Sinds ik natuurlijk bekap is de hoefwand bij mijn paard een héél stuk dikker geworden. Het enige wat ik nu nog hoef te doen is regelmatig een mustangrol vijlen. De hoefwand groeit zo snel dat ik dat zeker wekelijks zo niet vaker moet bij houden, en dan is het nog best een klus om hem tot het ongepigmenteerde gedeelte te vijlen. De gepigmenteerde hoefwand lijkt alsmaar dikke te worden. Zoo leuk om te zien hoe de hoeven alsmaar mooier en beter worden.

Groetjes Fleur

Vanochtendvroeg liep ik (in t-shirt met dit lekkere warme weer in november!!) de wei in, paardjes een strook vers gras erbij geven en daarna hooi. Zoals iedere ochtend bergroeten ze me luid. Bala hoog en luid, net zoals Khabal (de kleine na-aper). Khani laag en vol. Camee schor, Jack hoofdschuddend en ongeduldig, Harisha zacht huhuhu.

Ze staan in twee kuddes, de kuddes wisselen een beetje. Alleen Jack en Khani staan nooit bij elkaar. Merries en veulens wisselen zo af en toe.

Deze keer stonden ze drie aan drie. Jack, Haris en Camee staan vooraan. Jack is nogal expressief in zijn gedrag, en loopt meestal hoofdschuddend in draf achter me aan (zit geen kwaad in, al zou je dat niet zeggen als je hem niet kent). Hij heeft dikke lol, en ik ook (rennend door de wei). Harisha doet meestal leuk mee. Als ik de prikpaaltjes heb verzet gaan ze altijd lekker grazen.

Behalve vanochtend. Harisha liep om me heen te dralen, leek echt iets van me te willen. Ze nam geen hap gras, maar bleef bij mij in de buurt. Ik liep over het pad naar achter om de andere paarden gras te geven, en ze liep mee (zeer vreemd, ze gaan echt altijd eerst gras eten). Ineens kreeg ik een ingeving: ze wil gewoon in de andere kudde staan, bij Khani. Dus ik doe het draadje los, en laat haar daarbij. En jawel hoor, dat is wat ze wilde. Khani en zij hebben de hele ochtend (en waarschijnlijk nu nog, maar ik ben er niet meer bij) een zeer schattig liefdesspel gespeeld.

Mooi he, dat een paard je dat gewoon kan vertellen. En dat ze krijgt wat ze graag wilde, en aan me duidelijk probeerde te maken.

Mooi moment.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 16 november 2006, 12:25:


En je weet van zo'n machtig interessant boek dat je gelezen hebt helemaal niets meer, geen titel, schrijver, taal, niets?
Ik heb evenmin enig idee, maar ben wel geïnteresseerd.

Groeten, Egon
"Happiness is in a warm mare."

Esther schreef op donderdag 16 november 2006, 13:40:


Zeg Esther, jij zit niet zo heel ver hier vandaan.... En je hebt het over een groep paarden in een stuk bagger, broodmager. Waren dat heel toevallig allemaal IJslanders?
Zo ja, heb ik zo'n gratenpakhuis hier gehad! En het was echt vreselijk waar die vandaan kwam! Het vel viel tussen de ribben naar binnen, zo mager was hij. Je kon je jas ophangen aan zijn heupbotten. Die had ik niet 1 week later moeten krijgen, dan had ie het niet overleefd. Het heeft mij drie dagen gekost voordat ie weer wat wilde vreten!!!

Een vos, 5-ganger, met een verslagen droes..... Klinkt dit bekend?
Ik kreeg zowat een hartverzakking toen ik dit zielepootje hier uit de trailer zag komen ;-(
Ik wist van te voren dat het erg was... maar dit.... ben ik indertijd vreselijk van geschrokken. Volgens mij moet er heel wat gebeurd zijn wil je een IJslander zooooo mager krijgen!
Ik heb nooit het lef gehad om naar de rest van die groep te gaan kijken, ik vrees dat ik ter plekke in janken had uitgebarsten...
Hij heeft hier meer dan 1 jaar gestaan.... Ging 'iets' dikker en gezonder weer weg )

Wil