Monique Meijer schreef op maandag 27 november 2006, 11:45:


Was deze meneer dan niet op zijn minst zijn jachtvergunning kwijt vanwege gebleken ongeschiktheid en onverantwoordelijkheid?
Ik kan me bijna niet voorstellen dat hier dus geen vriendjespolitiek aan ten grondslag ligt. En moest hij het paard vergoeden of was dat ook al niet nodig? Alleen een berisping!!!! niet te geloven.

sandratien schreef op maandag 27 november 2006, 13:35:


Dan moeten we wel de paarden verkopen!

Piet schreef op maandag 27 november 2006, 9:00:


Neen , je hebt gelijk ,de taalbarriere heeft me parten gespeelt , zoals je het nu stelt ben ik met je eens. alleen "het duurt zolang het duurt" is relatief , ik heb graag dat de paarden in alle vertrouwen rustig de trailer opgaan . Als een paard steigert bij mij , dan mag hij dat, maar van zodra zijn voorbenen de grond raken ga ik hem terug vragen om naarvoren te komen als een paard blokkeert op de laadklep , dan mag hij dat, maar van zodra ik de rust in zijn ogen zie terugkeren ga ik hem vragen om nog één stap vooruiot te zetten vooraleer met hem van de laadklep af te stappen en opnieuw te beginnen. Als een paard achteruit dendert ,van de trailer af, ga ik zo snel mogelijk met hem mee zonder druk te zetten totdat hij stilstaat dan vraag ik hem onmiddelijk terug op de trailer te gaan. Ik trek daarbij niet ik sleur daarbij niet maar eis wel dat hij zijn volledige aandacht aan mij en de trailer geeft . Zo heb ik met de meoilijste gevalen meestal genoeg aan een half uurtje .
Alle paarden die er vroeger" opgeklopt werden" en die hier de revue zijn gepasseerd. Gaan nu héél kalm de trailer op en kunnen zonder vast te maken geladen worden. Zonder angst of wantrouwen .

sandratien schreef op maandag 27 november 2006, 9:20:


Naar je paard

Sylvia Koobs schreef op maandag 27 november 2006, 12:47:


Ben ik weer! Met dezelfde boodschap!
Jouw verhaal lijkt wat op het mijne.
Mijn Buck, die een quarter met ponykruising lijkt te zijn -er zat geen sticker op toen hij uit de bergen kwam-, heeft jaaaaarenlang gekampt met stijfheid, gevoeligheid voor hoef- en spierbevangenheid en ik probeerde het ene na het andere voer/supplement. Slechts langdurig hard werken leek hem te helpen om lichamelijk te floreren.
Inmiddels ben ik eruit: maximaal 3 uur wei op de veilige uren, GEEN krachtvoer en slechts 1 Pavosummerfit-koek per dag. Halve baal arm hooi, want ook daar wordt ie dik van. Ook hangt er een himalayasteen, waar hij fanatiek aan knaagt in tegenstelling tot andere zoutblokken. Daardoor drinkt hij meer, wat hij voorheen niet deed en waardoor hij nog meer leek "vast te roesten".
Zijn harde manenkam is verdwenen, zijn spieren voelen minder hard aan, en hij is een normaal soepel paard met behoud van energie geworden.

Piet schreef op maandag 27 november 2006, 11:15:


Denk niet dat we zoveel verschillen in aanpak alleen is het niet altijd even makkelijk om het via een getypt medium juist en accuraat te zijn .Enfin ik heb daat toch moeilijkheden mee soms . Dit topic ook weer , blijkt dat Piet iets anders bedoelde dan ik had gelezen . En mag het jullie troosten wat Piet hier zegt vindt ik héél to the point en belangrijk . Het is net de diversiteit in de vragen en antwoorden dat een bepaald onderwerp zo interresant kan maken .