ElkeW schreef op maandag 6 november 2006, 0:07:


Waar je veel van af weet. Zou je niet eens een wat betere korte samenvatting voor ons willen maken want dit is nmm iets té bondig. De topografie ontbreekt; hebben we het over Nederland, over Spanje, West-europa, Eurazië?

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

jessica van der Stel schreef op zondag 5 november 2006, 22:45:


Dank jullie voor de reacties. Ik ben helemaal gerustgesteld, ik laat het veulen bij haar moeder en misschien als ze wat ouder is maak ik een kleine kudde door haar dominante tante er misschien bij te zetten. Tegen die tijd is ze wat minder kwetsbaar. Ik ga er ook geen nieuw veulen bij zetten want die moet ik dan weer verkopen na verloop van tijd, omdat ik er anders te veel heb en dat wordt te duur. Helaas hecht ik me altijd ontzettend aan paarden en afscheid nemen is dan niet leuk. Het eerste veulen van deze merrie was een hengstje en die heb ik wel met 6 maanden bij zijn moeder weggehaald. Ik vond dat een nare ervaring omdat zowel moeder als zoon elkaar heel erg misten. Toen ik de moeder na drie weken weer naar huis haalde en ze elkaar zagen, gingen ze allebei door alle omheiningen heen om bij elkaar te komen. Bah, wat een rotervaring.
Uiteindelijk is het wel goed gegaan maar pas na 6 weken. Later in het jaar kwam ik met haar tijdens een ritje in de buurt van een merrie met veulen en ze was niet te houden, ze moest naar dat veulen. Volgens mij kwam dat door het "verkeerde" afspenen. Dat wil ik niet nog eens meemaken en daarom is dit ook haar laatste veulen. Ik kan er trouwens toch geen afstand van doen, hoe dan ook.

groetjs Coby

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 5 november 2006, 9:22:


Bedankt,

Weet trouwens iemand of het klopt dat ontwormingspasta in de toekomst alleen nog via een DA verkrijgbaar zou zijn?

jan.

e m kraak schreef op maandag 6 november 2006, 5:56:


Graag, maar ik kamp helaas met een chonisch tijdsgebrek. Ik doe mijn best hoor, ergens in de loop van de week.. zo, post-it is op het scherm gekleefd

Groetjes,
Elke

ElkeW schreef op maandag 6 november 2006, 0:07:


en dat dure ijzer vertaalt zich ook in sporen en bitten
(niet alleen het ijzer maar natuurlijk het ook dure
en niet altijd realiseerbare, smeedwerk, je zal maar ijzer, kolen, een vuur
en een blaasbalg over de prairies, de pampa of de venen achter je aan slepen)

Zo reden vroeger de vaquero's doorgaans op bosal,
de touwen vlochten ze zelf uit paardenhaar,
de bosal werd gevlochten uit rawhide,
gewoon reepjes rauwe huid waar het haar werd vanafgeschraapt,
dit droogt en wordt daarbij echt hard...
pas als er pesos in de pocket waren
werd er een mooi , mooier, mooist gesmeed, gegraveerd bit aangeschaft

jan seykens schreef op maandag 6 november 2006, 6:41:


Uit de nieuwsbrief van de DA:

Per 1 januari 2007 zijn ontwormprodukten uitsluitend nog op voorschrijven van de dierenarts te verkrijgen.

Groet, Tineke

Coby Klingens schreef op maandag 6 november 2006, 6:33:

heel fijn om dit te lezen coby
Een mooie tyd gewenst en je zal zien dat jouw niet ingrijpen beloond word.
Nog even een leuk verhaal.
Sidi (t veulen van vera)kreeg een ernstig ongeluk op t land ,waardoor hij bijna 3 mnd in utrecht heeft gestaan.
Nog met verband gewikkeld achterbeen kwam hij terug op t land en er was mij gezegd dat hij nog rustig aan moest doen.!
JAJA nou hij zag moeder in de verte en op 4 benen stuiterend wilde hij erheen.
Ik had 2 keuzes.
Of hem vasthouden en al stuiterend t eind aan t halster.
Hij bleef al springend toch heel licht aan t halster maar ik heb hem toch maar losgelaten want dat stuiteren leek mij niet wenselijk.
Ik heb nog nooit een paard zo hard zien rennen ,,prachtig.
Nu was hij dus geopereerd aan een gescheurde pees in t achterbeen ,dus dat was niet mis.
T verband schoot als een komeet door de lucht maar hij heeft er niets aan overgehouden.
Hij was toen ruim een jaar oud.
Bij vera(mams)aangekomen kreeg hij nog even op zn donder ,zo van ""waar ben jij al die tyd geweest!!""
Nu is sidi ruim 5 jaar en ik zie hem nog regelmatig ,want de vrouw die hem geadopteerd heeft heb ik veel contact mee.
T is een superpaard en hij is nu sinds een korte tyd onder t zadel .
Ze rijd hem zonder bit en hij heeft nooit last gehad van t been.
Na ruim 2 jaar bij zn moeder te hebben gestaan is de overgang naar een andere plek voor hem absoluut geen probleem geweest.
Hij maakte meteen aansluiting met de kudde waar hij inkwam en maakte al rap vrienden.
groeten trudy

Huertecilla schreef op zondag 5 november 2006, 9:49:


HC heb je titel /ISBN/uitg? alvast bedankt Myriam

Spirithorses schreef op maandag 6 november 2006, 1:30:


Maar reden ze er ook echt zoals je zei: trek omlaag en stamp naar voren.

Eerlijk gezegd vind ik het trekken en stampen niet eens zo heel veel voorkomen bij recreatieve en wedstrijd dressuurruiters. En je zou juist verwachten dat mensen die interesse hebben in CR al van de 'zachte' categorie zijn.

Wie gaf de cursus?