Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:13:


Aanvulling: mijn voorbeeldpaard was dan een paard van het type 2.

Groet,
Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:13:


Dank je voor je uitleg Christel.
Mijn bedoeling is om met die eigenaresse mee te gaan, als ze haar paard gaat trainen bij hem.
Ik ga hem ervan proberen te overtuigen dat hij nog veel meer resultaat kan hebben als hij ervoor zorgt dat het voetgedeelte geen negatieve invloed op zijn werk kan hebben?
Of ben ik nou gek?

Eva Saegerman schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:36:


Kan niet breed zijn dan die gracht.


Nu nog een frisbee aan de punt van je zweep knopen en leren happen.
Terug gooien is de volgende les :)

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:02:


Nee, jij bent niet gek. (poeh, hele geruststelling
Als jij deze man ervan kunt overtuigen om NB uit te dragen... nou, dan denk ik dat je een hele grote stap kunt maken! Hij zou mensen, hun paarden, eveneens op die manier kunnen helpen....
Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:09:

Jij keer proberen?
En leren mikken naar de hengsten hiernaast de wei zeker?

e m kraak schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:18:


Onderstaand de uitleg uit de Hoek van Chiron en beter kan ik het niet verwoorden.

Begin citaat
Fazit: Offenstallhaltung, mit großzügigem 24 Stunden Auslauf und Wahlfreiheit für drinnen oder draußen sowie mit aufeinander abgestimmten kleinen Gruppen, kommt diesen artbedingten Bedürfnissen am nächsten.

Keinesfalls dürfen bei der Betrachtung der Lebenssituation der Pferde folgende Umstände außer Acht gelassen werden,:

· die angemessene Fütterung
· Umgang mit dem Partner Pferd und nicht zuletzt
· die Reitweise.

Zur Fütterung zählen: sauberes Futter/ bodennah, das heißt rückenschonend aufnehmen zu können, stressfreie Futteraufnahme auch für rangniedere Pferde und sinnvolle Gabe von Basis-, Zusatz- und Ergänzungsfutter.

Wir beziehen die markanten Einflüsse des partnerschaftlichen Umgangs mit dem Pferd, zum Beispiel die Erkenntnisse der Lehre nach Parelli mit ein. Sie sind ebenso, wie eine rücken- und gelenkschonende Reitweise, wie sie unter anderem bereits von Rolf Becher gelehrt wurde, wesentlicher Bestandteil von freudiger Leistungsbereitschaft und von Höchstleistungen in allen reiterlichen Disziplinen. Einde citaat Peter Speckmaier.

Als het locale klimaat en -ondergrond meer of minder weideruimte vragen of bieden dan past dat hier prima binnen.
Vul Parelli of Becher gerust in met een ander naam, want de essentie is de strekking.

Strasser-Chiron-NH-etc.-expert Sabine Kells heeft haar paarden onder met NL vergelijkbare klimatologische omstandigheden. Zij heeft haar grote groengrazige buitenweide ingericht als een soort paarden-Efteling met erbij een verharde paddock met open loopstal. De paarden mogen zelf doen wat ze willen waar ze willen wanneer ze dat willen.
Sabine heeft onder meer een Fries, een Tinker en Quarters. Ze zou graag de mogelijkheid hebben voor een familiegroep met aanjager zoals ik heb omdat haar luie donders (haar woorden) voor het mooi eigenlijk te weinig actief zijn.

Het bovenstaande duitse stuk geeft een raamwerk dat met ijslanders op Groningse klei ander glas beoeft dan voor iberiers in een andalusische bergvallei.
Zoals je weet ben ik een voorvechter van aanpassing aan locale omstandigheden. Zo zeer dat ik het niet meer dan gezond verstand vind daar met de raskeuze rekening mee te houden.
Je zal MIJ niet zien of horen beweren dat alle paarden van alle rassen onder alle omstandigheden bijvoorbeeld hetzelfde moeten eten, dezelfde parasietbeheersing nodig hebben of hetzelfde model hoef moeten hebben. Het tegendeel juist!

Ik denk dat veel verwarringen en schijnbare meningsverschillen onder en tussen paardenhouders veroorzaakt worden door het vergrootglas te dicht op een symptoom van een deelprobleem te houden. Verander een schakel, verandert de keten, verandert het geheel. Dat is omgekeerd hetzelfde.

Als de houder minder ruimte heeft dan zullen andere, waarschijnlijk meer, managementmaatregelen nodig zijn. Heb je minder ruimte dan wat de pioniers hierover aangegeven, tja.... dan heb je een uitdaging, moet je dus meer compenseren met kunstgrepen.
Kiley-Worthington heeft het in haar erfmodel over meer grond en minder paarddichtheid dan ik hier heb. Met betrekking tot het natte seizoen erken ik dat ze gelijk heeft.

Ik denk dat de situatie die Sabine Kells in de loop der jaren gecreeerd heeft een model is voor Nederland op niet-zandgrond. Ze heeft er een grappig, verrassend goed en -informatief boekje over uitgegeven. Het is piepklein en ik kan het nu even niet vinden. Het heet meen ik The Little Book of Horsekeeping en is een voor NL prima toepasselijke invulling van het duitse raam.

Let wel Egon, ik maak uit realiteitsoverwegingen met het oog op de nederlandse mogelijkheden al een HEEL groot compromis met wat ik zelf voor de paarden als belangrijke welzijnsfactoren zie. Namelijk sex en nageslacht. Die twee horen volgens MIJ te worden toegevoegd aan het lijstje.
Ik wist niet goed waar ik aan begon hier en heb van fouten veel geleerd. Wat ik ook geleerd heb is wat ik goed gedaan heb, hoe belangrijk de sociale activiteit in het welzijn van een paard is en dat die twee laatste punten HEEL belangrijk zijn.
Kijk in het ethogram van Sue MacDonnel maar eens hoeveel paginas gedrag je uit het boek van een paardenleven scheurt zonder deze twee aspecten.

HC

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:02:


Mijn uitleg is gebaseerd op wat ik weet, heb geleerd, gezien en meegemaakt en dan een en ander bij elkaar opgeteld en met elkaar gecombineerd, dus niet wetenschappelijk noch veterinair onderbouwd.

Nee je bent niet gek, je voornemen is realistisch. Feit is dat AdB's werk zich meestal afspeelt over de tijdspanne van één of enkele lessen. Daarna loopt het paard goed, de ruiter weet hoe hij het moet doen, dus klaar. Veelal ziet hij de mens-paardcombinatie voor het eerst op het moment dat de les begint. Praktisch gezien zou ontijzeren dan onhandig kwa tijd zijn, maar theoretisch gezien zou hij het in zijn lessen kunnen meegeven, ben ik met je eens. Zeker als hij mede doordrongen is van het belang ervan. Ik heb wel gehoord dat hij de ergste gevallen, die enige tijd bij hem thuis getraind moeten worden, meestal eerst ontdoet van ijzers.

Voorbeeld. Toen ik in augustus bij ons in het dorp een AdB-clinic organiseerde, deed er iemand mee met een hko-paard, die al jaren op ijzers met zooltjes stond en wisselend kreupel was. Ik had de eigenares al eens aangeraden om de ijzers eraf te halen. Zij liet dat enkele dagen doen voordat AdB kwam. Meteen was het paard hemelschreiend stokkreupel en kon eigenlijk amper lopen. Wij vermoedden dat door het terugkeren van het gevoel in de voet, de pijn ook duidelijker voelbaar werd. Ik leende haar mijn hoefschoenen maar dat gaf weinig verbetering. Ze besloot het paard uit de clinic terug te trekken, hij was TE kreupel, stom getimed, jammer. AdB hoorde het verhaal, bekeek het paard en constateerde dat het dier een erg scheefstaand bekken had maar volgens hem niets aan zijn hoeven mankeerde. Hij liet haar toch rijden, nam daarbij het paard aan de longe en het vervolg laat zich raden: binnen een half uur liep het paard rad en ruim ook. Op die extra gevoelige hoeven.

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 10:26:


Hoi Piet,

Inderdaad een hele interessante vraag.
Ik denk dat juist bij HKO NB veel verbetering kan geven. Ik denk ook dat AdB kreupele paarden die al dan niet de diagnose HKO hebben opgeplakt gekregen kan helpen beter te lopen. Ik heb dat met eigen ogen gezien en was behoorlijk verbaasd.
Ik zie de 2 zaken dan ook naast elkaar. We kunnen nog zo mooi gaan bekappen, maar als het paard niet recht is, zal hij nooit optimaal lopen (wat dat dan ook wezen mag). Evenzogoed denk ik dat de resultaten van AdB zonder optimaal bekapte hoeven ook beperkt zullen zijn. In een discussie die ik had met AdB, stond hij overigens positief tov NB.
Overigens betwijfel ik of AdB echt claimt dat hij HKO oplost in een kwartier.
Hij stelt wel dat de diagnose HKO vaak ten onrechte wordt gesteld. Ik sprak onlangs een DA die stelde dat naar zijn mening HKO niets meer of minder was als pijn in het betreffende gebied. Aantasting van de betreffende onderdelen van het hko.htm">hoefkatrolgebied zegt vaak erg weinig over de mate waarin het paard er last van heeft. AdB stelde ook dat de buigproef in vele gevallen ondeugdelijkwordt uitgevoerd, waardoor de conclusies op basis ervan per definitie onbetrouwbaar zijn.

Ik denk dan ook dat je naar het grotere plaatje moet kijken. Zowel de methode AdB als NB kunnen verlichting geven, maar de resultaten van beide methoden zullen sterk afhankelijk zijn van de uitgangssituatie. Kort door de bocht: hoe krommer het paard, des te meer kansen voor verbetering van de methode AdB is te verwachten en hoe slechter bekapt, hoe groter de kans op verbetering na NB.
Als ik gebeld wordt door een klant met een HKO paard, hoop ik altijd maar dat ze veeeeeel te hoog op de hielen staan met een veel te lange toon, want dat geeft voor mij de meeste kans op verbetering via NB.

Simon