Isabel van der Made schreef op maandag 9 oktober 2006, 1:14:


Je moeder vermoord door de broer van een verzorgmeisje.
Zo dat is heftig, en uitzonderlijk, hoe heeft dat kunnen gebeuren?

Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 10:50:


ik zie deze zadels ook op marktplaats Pien... is dat wat?

groetjes Marielle

marielle schreef op maandag 9 oktober 2006, 11:40:


dom
je zocht info. nahgoed, als je je info heb... dan héb je er op marktplaats in ieder geval een paar hihi

groetjes

Michiel schreef op maandag 9 oktober 2006, 11:24:


Wow... das zeker heftig. Of dat is eigenlijk nog een understatement. Verschrikkelijk Isabel. Wat gruwelijk als iemand met zulke goede intenties uiteindelijk dit moet meemaken...

Ik trek onmiddellijk al mijn geweeklaag in.

Simon Lingbeek schreef op zondag 8 oktober 2006, 20:45:


...maar je doet het toch.
Nou gewoon... tis weer es wat anders .

Anna van Rheeden schreef op maandag 9 oktober 2006, 6:19:


Dank, dank!
Dat goed gevulde... dat is natuurlijk allemaal spiermassa he!

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 14:02:


Ik vind ze prachtig! Buck is heel apart. Een mooi vuilnisbakkie
maar Cadiz spreekt mij het meeste aan. Wát een ondeugd!
Heerlijk! Zit gewoon breed te smilen bij de foto's.

Trea

Isabel van der Made schreef op maandag 9 oktober 2006, 1:14:

Zoals ik dus zei , ik ben onderwijzer (regent lich opvoeding) heb in het onderwijs gestaan . Voor de rest ben ik met je akkoord en mijn deelneming met je verlies.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 9 oktober 2006, 13:38:


Wat voldoen we dan prachtig aan het patroon he? Het spanningsveld tussen Homo adidas en nerds-met-brilletjes is haast spreekwoordelijk

Toch groeten, E.
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

trea hoex schreef op maandag 9 oktober 2006, 13:31:


Ja, Cadiz is inderdaad een verschrikkelijke schurk. Niet iedereen is meteen van hem gecharmeerd! Zeer expressief; hij dwingt mij tot ongekende subtiliteit. Bijt in mijn schoenen als ik te veel been 'geef', slaat met een voorbeen op de grond als ik niet stil zit, maar als we eenmaal op één lijn zitten... een droom en haast telepatisch te rijden! Het is een patser, een straatjochie, een rauwe oerknol.
Buck is exact zijn tegenhanger: accepterend, coöperatief, vriendelijk en niet kwalijknemend, een diesel, je stuurt er een kind op weg. De Golden Retriever onder de paarden.
Ze zijn extreem verschillend, in werkelijk alles. Door de zachtmoedigheid van de een waardeer ik het vuur van de ander des te meer en andersom. Ik ben een gezegend mens...

Wil schreef op maandag 9 oktober 2006, 0:11:


Hee, ben je er weer!

Hoe was 't daar in het zuiden?

gr Caroline

Christel Provaas schreef op maandag 9 oktober 2006, 14:03:


Ik vind dat je dit ontzettend mooi schrijft, zo vol liefde.

Heerlijk dat je ze zo beiden mag meemaken.

gr Caroline

Hoe dan ook, kinderen een tik geven kan voorkomen worden als
je als ouder je boosheid anders uit. Ik ben blij dat we dit in NL strafbaar gemaakt hebben. De eenzame opsluiting in gang of slaapkamer is ook onnodig als je als ouder je kind kunt begrijpen waarom het doet wat het doet en niet bang bent om een woedend kind positieve aandacht te geven.

Als we de omgang met paarden nu als voorbeeld nemen, ook daar deel ik geen tikken uit of loop boos weg (eenzame opsluiting). Het goede voorbeeld geven, en van ze houden, is alles wat je kunt doen om prachtige kinderen prachtig te houden. De harde hand en strenge regels is absoluut geen goed voorbeeld. Als je als ouder even gemakkelijk Nee als Ja durft te zeggen is dat ruimschoots voldoende, zowel bij paarden als bij kinderen.

Michiel