Spirithorses schreef op zondag 19 november 2006, 9:13:


Het moederschap gaat nog even dieper dan wel of niet graag willen.
Als je ziet hoe mensen en dieren fundamenteel veranderen
door die ervaring. Echte volwassenheid komt pas na het baren, en bij mannen/hengsten komt het nooit Of misschien door het ouder worden na een werkzaam leven. Wij hebben de vrije keus, een dier zou ik het moederschap niet willen ontzeggen, ook al is niet zichtbaar of
ze vooraf iets met veulens heeft. Dat kan immers nog komen achteraf.
Of achteraf is het niet zo goed bevallen en dan zou ik het bij die ene keer laten.

Michiel

Frans Veldman schreef op zondag 19 november 2006, 15:55:


Oeie en nu steigeren er een stuk of twintig in hun pen ? zie het elleboog debacle .

Frans Veldman schreef op zondag 19 november 2006, 13:39:


en nog een rechtzettinkje
het gaat 'm om 31 respektievelijk 32 chromosomen-paren
1 gesplitst chromosoompaar vindt dus géén partner

eddy DRUPPEL schreef op zondag 19 november 2006, 19:10:


Of het er 20 zijn weet ik niet, maar ik in ieder geval wel.
In het eerste gedeelte van het antwoord van Frans kan ik me uitstekend vinden.
Het is een pony zonder opvoeding, die bij afwezigheid van leiderschap de kans heeft gekregen alles en iedereen te dominerenen, vooral degene die voer brengt.
In plaats van terug te schoppen als ze slaat of dreigt te slaan, ellebogen te geven als ze bijt, lijkt het me veel verstandiger dat iemand Nina leert hoe je met een paard omgaat, door opnieuw bij het begin te beginnen. Verstandiger in ieder geval dan op die manier de lichamelijke strijd om het leiderschap uit te vechten.

Piet

Frans Veldman schreef op zondag 19 november 2006, 15:56:


Przewalski en huispaard zijn allebei paard : equus
vergelijk met onager en huisezel : asinus
misschien zijn die "soorten" wel ergens op gebaseerd...

eddy DRUPPEL schreef op zondag 19 november 2006, 19:10:


Misschien kun je er niet eens bij met je elleboog, het beestje is 1 meter! Je zult dan eerst op je knieen moeten Eddie.
Ik denk dat er veel beter gekeken kan worden waarom dit nu ineens is, de hele zomer zijn er geen problemen geweest. Waarom nu wel?
Het eerste gedeelte kan ik Frans volkomen gelijk in geven, kijken of de communicatie in orde is.
Pas dan kun je verder denken aan een passende oplossing, bij gedrag wat nu ineens ontstaat denk ik echt dat je wat verder moet kijken dan de elleboog lang is.

Es

Peter Donck schreef op zondag 19 november 2006, 21:06:


Sorry, Peter, maar is geen antwoord. Dagelijks wordt wetenschappelijke naamgeving op diverse levels aangepast. Natuurlijk is dichotome naamgeving ergens op gebaseerd (althans, naar beste eer en geweten vliegt men elkaar erover in de haren) maar daar ging het niet om.

Het ging om ongelijke aantallen chromosomen, en het gedrag daarvan bij kruisingen.

Groeten, Egon
"Happiness is in a warm mare."

Piet schreef op zondag 19 november 2006, 20:45:


Dat is ook geschreven nmm. Jij geeft alleen als aanvulling dat iemand anders Nina moet leren met een pony om te gaan, en Frans gaf een suggestie hoe je dat zelf kunt doen (nooit belonen als er agressief wordt gedaan, en de pony stapjes opzij te laten zetten voor jou).

Piet, als jij degene bent die Nina zou helpen de pony te leren hoe met mensen om te gaan en die pony zou jou in het begin een keer trappen. Wat zou je dan op dát moment doen?


Dat is sowieso niet de bedoeling, daarom moet je ook andere dingetjes doen met de pony, zoals Frans al schreef. Maar het kan ondanks die dingen voorkomen dat de pony tóch nog een keer trapt. Wat doe je dan op dat moment. Ik persoonlijk GIL en TRAP terug, ik bescherm mijn persoonlijke ruimte. Net zoals een ander paard zou doen. Maar ik ben benieuwd wat jij zou doen.

e m kraak schreef op zondag 19 november 2006, 21:31:


weet ik wel, de oplossing ligt op dat halve chromosomenpaar
dat zn weerga niet vindt,
maar blijkbaar zitten net daar vitaler genen op wat betreft voortplanting
dan het hiaat tussen prze en huisp

Esther schreef op zondag 19 november 2006, 21:28:


IK kan mij ook in het 2e deel wel vinden,
Je hoeft het dier helemaal niet te raken, meestal is een paar arm bewegingen (en wat springen) zelf voldoende, het paard verwijderd zich en jij kunt gewoon naar binnen.
Olly was vroeger ook heel opdringerig als ik hooi kwam brengen. Ik heb hem slechts een paar keer moeten weg sturen en nu staat hij rustig even op een afstandje van een paar meter te wachten tot ik het hooi heb neer gelegd.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 19 november 2006, 21:39:


Precíes. Raken is niet van belang, iets doen wel.

Ilona Kooistra schreef op zondag 19 november 2006, 21:42:


Je kunt het calm downteken leren. Hoofd laag. Ik zou het zo doen.
Het is de hele zomer goedgegaan, je kunt je afvragen hoe de ponnie dit trappen heeft geleerd. Ik zou het zelf dus doorbreken om de ponnie het hoofd laag te leren doen als je dat vraagt. Kan ie ook niet trappen.
Je kunt idd ook gaan springen, maar dan nog blijft de vraag open waarom dit gedrag er ineens is en eerder niet.
Je zou kunnen denken dat het met het hooi of voer heeft te maken. Problemen met voer zou ik persoonlijk ook met voer oplossen. Ik zou gaan clickeren dus en zo de vetraging inbouwen en leren wachten tot het hooi er ligt en je rustig weg kunt lopen. Op deze manier hebben we ook een steigerend maaiend veulen geleerd zich te laten bekappen, door haar het commando laag te leren kon ze ook niet maaien en was gewoon te bekappen.
Dit heeft twee keer vijf minuten gekost. Veulen deed het trouwens zonder voedselbeloning maar met een kriebel, voedsel zei haar niets, de kriebel daar deed ze het voor. Deze trapende ponnie houdt ook van een kriebel zoals ik het heb begrepen, ik zou daar gebruik van maken.
Alle methodes zullen werken, maar de vraag blijft voor mij nog steeds open, waarom nu ineens dat getrap van die ponnie.

Es

Ilona Kooistra schreef op zondag 19 november 2006, 21:34:


Ik had geschreven dat ik het eens was met Frans. Maar persoonlijk vind ik niet dat het recht heb een dier te mishandelen. Zelfs niet als zij mij dat wel probeert te doen. Het paard reageert vanuit haar instinct. Ik heb verstand gekregen om langs die weg een oplossing te zoeken.
Natuurlijk zal ik me in eerste instantie groot maken, armen omhoog met handen als klauwen en een hoop herrie houden, haar wegjagen en haar zo buiten mijn "bubbel" houden.
Het is echter nooit gedrag wat "overnacht" is gekomen, het is al tig keer getelefoneerd van te voren. Als je dat niet ziet aankomen en gebeuren heb je nooit goed naar je paard gekeken en heb ik grote vraagtekens of je dit dan ook zelf kunt oplossen, ondanks alle goede adviezen. Want er zal bijkomen dat ze nu bang is van die pony.
Daarom een goede trainer zoeken die je leert kijken naar gedrag van een paard en beginnen met beleefdheid te leren. Dan hoeft je paard niet meer te dreigen met slaan of bijten.
Bijten negeren zou ik ook niet doen, maar ellbogen geven kunnen er voor zorgen dat ze denkt, shit, volgende keer ff sneller zijn.
De oplossing hiervoor is simpel: ander gedrag vragen en aanleren.

Piet

Piet schreef op zondag 19 november 2006, 20:45:


Ik heb ook zo'n shet.
Als ik haar alleen voor mij heb, braaf beestje en zal ze niet proberen me uit te dagen. Maar als er eten aan te pas komt en ik mijn handen vol heb met balen hooi en kommen voer en er voor moet zorgen dat het juiste paard, het juiste eten krijgt, dan maakt ze misbruik van de situatie.
Mijn 'grote' paarden wachten geduldig tot het voer in hen bak ligt of tot de baal hooi opengemaakt op de juiste plek ligt.
Maar Lolita loopt me voor de voeten, hangt aan de baal hooi zodra ze erbij kan en bijt in mijn benen als ze vindt dat ze te lang moet wachten,... En ze doet dit op zo'n momenten niet alleen bij mij, maar maakt ook van de gelegenheid gebruik om de andere paarden uit te dagen. (ze is de laagste in rang) Ze bijt Tempête en Charly in hun benen en hun buik, sjot in hun richting en wringt zich onder Tempête haar nek om eten uit haar voerbak te kunnen stelen. (Wat Tempête, alhoewel ze de hoogste in rang is, vreemd genoeg nog toelaat ook (Charly zou dat nooit hoeven proberen bij Tempête))

Ik probeer haar gedrag te negeren. Als ze in m'n weg staat en ze reageert niet op mijn vraag om uit de weg te gaan, loop ik tegen haar en als ze durft bijten of sjotten, dan kan ze echt wel een tik of een sjot terug verwachten. Maar 't beestje is hier maar matig van onder de indruk en 10 seconden later hangt ze alweer aan mijn broek of aan het been van één van mijn paarden.
Tja wat moet je met zo'n pony? Zelfs mijn 'grote' paarden weten niet hoe ze haar moeten aanpakken. Tempête laat haar begaan (alleen dat benen bijten kan ze niet zo appreciëren) en Charly vliegt erop. Maar die pony gaat amper uit de weg als Charly erop sjot. (Alhoewel Charly misschien 4 keer zo zwaar is als Lola)

Ik probeer nu de shet op voorhand apart te voeren, dan is 'voedertijd' tenminste zo geen chaos meer. Maar dit gedrag is er natuurlijk niet mee opgelost. Want als ik eens geen tijd heb om haar apart te nemen, profiteert ze nog steeds van de situatie.
Ik heb al lang gemerkt dat Shetlanders geen gewone paarden zijn.
Dubbel zo intelligent en drie keer zo volhardend.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 19 november 2006, 22:42:


Waarom zou een shet intelligenter zijn?
Is dat misschien omdat we onze grote paarden altijd dom gehouden hebben?

Piet