pfffff....ik weet niet of ik dit goed kan uitleggen.
Ik waag een poging.
Fred is net geweest. Hij zegt nu ook , niet hoefbevangen.Wel veel meer pijn dan 3 weken geleden, en dat ondanks de spuit van vanmorgen...
Fred zegt dat de straal te dun is om er iets van af te snijden. De straal steekt niet onder de hoefwand uit![heeft hij ook nooit gedaan.....!.] Maar voelt erg zacht in het midden als het ware.
Fred denkt dat als hij daar gaat snijden hij zo op het straalkussen zit. En een flinter van de straal afhalen heeft geen zin , want er zit 'iets' boven de straal wat niet goed is . het zou een holte gevuld met pus , of bloed kunnen zijn , waardoor die gewoon wat verder naar beneden kan zakken , en dan word de straal nog dunner en de gevoeligheid alleen maar erger... Oorzaak? Onbekend! Volgens Fred is het geen straalkanker.
Misschien komt het wel uit de aanhechting van de buigpees , maar er zit 'iets' wat er niet hoort , en ervoor zorgt dat de straal als het ware uitzakt. En dat is dus de oorzaak van de dunne straal, want die drukt gewoon continu op de grond en slijt daardoor harder dan dat hij aangroeit...
Heeft een van jullie hier ooit mee te maken gehad , of gedacht dat het dit zou kunnen zijn?

Plan van aanpak; scannen in een kliniek waar iemand aanwezig is die dit heeeeel goed kan!!En in godsnaam maar hopen dat daar iets op te zien is....Doorgaan met de pijnstillers...
En dit kan een heel langdurige kwestie worden. Gelukkig hebben hoefijzers ook echt geen zin in dit geval dus aan die verleiding hoef ik niet blootgesteld te worden.
Morgen de inlegzooltjes uit de schoenen , en een handje zand erin , zodat Maike iets tegendruk krijgt , en dan hopen dat hij een beetje kan lopen.

Welke kliniek raden jullie mij aan? Ik dacht zelf Wolvega , is vlakbij de drafbaan , daar zitten vast artsen die veel van hoeven pezen en stralen afweten , of ben ik nu te optimistisch?

Ik hoop dat jullie nog ideen hebben of suggesties.

Gr Esther

Piet schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 19:02:


Kijk en daar is clickeren dan ook nooit voor bedoelt geweest.
Clickeren is voor het leerproces "dát" bedoel ik "Yes".
Waarop het paard je begrijpt en wat geleerd heeft.
En omdat het zo'n leuk spel is vol voedsel beloningen, zal
het graag heel veel doen.

Er is natuurlijk een klein gebied, waar het paard geen zin
in heeft ook al begrijpt hij al lang en haarfijn wat je bedoelt.
En dat is niet het terrein van clickeren. Als je dat toch probeert met
clickeren voor elkaar te krijgen ben je niet bezig met leerprocessen
maar met omkoperij ... toe dan je krijgt er toch wat lekkers voor.

Zachte dwang (druk) wordt meestal wel gebruikt, het paard ervaart
dan, dat het allemaal niet zo erg is en gaat met je mee.

Het grootste en belangrijkste gebied ( naast nieuwe dingen leren en zachte druk om weerstand weg te nemen) is samen zijn in harmonie.
Waar er niets nieuws geleerd hoeft te worden en er geen weerstanden zijn. En waar er niet beloont hoeft te worden.
Waar de wensen van het paard aan bod kunnen komen, en waar
het paard als in één adem met jou meegaat, met alles wat je wil.
Hoe meer je in dit gebied samen bent, des te minder moeite je hebt
met zowel het leren als de weerstand.

Nu ik met Jur bezig moet met gymnasticeren kom ik bijna in de verleiding om weer te gaan clickeren. Dat is immers de snelste en leukste manier om nieuwe dingen aan te leren. Bijna zeg ik, ik stel het nog even uit, omdat ik nieuwsgierig ben, hoever ons samen zijn in harmonie alles vanzelf wel oplost. En buiten dat, ikzelf ben het
die alles rondom gymasticeren nog leren moet, daarna Jur.


Hoe dan ook, hou het leuk Piet.

Michiel

marjolijn schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 20:13:


ja, ik snap ook niet dat de da er zo makkelijk over deed. hij zei gewoon dat t open kon blijven. ik had er al niet zo'n goed gevoel bij. vanochtend na de biotex heb ik er een gaasje in gedaan. dat is de hele dag blijven zitten. maar ja, t leed is alweer geschied. als ie morgen nog zo loopt, ga ik direkt maar weer de da bellen en dan neem ik maar een stapel van animalintex mee. hij had een halve kast vol ervan. krijg hier echt schijt van! sorry hoor.

Wij zijn erg onder de indruk van deze site. Zo willen wij ons paard voortaan geen deken meer opdoen. Hij staat op een (pension)stal waar zolang het weer het toelaat de paarden 's morgens de wei ingaan en rond zes uur op stal gaan. Wanneer het weer slechter wordt gaan ze overdag een paar uur in de paddocks. Verder wordt hij vijf a zes keer per week, overwegend buiten, bereden.
Kan het weglaten van dekens onder deze omstandigheden net zo goed als wanneer hij constant buiten zou staan? (Die laatste mogelijkheid is er namelijk niet).

Bob Stekkinger schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:37:


Welkom Bob.
Jur staat ook op en pension en toen ik de eigenaar vertelde
dat ik hem buiten wou houden, heeft hij plekken voor me
gezocht waar dat volgens hem wel kon. Ook heeft hij geholpen
een ander paard te vinden die ook wel buiten wou blijven.
Als dit alles niet gekund had, was ik daar nu al weg geweest.

Als je paard stil staat in een stal, zou ik hem een deken op doen,
zekers nu hij nog dekens gewend is. Is die stal echter in een
schuur, waar het amper vriest, dan kan die deken prima weg blijven.

Michiel

Piet schreef :

Is het wel zo dat je met een zogenaamd 'getraumatieerd paard' in de basis anders moet omgaan dan met een niet- getraumatiseerd paard?
Wat jij nu doet in deze stelling is veralgemeniseren door te denken dat je een niet-getraumatiseerd paard dus wel zonder druk kunt 'beleren' en een wel- getraumatiseerd paard niet zonder druk.

Ik denk dus dat dat niet persé zo hoeft te zijn maar dat je je manier van aanpakken/werkwijze eerder moet afstemmen op het karakter en het leervermogen en temperament van je paard. Tuurlijk mag je zijn verleden met je meenemen maar dat moet niet dusdanig zijn dat je je hele 'heden' laat bepalen door het verleden van het paard. Nu gelden andere omstandigheden en weten jij en je paard allang wat je aan mekaar hebt.

Toch?
Groet, Pien

het lukt nog nit zo goed.

Bob Stekkinger schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:37:


De omstandigheden, de omgeving, zijn belangrijker c.q. overkoepelen het wel of geen deken. Overweeg eens een betere plek voor je paard te zoeken.

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 16:02:


Misverstandje, dat driehoekje mag inderdaad blijven zitten.
Ben ik met je eens. Ik noem dat zelfs niet eens meer hoefwand,
wat het natuurlijk wel is.

Michiel

Michiel schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:26:

Lees altijd met veel belangstelling jou verhalen, vind er altijd iets prachtigs in, ben het ook heel vaak met je eens maar nu denk ik dat je het niet helemaal juist ziet.

Omkoperij krijg je als je lokt.
Clikkeren werkt andersom: Laat me yes zeggen en je krijgt wat is niet omkopen maar is een belonig.
Het is heel goed mogelijk om als het een kwestie is van geen zin of angst voor het onbekende iets in zo kleine stapjes aan te bieden dat hij geen angst heeft voor die kleine stap voor stapjes en zo de oefening toch leert.


Zo gebeurt het, aangevuld met clikkeren.


Gaan we doen Michiel. Niet leuk is de ver van m'n bed show :)

Nick Altena schreef :


Er kan ook nog iets anders zijn, Nick...
Als je zeker weet dat het niet door pijn, dwarsigheid, haar karakter, of temperament komt zou je ook nog kunnen denken dat ze misschien haar voeten niet kán geven omdat ze zich niet voldoende bewust is van haar achterhand / achterbenen. Want ze deed dit ook al bij de vroegere hoefsmeden en wellicht is dat de reden dat ze door hen zo hard is aangepakt.

Jouw vraag haar voeten te geven wil ze wel beantwoorden omdat ze waarschijnlijk in haar hart heel goeiig is, maar dan kan ze haar evenwicht niet bewaren, trekt ze terug, krijgt ze haar voet niet, wordt ze boos en ongeduldig en trapt ze om los te komen.
Gerichte oefeningen om haar bewust te laten worden van haar achterhand kunnen dan heel veel goeds doen, denk hierbij oa aan TTouch, TTeam, Equine Touch en energetische massage.

Je komt erachter of het zo is door je goed af te vragen of ze met meerdere dingen zo reageert en dan te kijken wanneer dit is.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:52:


Ik denk dat je elk paard met clickeren zover kunt krijgen als Shiny nu is. Een paard wat geen abnormale angsten kent nog veel verder.
Ik ga met hem ook om zoals ik elk ander paard zou doen, omdat ik denk dat deze aanpak voor ieder paard werkt.
Hij is vriendelijk, sociaal en mensen die hem lang niet gezien hebben verbazen zich erover dat hij zo kalm geworden is.
Het is niet zozeer het heden laten bepalen door het verleden van het paard, het is meer dat je merkt dat je met een onderdeel van een methode niet verder komt en dus moet aanpassen. In dit geval door de zelfde methode toe te passen met wat meer negatieve bekrachtiging. De basis blijft hetzelfde.
En hoe erg is dat nou helemaal, Het is geen punishment he. Het is nog steeds clikkeren.

Piet

Bob Stekkinger schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:37:


Hoi Bob, welkom!
Je zult bij het inlezen van deze site wel al gelezen hebben waarom wij hier met ons allen verkondigen dat een deken niet nodig is, een paard niet in een stal hoort, maar de hele dag de keuze moet kunnen hebben om te bewegen tussen soortgenoten.

Het is geen volgorde van belangrijkheid; het is het allemaal....
Net als Egon zou ik ook zeggen : De mogelijkheid om te veranderen dat creëer je zelf. Ik zou dus ook een andere plek zoeken of zaken in je huidige pensionstal bespreekbaar maken.

Tis een proces dat je aangaat; wij helpen je graag hierbij!

Succes, lekker veel denkwerk
Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 22:22:


Daar heb ik ook al wel aan gedacht Pien...dit niet bewust zijn van de achterhand.
Maar daar is eigenlijk niks mis mee, merk daar althans nooit wat van.(voorvoeten trekt ze ook terug hoor)
Ze heeft wel een nare geschiedenis achter zich met zowel hoefsmid , tandarts en DA's.
Alsof ze ze ruikt als ze het erf opkomen , meteen grote ogen en erg nerveus.
Ook voor ruiters beslist geen lieverdje toen ik haar kocht , velen waren echt bang van haar.
Ofwel, zoals gewoon...t was best een probleempaard die eigenlijk weinig mensen willen. Tussen ons klikte het eigenlijk altijd al.
De manier van houden en behandelen sinds ik haar heb heeft haar enorm veranderd en tis , voor mij althans, verder een schat van een dier geworden....behalve dit terug trekken en slaan als ik de voet langer vasthou dan :)

Tis op zich ook eigenlijk geen probleem(voor mij althans)....behalve als je die hoeven moet doen en je een rake trap krijgt waardoor je zoals dit keer halverwegen moet stoppen...of als een ander die hoeven moet doen omdat ik het zelf niet kan.(die hebben meestal weinig tijd)
Tot nu toe kon ik de trappen steeds ontwijken , de laatste keer ben ik dom geweest , gewoon ff niet opgelet , maar ik kan weer lopen hoor
Ik blijf natuurlijk wel proberen het geven van die voet wat te rekken zodat ik ook wat makkelijker kan werken.

Het geeft nmm. wel aan dat een paard met een groot trauma ook (of zelfs) met clickeren ondanks de grootste beloning, blijkbaar niet altijd door zijn/haar probleem heen komt.
Het heeft me zeker aan het denken gezet...

Nick