van lennep schreef op woensdag 6 december 2006, 13:38:



facelia
beter te onthouden als faecalia

Zeker stof tot nadenken. Als er hier mensen zijn die mij prive (karin@karinskromsnavels.nl) wat meer over het voeren van een iets te dunne, vreselijke hongerige, snel kotsende, zeurderige net niet meer zogende poes kunnen vertellen graag. Al geef je der een kilo per dag, ze blijft zeuren en de dierenarts blijft zeggen dat ze gezond is... Ondertussen jat ze alles wat haar eetbaar lijkt en dat geeft me een mooi resultaat in de kattebak...

Groetjes Karin

Monique Meijer schreef op woensdag 6 december 2006, 13:54:

.....

er zijn anders ook nogal zwaar-quarterig-gefokte paarden
met massas spieren die hun lijf onderhouden
alleen door naar hun eten te kijken
ter referentie : bommetje bij Pien

Els Kleverlaan schreef op woensdag 6 december 2006, 15:57:


Maandje komen mee lopen met mij ?

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 14:12:


als je maar wat uit de zak in de bak kan strooien hé
heb je toch het idee dat je je paard eten hebt gegeven
ipv een breiwerkje van hooi.....

Ilona Kooistra schreef op woensdag 6 december 2006, 14:29:


toen ze bij Pharma-Khan de boel lieten analyseren....

Peter Donck schreef op woensdag 6 december 2006, 17:52:


Nee hoor, het ligt eraan waar je de teugels eraanklikt. En natuurlijk GEEN shanks eraan hè!

Trea

trea hoex schreef op woensdag 6 december 2006, 19:16:


Tja maar je KAN het wel harder maken dus die glucksringkopstukjes ?

Peter Donck schreef op zaterdag 2 december 2006, 8:47:


Whoeaahahaahahahaahahahahaahahahahahah

marjolijn schreef op dinsdag 5 december 2006, 23:59:




*computer says nooooo*

ik denk dat wij aan hetzelfde denken

Peter Donck schreef op woensdag 6 december 2006, 18:40:

ik heb dat een beetje gemakkelijk neergeschreven, ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat wat er over blijft van al dat gras zeer geconcentreerd op 1 plek terecht komt....
En natuurlijk, ook de vezelige structuur van mest voorkomt verdichten van klei, maar is in een wei lastig te verwezelijken. Het voordeel van zand mengen met klei, boven bv turfgrond -waar hoveniers mensen geld uit hun zak mee kloppen- is dat het niet nog eens extra vocht vast houdt.

De ideale grondopbouw is van onder af gezien, grof zand, fijn zand en afhankelijk waar je het voor nodig hebt, alles van lichte zavel tot zware klei.

Misschien dat wij hier aan de kust niet gezegend zijn met metersdikke lagen zeeklei, want ik kan je verzekeren dat er hier ook zand onder zit hoor :)


Vanuit Terneuzen, op mooie zavel
Vanuit Koewacht, op zulke slechte grond dat er na weken regenen nog geen plas op staat

Piet

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 18:26:


1) Eiwitten worden niet vebruikt door arbeid, het zijn bouwstoffen en de benodigde hoeveelheid verandert niet als je de hoeveelheid arbeid varieert.
2) Ik mis nog steeds de aanwijzing wat er niet in gras zit. Als je in jouw berekening ergens niet genoeg van tegenkomt, dan geef ik hem meer, tot hij wel genoeg heeft. Daar is nog steeds niets anders voor nodig, alleen maar meer hooi. (Tot je een moment tegenkomt waarbij het paard zolang onderweg is dat hij niet meer genoeg tijd heeft om al dat hooi op te eten. Maar dat is bij praktisch niemand van ons aan de orde, althans niet voor meerdere dagen achter elkaar. En een keer een dagje in de min zitten is ook geen ramp).
3) Of hij genoeg energie krijgt hoef je niet te berekenen, dat kun je zien. Als je paard niet afvalt ondanks de arbeid dan krijgt hij per definitie genoeg calorieen binnen.
4) De meeste stoffen zijn niet in hogere doseringen nodig bij arbeid, omdat ze niet voor de energieleverantie worden verbruikt. Je botten hebben bijvoorbeeld niet ineens twee keer zoveel calcium nodig als je twee keer zoveel arbeid verricht, etc.
5) Een liksteen bevat geen energie.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 20:09:


Arbeid verbruikt wel eiwitten: een goed getraind en meer bespierd lichaam heeft een hogere eiwitbehoefte om dit in stand te houden. Een te lage eiwitinname zorgt voor het 'opeten' van de eigen spieren.


En kan je paard genoeg energie halen uit gras en hooi, ook al eet hij 23 uur per dag? Dan hij die sporttraining aan?


Er is een belangrijkere indicator: heeft je paard werklust genoeg, kan hij het werk goed aan of ploft hij na een kwartier in elkaar, herstelt hij snel na inspanning. Bouwt de conditie en de bespiering op door de regelmatige arbeid of blijft dat gelijk of gaat dat zelfs achteruit. Dat zijn belangrijke punten waaraan je kunt zien of je paard genoeg naar binnen krijgt om die prestatie te leveren. Bij mensen precies zo.


Daar twijfel ik heel sterk aan die bewering. Arbeid doet een zwaarder beroep op het lichaam, verhoogt tijdelijk bepaalde hormoonspiegels en afgifte, versnelt de stofwisseling, versnelt de hartslag etc. De verbranding gaat sneller. Om die processen te kunnen volbrengen, heeft het lichaam een andere behoefte dan bij alleen maar rustig in de wei staan.

Spirit schreef op woensdag 6 december 2006, 9:48:


Ja haald zo veel meer uit een belgische Peer

Nils en Olly

Ik heb sinds een tweetal maanden een haflinger merrie die drachtig is.
Ze zou normaalgezien begin februari haar veulen moeten krijgen. (Ik weet ook dat dat heel vroeg is, maar ik kan er ook niks aan doen dat ze door de vorige eigenaar zo vroeg werd gedekt.)
Onze paarden hebben een ruime paddock in de winter en een inloopstal zonder deur.
Nu is mijn vraag :
Waar kan ik haar best een veulen laten krijgen?
De één zegt : huur een stal waar ze binnen moet staan om te veulenen want het zal te koud zijn buiten. Slecht voor het veulen.
Een ander zegt : laat haar gewoon zelf doen. Maar verhuis haar niet om een veulen te krijgen.
Ik word heen en weer geslingerd door allerlei advies van mensen hier in de buurt dat ik er helemaal tureluurs van word.
Daarom dat ik het maar eens hier probeer op dit forum. Wat zouden jullie doen?
Op dit moment is er enkel grond in de inloopstal. (is een droge stal) Als ze gewoon thuis blijft om haar veulen te krijgen gaan we wel stro op de grond leggen in de stal.
Al bedankt op voorhand voor de reacties.