden met een gezapig manegepaard iets anders is als het wegrijden met een net ingereden opgewonden arabiertje? En dat het eerste kunnen totaal niets zegt over je vaardigheid om het tweede te kunnen?


Duh. Als er iets is wat je op Jack goed kan demonstreren is het wegrijden van een kudde. Dat doet ie vol overgave (wat je natuurlijk ook mag verwachten van een renbaanpaard, als het tenminste niet de bedoeling is dat ze gezamelijk over de finish gaan). Het is een koud kunstje maar het zegt totaal niets over je rijvaardigheid.


Die heb je in het bos niet zoveel. Op de openbare weg heb je er als ruiter totaal niets aan, praktisch alle ruiters rijden volkomen defensief en geven noodgedwongen aan alles en iedereen voorrang.


"Een ruiterbewijs" vind ik een goede zaak, maar dan wel een echt ruiterbewijs. En niet zo'n ding als we nu hebben waarbij er wordt gecontroleerd of je op de hoogte bent van bepaalde kledingvoorschriften. En waarbij je moet kunnen springen (wat heeft dat met verkeersveiligheid te maken? En waarom hoeft een fietser dan niet te kunnen springen?).


Als het goed is ja... Maar het omgekeerde is waar, de regels zijn zo idioot dat je doorgaans niet eens met je eigen paard het ruiterbewijs kan halen. Heb je een toltend paard? Vergeet het maar. Rij je op een halster? Vergeet het maar.

Groeten,
Frans

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 27 mei 2004, 22:20:


Ik weet niet of het duur is. Je moet het omrekenen naar prijs per vierkante meter. En nagaan of er bouwvergunning op zit of op kan komen. Als dat zo is is het vaak duurder; bouwgrond is duurder als weiland.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

********************
Jij gebruikt dus inderdaad de one-rein-stop begrijp ik. En dat helpt bij Jack? Ik dacht dat jij het er echt als reflex ingetraind had, als ik het me goed herinner. Maar wat verandert dat dan aan zijn WIL om per se hard te willen gaan? Mijn ervaring is, dat het paard het inderdaad doet, ontdekt dat hij "opeens" stilstaat, en dan een reactie vertoont van (sorry) GVD maar DAT was niet de bedoeling!!! En dus zodra je weer gaat draven nog halsstarriger probeert er vandoor te komen.

Je bent van harte uitgenodigd om jouw methode te
******************
Nee dat doe ik dus echt niet meer. Jij wel dan??? Ik heb ooit weleens iemand op hem in het bos laten rijden (dat was Eveline), maar toen hebben we van tevoren afgesproken dat we het heel rustig zouden houden en toen is z'n "knop" ook niet omgegaan dus. Dat ging dus helemaal prima. Scheelde wel dat dat in de zomer was en ook heel erg dat Eveline een ontspannen lange zit heeft.

Maar heb een vriendin er ook weleens opgezet in het bos (had ik'm aan het touw), die was enigzins gespannen en Torop ging er meteen vanuit HALT in galop vandoor (noodgedwongen in een cirkel). Hij weet dus ook precies wie erop zit.

Ik vind het nogal een risico vooral omdat hij zo onschuldig en rustig lijkt zolang hij rustig IS.

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 21:57:

Maar als ik nu eens achter

Dank je Egon voor de superomschrijving. Ik stel een door mij eerder gestelde vraag nu weer. Stel bovenstaande gebeurd. Wat doen jullie dan? Helpt de one-rein-stop? Gaat die aangeleerde reflex over de aangeboren schrik-vluchtreflex heen? Schrikt je paard niet omdat jij rustig blijft en dus aangeeft dat er niet gevlucht hoeft te worden? En als jij wel de schrik van je leven krijgt (kan he, t'is Egon tenslotten ) wat gebeurd er dan?

Ik denk dat je ervandoor gaat en dat het afwachten word wanneer je paardje stopt. Let wel heb geen eigen paard met bijbehorende band.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 27 mei 2004, 23:28:


Cruciaal, Elsbeth - perfect geformuleerde vraag. Daar hik ik eigenlijk ook tegenaan.


jump! BOEOEOEOEOEOE grrr!!!


Jawohl, Egon

HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 21:20:


Vervelend!

Het is dus enkel als hij hard is geweest of alleen als hij hard gaat. Op het laaste heb ik het idee dat hij zich niet meer kan tegenhouden. Geheel op de voorhand valt en zo als het waren steeds harder en harder moet om maar niet te vallen.
Die eerste is dat zijn bloed begint te koken als het waren. Veel arabieren hebben hier last van. Zeer consequent zijn. Kost zeer veel moeite in het begin. Later heb je er profijt van. En inderdaad werk in stapjes.

Dit paardje heeft dus altijd gereest. Het gevoel zit er dan gewoon in op het moment dat hij hard gaat hé. Wees zeer consequent, maar als het kan geef hem ook even de vrijheid op een breed lang pad om even hard te gan. Op het moment dat je zegt dat je weer terug wil, moet hij ook terug komen. Zoals je doet, werk in stapjes en wees zeer snel in je reactie's en bewegingen. Betekent niet hard.

Puur het leiden in stap tempo. Niet trekken of harder gaan lopen dan je wil. Je houd hem schuin achter je, je zorgt dat hij niet de andere kant langs je kan en pak vanuit deze positie enkele keren de stop totdat zijn bloed weer rustig stroomt en je zonder problemen rustig je rit kan vervolgen.
Dit kan best lang duren. Wees consequent als hij weet dat het toch niet helpt dat gekke gedoe. Dan is het in begin misschien wel een half uur nodig en dit word steeds minder.

Als hij enkel niet te stoppen is en heet is tijdens het echt hard gaan helpt dat grondwerk je inderdaad niet.
Blijft hij heeft en springerig en moeilijk te houden, dan stap je af en leid je hem een stuk totdat je merkt(voelt) dat hij zegt van oké. Je voelt dan ook de rust in je paardje terug keren. Heel moeilijk om het zo uit te leggen. Het is puur gevoel.

Tja dat is behoorlijk lastig. Wat wel kan is vaste stap punten in het bos te kiezen. Dus niem maar oversteek punten, scherpe hoeken. Als je consequent dit doet, dan is het iets wat er bij hoort en zou het paard al voor dat punt tempo terug nemen.

Wantrouwend uit onzekerheid?
Zeer verradelijk op het moment dat het paard als het waren zelf de leiding neemt. Waarschijnlijk heeft dit paard en zeer consequente leiding nodig. Veel paarden gaan uit onzekerheid nog harder rennen.

Controle bedoel ik dus niet constand de teugel strak en elke stap gaan besturen. Wat ik bedoel met elke stap onder controle is dat elke stap van je paard met wedewerking van jouw is. Phoe moeilijk uit leggen. Je kunt een paard geheel los door het bos laten galopperen. Elke stap blijft bij jouw. Op het moment dat het paard harder wil dan kan dat nog steeds onder jouw zijn. Wil hij er vandoor dan schiet het paard onder je vandaan en heb je niks meer te vertellen.

Laat dat lekker hard maar even zitten. Doe dit pas als je zeker van elkaar ben. Je kunt hem dus wel met een waarschuwing in het begin bij je houden. Dit kun je afbouwen en hem steeds meer vrijheid geven die hij juist mag gebruiken. Gaat hij toch dan word hij weer aan banden gelegt.

Kijk maar wat ik hier boven verteld heb.

HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 23:24:


Het is het enige dat KAN helpen. Soms kost het nog best moeite, maar als je zover bent dat dit moeite kost dan kun je alle andere dingen zowiezo allang vergeten. Been there, done that.


Niets aan zijn WIL. Tuurlijk wil hij hard. Maar hij weet dat ik dat machtsmiddel heb. Kijk, het is net als alle andere Parelli games: Je hebt een effectieve fase 4 nodig. ALS je die eenmaal hebt dan heb je hem eigenlijk nooit nodig, omdat je paard weet dat je hem hebt. Je snapt wel wat ik bedoel.


Een van de voorwaarden is dat je hem daar houdt tot hij ontspant. Het wordt tegelijkertijd een ontspanningssignaal. Mijn paarden doen volkomen ongevraagd de "lateral flexion" als ze opgewonden raken! Ze brengen hun hoofd naar mijn knie om weer tot rust te komen! En als ze dat doen dan weet je dat je aardig op weg bent...


Niets staat mij in de weg om dan de one-rein-stop opnieuw te gebruiken. Het is mijn fase-4 en zoals een goed fase-4 betaamt is hij dermate effectief dat het na enkele pogingen wel ophoudt. Hoevaak probeert jouw paard achter elkaar uit of er stroom op de draad staat? De mijne houden na maximaal twee pogingen wel op. Als ze dat niet meer doen is het tijd om het schrikdraadapparaat te controleren om te zien of ie nog wel een adequate fase-4 kan uitdelen.


In zeer hardnekkige gevallen van mensen die notabene les geven en niet weten waarover ze praten bied ik het wel eens aan. Kan een leerzame ervaring zijn, en Jack komt vanzelf altijd weer thuis terug, met of zonder ruiter, maar doorgaans wel op de door hem gekozen snelheid. Het is niet voor het eerst dat ik met mensen te maken heb die denken dat het met "een correcte ophouding" wel moet lukken, en niets is zo verhelderend als een leermoment in real life.

Groeten,
Frans

Bonny, de haflinger/tinker van nu iets ouder als 1. Na een turbulent begin (o.a. voernijd) was ze de laatste weken van de winter en de eerste weken van de lente erg braaf. Netjes schuin achter me lopen; wijken voor druk 1e fase; attent en oplettend naar mij toe.

Maar sinds deze week: een opgewonden standje. Voor me uitlopen, steigeren, ongeduldig bij het borstelen, staartje in de lucht. Leuk en niet leuk, het is nog een jong ding natuurlijk.

Maar het volgende wil ik echt verhelpen. Tijdens het borstelen, tot vorige week kon ik haar echt overal aanraken, haalt ze met haar achterbeen uit naar mijn borstelende hand. Er zitten geen klitten, wondjes oid. Wel veel los haar. Maar mij lijkt het meest op het afreageren van ongeduld. Ze mikt echt op mijn hand. Hoe kan ik hier het beste op reageren. Fases? Meteen heftig? Even niet borstelen?

Weet het niet, heb niet veel ervaring met veulens.

auf wiederschnitzel
Elsbeth

josien schreef op donderdag, 27 mei 2004, 23:39:


Sory hoor, maar dit is echt onzin! Een paard denkt niet dat ie valt en steeds harder moet om niet te vallen! Hij weet heel precies hoe hij loopt, en stopt uiteindelijk ook als hij thuis is aangekomen. Is ie dan niet meer bang om te vallen?


Lijkt mij een heel gevaarlijk advies. Er zijn veel paarden die er van alles voor over hebben dat de ruiter maar afstapt. Ga zo'n paard vooral leren dat de ruiter afstapt als hij gaat racen! Dan moedig je hem alleen maar aan!
De andere reden dat ik dit een onzinnig advies vind is dat ik me afvraag hoe je wil afstappen op een op hol geslagen paard? Of stopt ie wel? Als hij toch stopt dan is er toch niets aan de hand dus waarom zou je dan nog afstappen?

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 21:57:


Goed gezien. Er zitten echte marteltuigen bij als die verkeerd gebruikt worden.

Daar mijn paard een gebroken stang niet fijn vind en hij daarmee niet kan drinken en eten, heb ik dus een stang met tondboog. Een met een klein scharen effect. De teugel hulpen komen dus niet zo direct binnen, maar het bit is daardoor wel des te harder wanneer je hem echt naar achteren trekt.

Is goed voor me zullen we maar zeggen.

Je gebruikt wel leuke voorbeelden. Oké hoe ik dit op zou lossen. Op het moment dat mijn paard niet meer zou reageren op mijn normale stop hulp en ook niet meer door de aanname van de teugel, zet ik het paard om in de richting van het gevaar(dus waar hij van weg rent) Hierdoor staat elk paard nagenoeg direct stil. Het omzetten been en een met teugel omzetten. Nu zal het paard proberen weer te draaien. Dit voorkom ik door mijn handen breed te houden. Ontspannen te zitten en met been zonodig tegen te houden. Wel zou ik er hier voor kiezen om een eindje opzij te gaan zodat het gevaar niet te dicht langs hem heen komt.

Op het moment dat ik mijn paard niet meer om kan krijgen(nooitr gebeurt, maar weet nooit natuurlijk) Ga ik zoeken naar een zij pad of iets waar ik veilig weg van dat enge ben. Ik kies hier er dus voor om het paard wel vooruit te laten gaan, maar zonder controle te verliezen. Ik moet immers nog ergens induiken. Pas op het moment dat we weg zijn van dat enge neem ik mijn paard terug naar stap en stel ik hem gerust.

Ik ben dit gelukkig nog nooit tegen gekomen, hoewel mijn paard een paard is dat zeer snel in het begin in blinde paniek begin te rennen. Hij is enkele keren echt op hol geweest. Dan ben je niet blij. Deze keren waren altijd als ik er niet bij was.

Een goede voorbereiding is dan ook zeer belangrijk. Vertrouwen moet al zeer groot zijn. Ik kan nu zeggen als jij zo langs zou komen dat hij wel wat zou draaien, maar ik geen moeite zou hebben om hem te houden.

Naar mijn mening beloon je hier niet voor het vluchten, maar voor het stoppen. Inderdaad is het geven van een snoepje direct ook weer ontspannend. Trouwens al zou je het paard belonen voor het vluchten. Dan zou hij dit zo kort maken, om zo snel mogelijk zijn beloning te krijgen naar mijn idee.

Je weet maar nooit hé. Ik heb zelf ook nooit verlangens om op andere paarden te rijden. Wel krijg ik de kriebels als iemand iets maar niet voorelkaar krijgt en het paard daardoor zeer onzeker word.