Karen Koomans schreef op maandag, 17 mei 2004, 3:41:
> Terwijl ik dit typ schiet me een toevoeging te binnen, naast
> eerlijkheid en consequent zijn vind ik 'je (zo goed mogelijk)
> kunnen verplaatsen in de beleefwereld van je paard' ook een
> primaire voorwaarde om goed met een paard te kunnen communiceren
> en een goede relatie op te bouwen. Geen 'terechtwijzing' op wat
> jij schrijft, maar een aanvulling waarin jij je denk ik ook wel
> kunt vinden (?).
Daar kan ik me prima in vinden. Maar ik liet het er expres buiten eigenlijk, want het is nmm een stapje verder, extern t.o.v. jezelf. Waar de eerlijkheid en het consequent zijn vanuit jezelf komen en wat op zichzelf al erg moeilijk is al was het maar omdat de mensenmaatschappij verwacht dat je huichelt, liegt en vooral aan de "norm" voldoet (die heel strijdig is met "met ponies omgaan"), komt dat invoelen van je paards' leefwereld eerder voort uit studie die begint bij vergelijkende eco-/ethologie, en het meer praktisch inspelen daarop wat de "omhooggevallen cowboys" als
Parelli, Roberts, Lyons, etc., en Hempfling ook, doen. (zelf prefereer ik vergelijken van ethologische studies als uitgangspunt, maar bijv. het
Parelli-spelletje "porcupine" is duidelijk en rechtstreeks daarop inspelend - dat kan ik zo met foto's uit mijn eigen groep aantonen. Aan de andere kant zijn die "
Parelli-spelletjes" spiegels van gedrag dat ik vooral in situaties waar jonge paarden bij betrokken zijn zie - Draupnir en ik gaan toch écht niet met jong grut "porcupinen" hoor - dat doen grote sterke kerels toch niet?! - maar Hvuiski heeft daar wel aardigheid in. Sociaal standverschil dus, en de waarneming van Hempfling dat de leidende hengst niet "vecht" is ook naar mijn ervaring juist. Echt gevochten wordt er überhaupt nauwelijks. Ik kan het hem niet vragen, maar heb het idee dat Hempfling daar vooral het gestoei van jongere of niet-dominante paarden mee bedoelde wat wel dominantie-plaats-bepalend werkt maar wat qua uitstraling en taalgebruik enorm verschilt van serieus knokken. Wat er nmm aan de verschillende "NH-methoden" ontbreekt is de sociaal-paardse achtergrond van wie wat op welk moment tegen wie doet. Dat maakt uit, maar je komt er alleen achter door bij gedragswaarneming te beginnen i.p.v. met methode (doen).
Frans heeft het hier ergens in antwoord op een vraag erover dat "Engels en Spaans beide geldige talen zijn" als analogie naar de diverse NH-methodieken. Die vergelijking gaat nmm mank:
Parelli, Hempfling, Lyons, Roberts, wie dan ook op dit gebied proberen "paards" te communiceren, niet honds of geits! Dat de insteek steeds anders lijkt komt denk ik eerder vanwege verschillende eigen-karakters en sociaal-culturele achtergronden. Hempfling is als enige Oude-Werelder, danser en voor mijn part nog homo ook, in dit circus van omhooggevallen machocowboys een opvallende eenling, maar evenzo zie je grote verschillen in cultuur: waar Hempfling zich op hengsten richt, staat
Parelli liever een hengst zijn "driften" niet in de weg (
parelli.parellinet.net/info_page.php?page=article&lit_num=31&title=Stallions%20Demand%20Savvy&t=lit" target=_blank>http://parelli.parellinet.net/info_page.php?page=article&lit_num=31&title=Stallions%20Demand%20Savvy&t=lit ) en pleit vurig voor ruinen... wat moet ik als "hengstenman" dáár nou weer mee? Lijkt me voor mijn praktijk niet erg geldig ondanks dat ik wat
Parelli schrijft wél heel goed herken ( er staan toevallig wat regelrecht vergelijkbare dingen op http://194.109.87.156/ijs/v2/comm/thread.php?tid=31590&fid=5&lang=NL ), maar ik kan jullie makkelijk bewijzen dat het niet alleen mogelijk is met mijn hengst in gezamenlijke vrijheid om te gaan, maar ook nog eens dat mijn beide hengsten in vrijheid elkaar tolereren omdat dat van mij, de
#1, moet. Ze delen ook vreedzaam hun (=MIJN! maar hun toegestane) merrie Týra.
Weer een stadium verder, (want het heeft nmm geen zin zolang je niet "basis-paardentaal" op minimaal handen-en-voeten-niveau kunt interpreteren), kun je proberen de kennis uit o.a. de psychologie proberen toe te passen: Skinner, de diverse varianten van operant conditioneren ("clickeren"!), cognitieve leerprocessen, Kiley-Worthington - de reden waarom ik dít een derde "level" vindt is dat je er het "zijn" van paard mee muteert in de zin van dat je uitbreidt naar niet-paardse communicatiebetekenissen. Zonder studie vooraf van wél zo optimaal denkbaar bij het paard aangepaste communicatie, loop je nmm het risico gigantische misverstanden met je paard te krijgen.
Als een soort 4e stadium probeer ik voorgaande terug te koppelen door in een organisch samenlevingsmodel te integreren en op mijn beurt geaccepteerd te worden door mijn ponies. Niet als namaak-pony maar gewoon als mens. Lukt naar tevredenheid, maar lijkt mij vooralsnog voor jullie minder interessant uit praktisch oogpunt.
BTW: heb jullie een website'je beloofd met foto's van hier, en dat komt er ook echt wel aan. Even geduld. Met dit mooie weer heb ik overdag wel wat anders te doen

Nou, dit geeft wel weer even stof tot discussie denk ik...
Groet, Egon