Ans Jondral schreef op woensdag 4 oktober 2006, 13:01:

Je kan bij de apotheek halve liter flessen Betadine Alcoholic Solution kopen.
Zelfs de dierenarts vond dat een goed idee.
Je kan dat aanlengen met water.
Met rubber soaking boots heb je er niet veel van nodig.

Ik zou het gat niet groter maken, wel opletten dat het niet te snel dicht gaat, terwijl er nog vuiligheid in de hoef zit, die er uit moet, anders heb je over een paar weken weer een hoefzweer.

Isabel

Ik zweer bij groene leem.

Maar krijg je dat in een piepklein gaatje?
Ik zou het trouwens niet verder openkappen, waarom nog meer vernielen als het zo ook gaat?

En ga eens een middag je badkamer met chloor poetsen, zonder handschoenen... Ik had toch wondjes aan mijn vingers, gewoon door de chloor. Kweet niet, lijkt mij persoonlijk niet zo gezond.

En er is geen enkele bacterie die gedood wordt door betadine (dat was ik dus kwijt), tis enkel ontsmettend en niet dodend.

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:35:


Mmm t is lastig uitleggen als je niet weet wat je moet voelen. Kan je zonder te kijken voelen wanneer het paard zijn achterbeen onder je plaatst? Dan ben je al een heel eind. Dan kan je het verschil leren voelen als je paard uit elkaar loopt (zijn achterbeen niet goed onder het zwaartepunt zet) en het verschil wanneer hij dat wél doet. Dan wordt je namelijk zelf verder mee omhoog getild.

Rijden met een barebackpad, eerst in stap, en goed leren voelen, daar begin je mee.
Stap 2 is je paard beter laten ondertreden vanaf de grond, dat kan je later doorvoeren vanuit het zadel. Dit doe je door hem schouderbinnenwaards te vragen en tegelijkertijd op het moment dat hij zijn binnenachterbeen optilt, héél lichtjes aan te tikken als reminder: "denk eraan, dit been moet je verder onderplaatsen" Later als je erop zit, vervang je je tikje door kuithulp.

De tempowisselingen houden je paard actief, en een actief paard loopt beter. (Actief betekent niet hard overigens) Zijn achterhand onderplaatsen (als ie dat nog niet uit zichzelf doet of kan) kan je stimuleren door veel schouderbinnenwaards te rijden. Ook je paard actief maken op je kuithulpen helpt hem om beter onder te treden.
Inderdaad kan je met een los teugeltje lekker rijden, maar actief rijden doe je zowel met je handen als je benen. Je kan je paard neckreining leren, of actief en passief rijden gewoon veel afwisselen.

Fred schreef op woensdag 4 oktober 2006, 1:11:


Voor dit paard maakt het weinig meer uit of je er nou wel of niet nog ijzers onderslaat, ga je gang zou ik zo zeggen. Denk niet dat het enig verschil zal maken.

Belangrijker lijkt het me te voorkomen dat het zo ver komt, dus niet eens beginnen aan die ijzers.

Isabel

Piet schreef op woensdag 4 oktober 2006, 11:57:

knip

knip

Tja Piet,
als iedereen denkt, niemand reageert, dus ik reageer niet, dan zal er nooit een reactie komen.

Isabel

Isabel van der Made schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:58:


Ik reageer, ik heb gereageerd, ik zal reageren, da's nog drie reacties Bel, hoeveel moeten we er hebben ? :)

Natascha Hartendorf schreef op woensdag 4 oktober 2006, 13:34:


Tom Dorrance zei het zelfde:
Overigens veel goed leesvoer hier.
http://www.eclectic-horseman.com/information/archives.php

A few years ago, Tom helped me teach a young stud to be a gentleman so that I could ride him in public places. In addition to the other problems, the horse always resisted slightly when I bridled him. I had to use my thumb to pry his mouth open enough to slip the snaffle between his teeth. Tom no doubt noticed this problem the first evening, but never mentioned it until the third morning when he suggested that we work on the bitting problem.
We confined the horse in a narrow space. Tom directed me through a series of exercises to encourage him to open his mouth at my suggestion. I held the horse’s head in my arms and between my arms and my body. Sometimes when he resisted more vigorously, I had to hang on real hard. When he became agitated, I tried to calm him by petting softly. During one of the episodes when I was petting, Tom said, "Your hands are too hard."

I had been stroking him very lightly and replied, "I’m touching him a soft as I can."

Tom looked at me and, I suspect, struggled to keep from exhibiting frustration, then after a few seconds he tapped his chest with the ends of his curled fingers, and said very quietly, "It comes from the heart." He spoke in a lower voice than he had before and conveyed strong emotion. It was a strangely intimate moment—almost embarrassingly so. It was as if I had forced him to open his soul to me so that I could see something so fundamentally important that I should have known it already.

I stopped and for a few seconds I thought about the horse and how much I liked him. When my intentions became good, my hands changed—they softened. Although I had been touching the horse very lightly, my fingers had been rigid—it had been as if I had been trying to comfort Buddy by touching him lightly with a board. When the tension went out of my fingers, my touch became both light and soft. And, I have no doubt that my shoulders and back softened too. My horse certainly did. In a few minutes he took the bit perfectly.
Because the horse had struggled hard enough to approach the limits of my ability to hang on, I’d had to tighten up and go into a competitive mode. For a moment, it might have been appropriate, but when the horse was ready to quit fighting, I stayed stuck in what had become an unsuitable emotional state.

"It comes from the heart." Yes, Tom, you were right. It applies to so many things besides horses.

Michiel

Edith Hartog schreef op woensdag 4 oktober 2006, 13:35:


De achterhand activeren heeft niks met teugelvoering of bit te maken maar alles met de juiste aanlegging van de benen . Het paard kan evengoed gaan aanleunen op een neusriem (bitloos dus) dan op een bit dus daar geen verschil . Echter de verzameling waarover zoveel sprake is in de dressuurwereld zou moeten gebeuren aan een losse teugel en NIET met aanleuning of hangen op het bit . Gestimuleerd door zit en benen en daar gaat iedereen in de dresuurwereld in de fout als ze met strakke teugels van een verzameld paard spreken zie Nezvorov en Hempfling. Pat Parelli verzameld zijn paard op bosaal met een lichte Spaanse verhoging in de hals . Als je je paard kan verzamelen , mooi opgericht aan een teugel waar langs weerzijden 1gr druk opzit dan ben je op het goede pad .

Piet schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:03:




Als ik me niet vergis, minimaal 15.

van lennep schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:23:

O Esther! Als ervaringsdeskundige kan ik je vertellen dat je nog niet verloren bent hoor.
Sterker nog, deze vragen bewijzen dat je al aardig op weg bent.
Es kijken... controle freak? Perfectionist? Wellicht een beetje op weg richting algehele uitputting? Of loop ik nu te hard van stapel? Dat zou mooi zijn en dat hoop ik voor je.

Je moet niet verdrietig worden, je moet leren loslaten. Voelen en daarnaar luisteren en er op vertrouwen is ook een kwestie van oefenen. Voor linkerhersenhelfterige types zoals jij en ik dan he.
Heb je niet al vaak gehad dat ondanks al je goede voorbereidingen, acties en doordachte keuzes de zaak toch hopeloos in de soep liep? Kijk. Daar heb je het al!

1001 tips of voorbeelden kan ik je niet geven, maar gewoon gedud met je zelf hebben. Gewoon es proberen alleen maar te voelen. Laat die hersens hun gang maar gaan hoor, dat geeft niet, ze moeten nog wennen. Maar steeds vaker doe je gewoon eens iets dat alleen maar goed VOELT. Je stuurt je beredenerende zelf als een nog op te voeden maar lief veulen gewoon even terug met de mededeling dat je het nu eens even anders gaat doen. En of dat nou verstandig is, het allerbeste, het efficiënste... dat is even niet van belang. En dan mag je daarna het eindresultaat evalueren. Wedden dat het precies het goede was? Probeer 't eens.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 oktober 2006, 15:13:


Op het goede pad?
Sorry jij hebt het nu over het eindDOEL. De weg ernaartoe zijn de meesten gewoon mee bezig. Het einddoel is slechts een kleine categorie paardenbezitters mee bezig. En is ook niet erg. Verzameling is niet het doel op zich. Alleen maar verzameld en opgericht gaan is ook absoluut niet goed!