Hallo paardenliefhebbers , Sinds kort ben ik aan het denken gezet om mijn pony`s zonder ijzers te zetten. Behalve dat ik er nog lang niet op uitgestudeerd ben,zijn mijn belangrijkste 2 vragen : Hoe groot is het risico op nare gevolgen - scheuren - breuk enz. als de paarden op harde rotsachtige grond leven. Ook veel losse , scherpe stenen ( zuid portugal ) en 2e . Een van de pony`s ( ex zigeuner paard) is tot aan het 7e jaar erg slecht bekapt,waardoor er, toen ik haar 5 jaar geleden kocht helemaal geen hiel meer was ; alleen heel erg veel vooruitstekende hoef. In de afgelopen jaren is de hoef in een wat betere stand gekomen,maar ik ben bang dat zodra de ijzers er af blijven , de opgebouwde- nog erg lage- hiel binnen de kortse keren is verdwenen. Ik ben dan weer terug bij af. Is deze redenatie juist ?
Met dank voor jullie meedenken,beste groet Hans

Spirithorses schreef op woensdag 1 november 2006, 2:03:


Onderschat idd vooral je voordeel van de groep niet!
Individueel onderweg gaan is bij dit soort probleemkes veel lastiger. Aan de andere kant hep ieder nadeel zun voordeel en leer je zo niet kleven


Onee, zeker niet. Toch blijft het allemaal een kwestie van motivatie (die uiteraard ook te richten is maar dat moet dan eerst nog maar gebeuren).
Als voorbeeld mijn Dyggur: na behoorlijke voorbereiding reden we bitloos zo weg. Ging een tijd goed totdat in de voorzomer hij toch ging uitbreken onder invloed van zijn hormonen (motivatie!). Heel duidelijke oorzaak dus en heel duidelijke momenten, verder niets aan de hand. Ik heb hem t.b.v. p+ "fase 100" toch een knevelbit* ingedaan hetgeen perfect werkte (en meteen mijn berekeningen ondersteunt hoe groot de inwerking van bitten dan wel niet is). Ja hoor, ik ben heel gemeen en weet dat.

* "knevel"bit is geen extra eng bit, wordt ook wel africhtingsbit genoemd; het is een trens met links en rechts een stang zodat het niet door de mond getrokken kan worden en duidelijk begrenst, zoals .


Soms toch wel dus, maar daarbij moet dan wel bedacht worden dat het stuk ijzer iedere keer dat je het gebruikt niets anders dan heftige p+ is. Om gevaarlijk en dus ongewenst gedrag te blokkeren is echter iets heel anders dan gewenst gedrag stimuleren. Dyggur was en is bitloos prima bestuurbaar en ik hoop dat dat komend hormonenseizoen, met meer ervaring, ook zo blijft zonder verkeersgevaarlijke momenten die echt niet kunnen. Dan kunnen we het gezellig houden met een touwegie, zonder heras hekwerk in reserve.


Voor reguliere bestuurbaarheid gewoon mee uit wandelen nemen en aanstappen/halthouden belonend oefenen in de verschillende leidposities aan slappe longe (geeft de mogelijkheid hetzelfde ook op een paar meter afstand te doen) en later lange teugels. Die basis is nmm vrij lastig aan te leggen (duurt lang) en wordt meestal verwaarloosd hetgeen zich later wreekt. Ik ben tevreden als mijn paard halt houdt als ik HO zeg terwijl ik doorloop, en aanstapt terwijl ik pas een paar passen later volg (vandaar weer de longe met meer ruimtemogelijkheden) zodat duidelijk is dat de cue los van het volgen van mij begrepen is. Zelfde geldt voor de slingerdeslanger variant (aan lange teugels).

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 14 oktober 2006, 18:22:


Dwingen te lopen, te bewegen! Niet laten stilstaan en zeker niet laten liggen. De boel moet in beweging komen... Veel succes!
anna

hans van vliet schreef op woensdag 1 november 2006, 2:25:


Het verstandigste is het cursusboek te bestellen en een vakantietripje maken rond de dag dat je je ingeschreven hebt voor de Natuurlijk Bekappen cursus. Overnachten kan ik Koewacht. Dat doen meer mensen die het nadeel :) hebben niet in Nederland of Belgie te wonen.
Om een antwoord op je vragen te geven: Het hangt ervan af.
Als er geen balans in de voet was zoals bv een veel te lange teen, is het logisch dat het paard geen hiel meer overhield door ongelijkmatige slijtage. Maar wat is te laag? Mischein was de hiel wel het enige juiste aan de hele voet?
Bij een normale voet houdt de groei en slijtage elkaar in evenwicht. De straal is de groeiregulateur.
Scheuren ontstaan altijd door verkeerde druk ergens in de voet of te lange hoefwand. Bv bij te hoge hiel en flares. (Klokvormige hoefwand)
En ja, ook nu met ijzers loopt een paard de kans iets in zijn zool te trappen, of dat er iets tussen ijzer en zool schiet. Nu is de zool echter heel zacht.
Net als bij ons als we eeen muur moeten metselen met onze blote handen zijn pijn in je handen, kapot vel en blaren het gevolg. Doe je dit metselwerk echter een maand dan heb je dikke plakken eelt op de binnenkant van je handen
Door blootsvoetse beweging en een goede bekapping, waarbij de straal en het buitenste randje van de zool meedraagt, zal de onderkant van de voet naar verloop van tijd "vereelten" en keihard worden.
Een begin /overgangsperiode zou je kunnen overbruggen met hoefschoenen als je vindt dat je paard nog moeilijk loopt op het harde.
Ook, als je weer even terug denkt aan die muur metselen, met hoefschoenen zal door de betere beweging in de voet en de druk op de onderste gedeelten toch extra groei ontstaan. De reactie op druk is groei. Net zoals jij, wanneer je met je werkhandschoenen aan metselt, na verloop van tijd toch ook eelthanden krijgt .

Piet

hans van vliet schreef op woensdag 1 november 2006, 2:25:


Je redenatie is niet juist! Mijn paard Buck, die van nature erg lage hielen heeft, is probleemloos overgestapt naar barefoot, waarbij de hielen zich prima hielden. Nu is de bodem hier in Noordholland niet rotsachtig, maar de paddock is gedeeltelijk verhard en hij komt vaak op straat.
Ik denk dat je deze site eens goed moet doorlezen, er staat veel over de overgangsperiode op.

hans van vliet schreef op woensdag 1 november 2006, 2:25:


Hoi Hans,

Welkom hier!

Hoe het precies zal gaan met de voeten van je paarden nadat je de ijzers eraf hebt gehaald, weet ik niet. Het is wel belangrijk dat ze goed bekapt worden en vooral ook dat de paarden zo natuurlijk mogelijk gehouden worden. Neem het advies van Piet ter harte. Hij is overigens een van de cursusleiders en denkt echt alleen maar vanuit het belang van het paard.

Er zijn meer mensen op het forum die in vergelijkbare situaties met hun paarden leven, misschien kunnen zij wat meer vertellen.

Wij verhuizen binnenkort naar Noord Portugal en ik weet nu al dat 1 van mijn paarden daar beslist niet zonder hoefschoenen kan. Daar loopt ze overigens prima op hoor.
Maar ijzers komen er gewoon nooit meer onder, dat is juist de pest geweest voor mijn paard. Misschien kun je je ook verdiepen in hoefschoenen als je toch aan het lezen slaat!

Groet,
Tineke
ps: ben jij Hans van Vliet die ook regelmatig op Portugalforum post?

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 22:09:


Ja, en dat komt vanzelf. Op een bepaald moment merk je dat je niet iedere keer een voedselbeloning geeft en dat het paard toch nog heel gewillig en geïnteresseerd meedoet. Het zit er bij het paard dan al zo in dat er uiteindelijk toch nog iets lekkers volgt.

Probeer het eerst bij iets dat je paard gemakkelijk vindt, bv. je hand targetten. Dan gaat het vanzelf.

Groeten,
Marianne

marjolijn schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 12:05:



Dat positief belonen, dat klopt voor 100 %. Apache vindt clickeren fantastisch.
Bij het buitenrijden laat ik hem ook af en toe wat grazen. En terwijl ik met Parelli mijn stem niet meer mocht gebruiken maar alleen de vier fases (of indien nodig 20 fases),
moedig ik hem nu terug met mijn stem aan. En naar mijn gevoel gaat dat veel beter.

En die galop doen we dan wel op weg naar huis. Dan trekt hij wel goed door en heeft hij er zelf plezier in. Dan moet ik maar heel stilletjes "ja" zeggen een seconde mijn benen aanleggen en hop hij is vertrokken.

Groeten,
Marianne

Spirithorses schreef op woensdag 1 november 2006, 2:03:


Wat communicatie betreft heb je gelijk. Dit paardje woont nog maar 3 weken bij ons. Ik was heel zachtjesaan begonnen in de bak (buiten) en dat blijft ook nog even zo. We zijn tussendoor ook veel bezig met clickeren en dat gaat heel leuk. De laatste dagen is hij ook veel meer op mij gericht dan voorheen. We komen er wel. Ook bitloos.

Ineke

e m kraak schreef op woensdag 1 november 2006, 3:37:


Dat zijn oefeningetjes waar we steeds mee bezig zijn en dat gaat al heel aardig. We zijn nog steeds het meest bezig vanaf de grond. Soms zomaar een opdrachtje voor hem terwijl ik aan het mestruimen ben. En als de oefening klaar is steek ik beide handen in de lucht en zeg ´klaar`. Hij lijkt dit goed te begrijpen want hij gaat dan weer z´n gangetje ipv achter mij aan te kachelen met een blik van ´kan ik op één of andere manier nog wat lekkers verdienen?`

Ineke

Ineke Rentier schreef op woensdag 1 november 2006, 9:12:


Het bovenstaande is een reactie op wat Egon schreef:

Voor reguliere bestuurbaarheid gewoon mee uit wandelen nemen en aanstappen/halthouden belonend oefenen in de verschillende leidposities aan slappe longe (geeft de mogelijkheid hetzelfde ook op een paar meter afstand te doen) en later lange teugels. Die basis is nmm vrij lastig aan te leggen (duurt lang) en wordt meestal verwaarloosd hetgeen zich later wreekt. Ik ben tevreden als mijn paard halt houdt als ik HO zeg terwijl ik doorloop, en aanstapt terwijl ik pas een paar passen later volg (vandaar weer de longe met meer ruimtemogelijkheden) zodat duidelijk is dat de cue los van het volgen van mij begrepen is. Zelfde geldt voor de slingerdeslanger variant (aan lange teugels).

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

Ineke Rentier schreef :

Welja, kwestie van Tijd en Geduld.
Ik rijd ook echt niet ieder nieuw paard al na 3 weken buiten, dus wat dat betreft heb je de juiste instelling, zo kom je er wel....

En ja, Egon, ik onderschat de veiligheid van de groep niet, sterker nog : Ik maak er gebruik van bij het 'de eerste keren bitloos buitenrijden' en neem dan altijd goede begeleidingspaarden mee, die rustig kunnen inwerken op het nieuwe paard. Ik haal het echt niet in mijn hoofd om zomaar alleen en onervaren in bitloos buiten te gaan rijden, daar is toch wat meer voor nodig.

Per paard een heel jaar, da's wat voor mij telt.
Pas daarna maak ik de balans op!
Greetz, Pien

hans van vliet schreef op woensdag 1 november 2006, 2:25:


Fijn voor je paarden dat ze op harde grond leven. Is erg goed voor de hoeven.
JUIST hier in het zuiden zijn de omstandigheden gunstig voor het onbeslagen lopen.
De hoef is in de natte winterperiode een grotere uitdaging dan in de droge maanden.

Wij wonen in het andalusische hartland en NietBeslaan sinds voor de opkomst daarvan in NL en onze paardjes hebben geen probleem met de galop over keien bijvoorbeeld. In het boek van Natuurlijk Bekappen figureren onze paarden en mijn Arabella zet haar poot op de voorkant, ook op deze site.
Je kan in het boek ook lezen dat voor F&I onze paardjes lieten ZIEN wat NietBeslagen kan.

De voorgeschiedenis van een individueel paard heeft zonder meer grote invloed op wat mogelijk is en hoe je dat eruit kan halen. Daar is geen standaard antwoord voor.
Net als met een probleemhoef is dit niet iets waar je met de kennis en ervaring van een kursus voldoende beslagen mee ten ijs komt.
Dit laatste is DE valkuil van zelf het onderhoud doen. Ken je grenzen.
Ik heb hier een locale smid met behulp van de spaanstalige info van Marjorie Smith, barefoothorse.com , bijgeschoold en vraag hem als ruggesteun.

Je zal bij het blootsvoets gaan merken dat jouw paarden veel terreinwaardiger worden. Ja, ze voelen waar de op lopen en worden daardoor wat voorzichtiger bij het neerzetten van de pootjes doch ze halen ook vertrouwen uit de zekerheid van de mogelijkheden die hun eigen voeten hebben.
Veel succes Hans,

HC