Spirithorses schreef op woensdag, 26 mei 2004, 12:43:
> Isabel van der Made schreef op woensdag, 26 mei 2004, 11:08:
>
>> jan seykens schreef op woensdag, 26 mei 2004, 9:51:

> voor zijn paard. Ik blijf erbij dat het een heel ander verhaal
> is wanneer je hengst van jongs af aan in de groep is opgevoed.
> Heb ik ook meerdere keren vragen over gesteld op het forum maar
> nog geen enkel antwoord op gehad.
Ik dacht toch dat ik daar al wel degelijk op gereageerd had.
Ja, van jongs af aan is anders, en misschien makkelijker voor de beheerder. Makkelijker vanwege een ontwikkeling van ervaring en gewenning.
Maar vooral ánders vanwege een jongeling die op een gegeven moment ballen krijgt, de andere heren gaat uitdagen en je dan als baas moet zien te voorkomen dat hij niet wordt uitgestoten, in tegenstelling tot het binnenhalen van een nieuwe vriend, in welk geval je de groep zo gek moet krijgen die te accepteren. Dat zijn twee totaal verschillende processen.
> Zoals hier vaak geschreven wordt is het alsof ruinen per
> definitie ongelukkig zijn omdat hun ballen eraf zijn. Ik heb
> daar mijn twijfels over, hoe weten jullie dat dan zo zeker ?
Ongelukkig heb ik nooit gezegd.
Maar wel dat castratie zo ongeveer de grootste psychologische verkrachting is die maar mogelijk is. Een mannetjesdier verandert er totaal door. Na verloop van enige tijd heb je na zo een ingreep dus een totaal ander dier.
Maar ook een andere groep (daar was het ook om te doen)! Ik wens hier geen ruinen op mijn kamp, alleen al om de reden dat ik dan helemaal niets meer begrijp van wat er gebeurt, met een "3e non-geslacht" erbij.
> We spreken hier we over een 5 jarige Arabier die tot 4 weken
> geleden in een paddockje stond van een onwetende eigenaar, en
> diezelfde eigenaar maakt nu een gigantische ontwikkeling door
> wat betreft het kijken naar zijn paarden, en hij ziet in dat hij
> veel te laat begonnen is met zijn hengst te socialiseren en op
> te voeden. Nu is dat zo'n megaklus dat ik de beslissing van de
> eigenaar van harte toejuich!!!! Pien
Ja, als jullie het om wat voor reden dan ook niet kunnen, zit er niks anders op. Dan ben ik het wel met
Parelli eens ook - voor mij zijn hengsten al zo lang zo normaal dat ik hier nog nooit vanuit het "leraar"-perspectief naar gekeken heb. Ik zit hier nogal geïsoleerd...
Een punt nmm is wel dat "hengsten" niet anders is dan andere paarden, alleen val je sneller door de mand.
"als jullie het om wat voor reden dan ook niet kunnen" bedoel ik niet rot, maar probeer het eens als toeschouwer te bezien:
er is een hengst - socialisering/opvoeding heeft veel in te halen - wordt onervaren en behoorlijk gefrustreerd zomaar op merrie losgelaten, onder het motto van "da's natuurlijk, en ze zoeken het zelf wel uit" - als het (verrassing?) voldoende ramopzalig uitpakt dat de 2-beners er niks mee kunnen moeten de ballen er maar af want socialiseren en behoorlijk opvoeden is een te grote klus.
Denk er nog maar es over, Egon