Michiel schreef op maandag 9 oktober 2006, 14:19:
>
> Hoe dan ook, kinderen een tik geven kan voorkomen worden als
> je als ouder je boosheid anders uit. Ik ben blij dat we dit in
> als ouder even gemakkelijk Nee als Ja durft te zeggen is dat
> ruimschoots voldoende, zowel bij paarden als bij kinderen.
>
> Michiel
Zoals de ouden zongen, piepen de jongen. Veel hangt af van de grenzen van de opvoeder, wat voor de een normaal is, is voor een ander grensoverschrijdend. Er zijn kinderen die opgevoed worden door zulke incompetente, inconsequente opvoeders dat ze eigenlijk gewoon zielig zijn, die zo bezig zijn een grens te vinden, die ze maar nooit krijgen dat ze steeds gekkere grensoverschrijdende situaties opzoeken om maar een grens te kunnen vinden. Voor die kinderen en ouders is het misschien beter als ze soms, heel soms eens een tik tegen de pamper hadden gekregen al was het alleen maar om het voor beide partijen duidelijk te hebben dat er inderdaad een grens was bereikt. Ja zeggen kan alleen maar als er ook een echte nee is, zolang nee misschien betekend, en misschien eigenlijk ja is, is er ruimte waar eigenlijk geen ruimte moet zijn.
Dat moeten ouders doen, grenzen geven om ze af en toe te kunnen overtreden en leren om met die overtredingen om te gaan.
Ik heb zelf ouders die er altijd prat op gingen, dat ze zo weinig tikken hebben hoeven geven aan ons kinders, helaas is er nogal wat werk verricht voordat we eindelijk van de gevolgen van de psychologische oorlogsvoering af waren.
Ik had liever een duidelijke tik gehad geloof ik.
In dat kader ben ik ook bang dat nu met die nieuwe wet op de tik er een gapend gat gevuld gaat worden met kindertjes van ouders die iets minder uit de voeten kunnen met de theorie van negeren van ongewenst gedrag en belonen van gewenst gedrag, en door dreigen met van alles en nog wat en af en toe de bedreiging waar maken, hun bloedjes onder de duim houden. Ik denk dat soms die duidelijke tik dan wenselijker is. Zelfs al is het uit onmacht.
Overigens Michiel vind ik de vergelijking naar het boos weglopen bij je paard mank gaan, je loopt elke dag weg bij je paard of dit nu blij of boos is, je laat hem elke dag achter.
Ik verschil niet vaak van mening met je, toch vind ik dat niet ieder kind en niet ieder paard zonder regels kan op groeien, er zijn grenzen. En consequenties die uit bepaald gedrag voortvloeien. Ik denk dat het veel waardevoller zou zijn om ouders meer handvaten te geven, daar meer in te investeren. Vooral nu in deze wereld met steeds minder sociale controle, steeds meer jonge ouders die minder mee krijgen qua opvoedkunde vanuit de gemeenschap, die geen eigen maatstaf meer kunnen ontwikkelen omdat alles wat ze meekrijgen van andere opvoeders via de tv of pc verloopt, niet meer zien wat de buuf nu eigenlijk aan dit of dat probleem doen, zodat ze denken kunnen poeh dat gaat bij mij anders hoor! Ze denken of lezen of zien op tv, allerlei dingetjes maar kunnen niet meer toetsen, dus als de oplossing niet voorhanden is in de theorie, moeten ze zelf wat bedenken. Daar zou ik meer akties in willen zien dan 1 keer in de zoveel tijd eens lollig naar het consultatie bureau wat inmiddels meer een prikstation is dan iets waar je werkelijk wat ervaringen kunt opdoen.
Ik denk echt dat het zinloos geweld wat nu zo vaak de kop op steekt, akties zijn van mensen die geen grenzen hebben geleerd, en steeds verder gaan om toch die grens te krijgen, zodat ze weten waar ook zij aan toe zijn, dat ook zij ergens op kunnen rekenen.
Ina
Warboel
